Marek Ostrowski (piłkarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Ostrowski
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1959
Skrwilno

Data i miejsce śmierci

6 marca 2017
Stockerau

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1977–1978 Wisła Płock
1978–1979 Stoczniowiec Gdańsk 42 (2)
1979–1982 Zawisza Bydgoszcz 52 (0)
1982–1989 Pogoń Szczecin 181 (24)
1989–1990 VfB Mödling
1990–1995 SV Stockerau
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1981–1987  Polska 37 (1)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marek Ostrowski (ur. 22 listopada 1959[1] w Skrwilnie, zm. 6 marca 2017 w Stockerau[2]) – polski piłkarz, boczny obrońca. Reprezentant Polski, uczestnik mistrzostw świata w Meksyku (1986).

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Był wychowankiem LKS Skrwa Skrwilno. W sezonie 1977/1978 reprezentował barwy Wisły Płock, która występowała wówczas w lidze międzywojewódzkiej (III poziom rozgrywek), następnie przeszedł do Stoczniowca Gdańsk[3]. W barwach Stoczniowca występował w rozgrywkach II ligi, w sezonie 1978/1979 wystąpił w 28 spotkaniach ligowych, strzelając dwie bramki, w rundzie jesiennej sezonu 1979/1980 w 14 spotkaniach ligowych (bez bramki)[4]

W rundzie wiosennej sezonu 1979/1980 został zawodnikiem I-ligowego Zawiszy Bydgoszcz, w barwach którego w sezonie 1979/1980 wystąpił w 15 spotkaniach, w sezonie 1980/1981 w 30 spotkaniach (bez strzelonej bramki), a jego zespół spadł do II ligi[5]. W rundzie jesiennej sezonu 1981/1982 występował w Zawiszy w rozgrywkach II-ligowych.

Od rundy wiosennej sezonu 1981/1982 do rundy jesiennej sezonu 1988/1989 włącznie był zawodnikiem występującej w I lidze Pogoni Szczecin[6]. W jej barwach wystąpił w 181 spotkaniach ligowych, strzelając 24 bramki[5][6].

Ze szczecińskim klubem zdobył wicemistrzostwo Polski w sezonie 1986/1987, a w sezonie 1983/1984 jego drużyna zajęła trzecie miejsce[6]. Zagrał też w przegranym finale Pucharu Polski w 1982. Łącznie w barwach Pogoni wystąpił w 181 spotkaniach, strzelając 24 bramki[5][6]. Szczególnie dobrą grę pokazał w sezonie 1983/1984, kiedy tworzył jedną z najlepszych w lidze linii pomocy (z Adamem Kensym, Leszkiem Wolskim i Markiem Włochem)[6].

  • Mecze rozegrane i bramki zdobyte w Pogoni Szczecin[5]:
    • 1981/1982: 10 meczów, 0 bramek
    • 1982/1983: 24 mecze, 2 bramki
    • 1983/1984: 30 meczów, 6 bramek
    • 1984/1985: 29 meczów, 0 bramek
    • 1985/1986: 27 meczów, 5 bramek
    • 1986/1987: 25 meczów, 5 bramek
    • 1987/1988: 21 meczów, 2 bramki
    • 1988/1989: 15 meczów, 4 bramki

Od rundy wiosennej sezonu 1989/1990 do 1991 występował w II-ligowym klubie austriackim VfB Mödling, w latach 1991–1995 w innej II-ligowej drużynie austriackiej SV Stockerau, z którą w 1991 zdobył Puchar Austrii[7].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Od 1978 występował w reprezentacjach Polski różnych kategorii wiekowych. W reprezentacji Polski seniorów debiutował 25 stycznia 1981 w meczu z Japonią, w czasie tournée, w którym jako reprezentacja A wystąpiła reprezentacja młodzieżowa prowadzona przez Waldemara Obrębskiego. Wystąpił wówczas w 4 spotkaniach. W zespole prowadzonym przez Antoniego Piechniczka debiutował 28 października 1983 w meczu eliminacji mistrzostw Europy z Portugalią. W 1984 wystąpił w sześciu spotkaniach towarzyskich. Od 1985 był podstawowym zawodnikiem reprezentacji, w tym roku zagrał w 14 spotkaniach, w tym 4 meczach eliminacji mistrzostw świata, a w spotkaniu z Grecją zdobył swoją jedyną bramkę w narodowej drużynie seniorów. W 1986 wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach przed finałami mistrzostw świata, a na samych mistrzostwach zagrał również we wszystkich 4 spotkaniach, w pełnym wymiarze czasowym. Po mistrzostwach występował także w reprezentacji prowadzonej przez Wojciecha Łazarka – w trzech spotkaniach w 1986, w tym jednym meczu eliminacyjnym do mistrzostw Europy, w 1987 w trzech spotkaniach, w tym jednym meczu eliminacyjnym do mistrzostw Europy. Ostatni raz w reprezentacji seniorów wystąpił 27 października 1987 w towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Andrzej Gowarzewski Herosi złotej Nike. Mistrzostwa świata. Biogramy (tom 43 Encyklopedii piłkarskiej Fuji, wyd. Katowice 2014, s. 197
  2. ↑ Dominik Piechota: Nie żyje były reprezentant Polski Marek Ostrowski. [w:] Portal „Przeglądu Sportowego”. przegladsportowy.pl [on-line]. Ringier Axel Springer Polska, 2017-03-06. [dostęp 2017-03-06].
  3. ↑ Zbigniew Pawłowski Wisła Płock. 65 lat tradycji 1947–2012. Duma Mazowsza, wyd. Płocki Ośrodek Kultury i Sztuki Płock, Płock 2014, s. 369
  4. ↑ Piotr Chomicki Piłkarskie dzieje Wybrzeża. Tom II. 1976–1990, wyd. Gdańsk 2008, s. 107, 125
  5. ↑ a b c d Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański Encyklopedia Ekstraklasy. Statystyczny bilans 80 sezonów, wyd. Fundacja Dobrej Książki, b.m. i d.w., s. 1035
  6. ↑ a b c d e Florian Kryger 55 lat piłki nożnej w Pogoni Szczecin, wyd. Szczecin 2003, s. 56-78, 283-284
  7. ↑ Witold Łastowiecki Piłkarscy gastarbeiterzy (2), wyd. 2007, s. 17
  8. ↑ Andrzej Gowarzewski Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921–2018. Ludzie, mecze, fakty, daty, wyd. gia, Katowice 2018 (sic!), s. 413

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 1986

Polska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Ostrowski_(piłkarz)&oldid=72150102”