Santiago Ostolaza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Santiago Ostolaza

Pełne imię i nazwisko	Santiago Javier Ostolaza Sosa
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1962 Dolores
Wzrost	190 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1981–1985 CA Bella Vista 1986–1990 Club Nacional de Football 1990–1992 Cruz Azul 80 (8) 1992–1993 Querétaro FC 38 (2) 1993 Gimnasia La Plata 12 (0) 1994 Kyoto Sanga 1995 Defensor Sporting 1995 Club Olimpia 1996 Club Nacional de Football 1997 Aurora FC 1998 CA Rentistas 25 (0) 1999 Defensor Sporting 18 (2) 2000 Montevideo Wanderers 18 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1981  Urugwaj U-20 6 (0) 1985–1993  Urugwaj 43 (6) W sumie: 49 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2001 River Plate Montevideo 2001 Deportivo Maldonado 2002 Montevideo Wanderers 2002–2003 Real Sociedad de Zacatecas 2004 Club Nacional de Football 2006–2007 Alacranes de Durango 2009 Guerreros FC 2010 Cerro Largo 2011 CD Espoli 2014–2015 Urugwaj U-17 2015 Racing Club de Montevideo 2017 Juventud Las Piedras
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América srebro Brazylia 1989

Santiago Javier Ostolaza Sosa (ur. 10 lipca 1962 w Dolores) – piłkarz urugwajski noszący przydomek Vasco, pomocnik. Później trener.

Ostolaza karierę zawodowego piłkarza rozpoczął w 1980 roku w klubie CA Bella Vista. W 1986 przeszedł do klubu Club Nacional de Football, z którym zwyciężył w turnieju Copa Libertadores 1988. Ostolaza był głównym bohaterem klubu w meczu z PSV Eindhoven o Puchar Interkontynentalny, w którym zdobył dla Nacionalu obie bramki, a następnie nie zawiódł także w rozgrywce rzutów karnych, które dały jego klubowi miano najlepszej drużyny świata.

Jako piłkarz Nacionalu wziął udział w turnieju Copa América 1989, gdzie Urugwaj został wicemistrzem Ameryki Południowej. Ostolaza wystąpił we wszystkich 7 meczach – 4 meczach grupowych z Ekwadorem, Boliwią (zdobył 2 bramki), Chile i Argentyną, oraz w 3 meczach finałowych z Paragwajem, Argentyną i Brazylią.

Wciąż jako gracz Nacionalu wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1990 roku, gdzie Urugwaj dotarł do 1/8 finału. Zagrał w dwóch meczach grupowych z Belgią i Koreą Południową oraz w meczu z Włochami.

Po mistrzostwach świata przeniósł się w 1990 do Meksyku, by grać w klubie Cruz Azul, a od 1992 w klubie Gallos Blancos Querétaro. Ostolaza reprezentował barwy klubu Gallos Blancos podczas turnieju Copa América 1993, gdzie Urugwaj dotarł do ćwierćfinału. Zagrał we wszystkich 4 meczach – z USA (zdobył 1 bramkę), Wenezuelą, Ekwadorem i Kolumbią.

Po występach w sezonie 1992/93 w argentyńskim klubie Gimnasia y Esgrima La Plata w 1994 zaliczył krótki epizod w Japonii, gdzie grał w klubie Kyoto Purple Sanga. W 1995 wrócił do Ameryki Południowej i występował w urugwajskim klubie Defensor Sporting, a następnie w paragwajskim klubie Club Olimpia.

W 1996 na krótko zawitał do Nacionalu, by w 1997 przenieść się do Gwatemali i grać w barwach zespołu Aurora Gwatemala. W 1998 wrócił do Urugwaju i grał w klubie Rentistas Montevideo. W 1999 ponownie znalazł się w Defensor Sporting, by w 2000 zakończyć karierę w klubie Montevideo Wanderers.

Ostolaza od 16 października 1985 do 13 października 1993 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 43 mecze i zdobył 6 bramek^[1].

Ostolaza nigdy w swojej karierze nie zdobył tytułu mistrza Urugwaju.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Pracował w klubach urugwajskich i meksykańskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, s. 134

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Podstawowe informacje biograficzne. tenfieldigital.com.uy. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-06-21)].
• Kariera według BDFA
• Dane statystyczne
• RSSSF – reprezentacja Urugwaju w finałach mistrzostw świata
• RSSSF – Urugwaj w eliminacjach do finałów mistrzostw świata
• RSSSF – Peñarol w Copa Libertadores 1980-1989