Mario Saralegui – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mario Saralegui

Pełne imię i nazwisko	Mario Daniel Saralegui Iriarte
Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1959 Artigas
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Peñarol (trener)
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1977–1985 Peñarol 1985–1986 Elche 24 (0) 1986–1987 River Plate 15 (2) 1987–1988 Estudiantes La Plata 18 (1) 1989–1990 Peñarol 1990 Barcelona SC 1991 Emelec 1992–1993 Peñarol 1994 Rampla Juniors
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1977  Urugwaj U-20 9 (0) 1979–1986  Urugwaj 29 (2) W sumie: 38 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1997 Frontera Rivera 1998 Barcelona SC (tymcz.) 2002–2003 Wanderers Artigas 2006 Peñarol (tymcz.) 2007–2008 Progreso 2008–2009 Peñarol 2010 Central Español 2010–2012 El Nacional 2012 Técnico Universitario 2013 Juventud 2014 Olmedo 2014 Tacuarembó 2016–2017 Liverpool Montevideo 2018 LDU Portoviejo 2020– Peñarol
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mario Daniel Saralegui Iriarte (24 kwietnia 1959) – piłkarz urugwajski, pomocnik (rozgrywający). Wzrost 178 cm, waga 73 kg.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczął w 1977 w klubie CA Peñarol. W reprezentacji Urugwaju zadebiutował 31 maja 1979 w przegranym 1:5 meczu z Brazylią. Wziął udział w turnieju Copa América 1979, gdzie Urugwaj odpadł już w fazie grupowej. Saralegui zagrał tylko w dwóch meczach z Ekwadorem.

Znacznie bardziej udany by turniej Copa América 1983, gdzie Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Saralegui zagrał w dwóch meczach fazy grupowej - z Chile i Wenezuelą, oraz w dwóch meczach półfinałowych z Peru.

Salaregui większość swojej kariery spędził w klubie CA Peñarol, z którym 6 razy zdobył mistrzostwo Urugwaju, a ponadto Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny.

W 1984 przeniósł się do Hiszpanii, do klubu Elche CF. Po roku wrócił do Peñarolu, którego barwy reprezentował w finałach mistrzostw świata w 1986 roku, gdzie Urugwaj dotarł do 1/8 finału. Mając koszulkę z numerem 16 zagrał w trzech meczach grupowych - z Niemcami, Danią i Szkocją.

Po mistrzostwach przeniósł się do Argentyny, do klubu River Plate, a po roku do Estudiantes La Plata. W 1989 na rok wrócił do Peñarolu, by następnie w 1991 grać dla ekwadorskiego klubu Barcelona SC. W 1992 znów wrócił do Peñarolu, w którym zakończył karierę piłkarską.

Salaregui od 1979 do 13 czerwca 1986 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 29 meczów i zdobył 2 bramki^[1]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Doprowadził Peñarol do mistrzostwa Urugwaju w turnieju Clausura 2008, po wygraniu 5:3 decydującego o tytule meczu z klubem River Plate Montevideo.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Klub	Tytuł
1978	CA Peñarol	Mistrz Urugwaju
1979	CA Peñarol	Mistrz Urugwaju
1981	CA Peñarol	Mistrz Urugwaju
1982	CA Peñarol	Mistrz Urugwaju
1982	CA Peñarol	Copa Libertadores
1982	CA Peñarol	Puchar Interkontynentalny
1985	CA Peñarol	Mistrz Urugwaju
1993	CA Peñarol	Mistrz Urugwaju

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, str. 158

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Podstawowe informacje biograficzne. tenfieldigital.com.uy. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-02)].
• RSSSF - reprezentacja Urugwaju w finałach mistrzostw świata
• RSSSF - Urugwaj w eliminacjach do finałów mistrzostw świata
• RSSSF - Peñarol w Copa Libertadores 1970-1979
• RSSSF - Peñarol w Copa Libertadores 1980-1989