Pablo Bengoechea – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pablo Bengoechea
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Pablo Javier Bengoechea Dutra

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1965
Rivera

Wzrost

174 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1987 Montevideo Wanderers 46 (15)
1987–1992 Sevilla 135 (26)
1992 Gimnasia La Plata 16 (5)
1993–2003 Peñarol 263 (85)
W sumie: 460 (131)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986–1997  Urugwaj 43 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005–2006 River Plate Montevideo
2014 Peru
2015–2016 Peñarol
2017–2018 Alianza Lima
2019–2020 Alianza Lima
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
złoto Argentyna 1987
złoto Urugwaj 1995
srebro Brazylia 1989

Pablo Javier Bengoechea Dutra (ur. 27 czerwca 1965 w Riverze) – piłkarz urugwajski noszący przydomek el profesor, pomocnik. Wzrost 174 cm, waga 73 kg. Był kapitanem klubu CA Peñarol oraz reprezentacji Urugwaju. Słynął ze znakomitej techniki. Później trener.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w mieście Rivera Bengoechea swoje pierwsze kroki stawiał w miejscowym klubie Oriental Atlético Club. Od 1985 grał w klubie Montevideo Wanderers, którego barwy reprezentował w turnieju Copa América 1987. Urugwaj obronił tytuł mistrza Ameryki Południowej, a Bengoechea zagrał w obu meczach - w półfinałowym z Argentyną oraz w finałowym z Chile. Właśnie w finale zdobył jedynego gola, który przesądził o triumfie Urugwaju. Po kontynentalnych mistrzostwach przeniósł się do Hiszpanii, by grać w Sevilli.

Jako piłkarz klubu Sevilla wziął udział w turnieju Copa América 1989, gdzie Urugwaj zdobył tytuł wicemistrza Ameryki Południowej. Bengoechea zagrał w trzech meczach grupowych – z Ekwadorem, Boliwią (w 13 minucie otrzymał czerwoną kartkę) i Argentyną. Rok później wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1990 roku, gdzie Urugwaj dotarł do 1/8 finału. Bengoechea zagrał tylko w meczu z Belgią, w którym strzelił dla Urugwaju honorową bramkę.

W 1992 grał w argentyńskim klubie Gimnasia y Esgrima La Plata, by w 1993 przenieść się do drużyny CA Peñarol.

Jako gracz Peñarolu wziął udział w turnieju Copa América 1995, gdzie Urugwaj zdobył mistrzostwo Ameryki Południowej. Bengoechea zagrał w trzech meczach – dwóch grupowych z Wenezuelą i Meksykiem oraz w drugiej połowie finałowego meczu z Brazylią. W finale zdobył wyrównującą bramkę, która doprowadziła do rzutów karnych. W konkursie rzutów karnych Bengoechea także przyczynił się do ostatecznego zwycięstwa, skutecznie egzekwując jedenastkę.

Bengoechea szczególnie wiele sukcesów odniósł grając w Peñarolu, z którym pięć razy z rzędu zdobył tytuł mistrza Urugwaju - w 1993, 1994, 1995, 1996 i 1997. Zdobył mistrzostwo także w 1999 i 2003. W 2003 Bengoechea zakończył karierę piłkarską. Zaliczany jest do najwybitniejszych graczy w historii klubu Peñarol, w którym dorobił się przydomku el profesor. Był piłkarzem dynamicznym i ofensywnym[1].

W Copa Libertadores, grając w barwach klubów Wanderers i Peñarol, rozegrał łącznie 56 meczów i zdobył 17 bramek[2], nigdy jednak nie zdołał dotrzeć wyżej, niż do ćwierćfinału.

Bengoechea od 2 lutego 1986 do 12 października 1997 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 43 mecze i zdobył 6 bramek[3].

W sezonie 2007/08 jego przyjaciel Sergio Markarián został trenerem klubu Cruz Azul, z którym zdobył Primera División de México. Bengoechea został członkiem sztabu szkoleniowego tego klubu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]