Lista zawodowych mistrzów świata wagi ciężkiej w boksie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waga ciężka jest klasyczną kategorią boksu zawodowego. Korzeniami sięga do lat dwudziestych XVIII wieku i walk na gołe pięści. Jej dolny limit ulegał licznym zmianom i obecnie wynosi 200 funtów (90,7 kg).

Pierwszym mistrzem świata ery nowoczesnej według Queensberry Rules został w roku 1885 Amerykanin John L. Sullivan. Praktycznie do roku 1978 był uznawany jeden uniwersalny mistrz świata. Po powstaniu nowych organizacji boksu zawodowego, każda uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

Zdobycie
tytułu 		Utrata
tytułu 		Mistrz Organizacja Obrona
tytułu
29 sierpnia 1885 7 września 1892 John L. Sullivan  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0

Sullivan został powszechnie uznany za pierwszego mistrza świata ery nowoczesnej po pokonaniu 29 sierpnia 1885 Dominica McCaffreya[1].

7 września 1892 17 marca 1897 James J. Corbett  Stany Zjednoczone Uniwersalny 1
17 marca 1897 9 czerwca 1899 Bob Fitzsimmons  Wielka Brytania Uniwersalny 0
9 czerwca 1899 13 maja 1905 James J. Jeffries  Stany Zjednoczone Uniwersalny 7

Jeffries ogłosił zakończenie kariery[2].

3 lipca 1905 23 lutego 1906 Marvin Hart  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0

Hart w pojedynku o wakujący tytuł zwyciężył Jacka Roota[3].

23 lutego 1906 26 grudnia 1908 Tommy Burns  Kanada Uniwersalny 11
26 grudnia 1908 5 kwietnia 1915 Jack Johnson  Stany Zjednoczone Uniwersalny 8
5 kwietnia 1915 4 lipca 1919 Jess Willard  Stany Zjednoczone Uniwersalny 1
4 lipca 1919 23 września 1926 Jack Dempsey  Stany Zjednoczone Uniwersalny 5

Po powstaniu w 1921 National Boxing Association (NBA) Dempsey został pierwszym mistrzem tej organizacji po pokonaniu 2 lipca 1921 Georges’a Carpentiera.

23 września 1926 31 lipca 1928 Gene Tunney  Stany Zjednoczone Uniwersalny 2

Tunney zrezygnował z obrony tytułu, ogłaszając zakończenie kariery 31 lipca 1928.

12 czerwca 1930 21 czerwca 1932 Max Schmeling  Rzesza Niemiecka Uniwersalny 1
21 czerwca 1932 29 czerwca 1933 Jack Sharkey  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0
29 czerwca 1933 14 czerwca 1934 Primo Carnera  Włochy Uniwersalny 2
14 czerwca 1934 13 czerwca 1935 Max Baer  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0
13 czerwca 1935 22 czerwca 1937 James J. Braddock  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0
22 czerwca 1937 1 marca 1949 Joe Louis  Stany Zjednoczone Uniwersalny 25

Louis ogłosił zakończenie kariery i rezygnację z tytułu.

22 czerwca 1949 27 września 1950 Ezzard Charles  Stany Zjednoczone NBA 3
27 września 1950 18 lipca 1951 Ezzard Charles  Stany Zjednoczone Uniwersalny 4

Charles został uznany za mistrza uniwersalnego, pokonując 27 września 1950 jednogłośnie na punkty Joego Louisa po jego powrocie na ring[4].

18 lipca 1951 23 września 1952 Jersey Joe Walcott  Stany Zjednoczone Uniwersalny 1
23 września 1952 27 kwietnia 1956 Rocky Marciano  Stany Zjednoczone Uniwersalny 6

Marciano pozostawił wakujący tytuł, ogłaszając zakończenie kariery.

30 listopada 1956 26 czerwca 1959 Floyd Patterson  Stany Zjednoczone Uniwersalny 4
26 czerwca 1959 20 czerwca 1960 Ingemar Johansson  Szwecja Uniwersalny 0
20 czerwca 1960 25 września 1962 Floyd Patterson  Stany Zjednoczone Uniwersalny 2
25 września 1962 25 lutego 1964 Sonny Liston  Stany Zjednoczone Uniwersalny 1
25 lutego 1964 14 września 1964 Muhammad Ali  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0

Muhammad Ali został pozbawiony tytułu WBA[5].

14 września 1964 6 lutego 1967 Muhammad Ali  Stany Zjednoczone WBC 8
5 marca 1965 6 lutego 1967 Ernie Terrell  Stany Zjednoczone WBA 2
6 lutego 1967 9 maja 1967 Muhammad Ali  Stany Zjednoczone Uniwersalny (WBA i WBC) 1

Ali został pozbawiony tytułu WBA za odmowę służby wojskowej i wyjazdu na wojnę w Wietnamie.

9 maja 1967 3 lutego 1970 Muhammad Ali  Stany Zjednoczone WBC 0

Ali zrezygnował z tytułu, umożliwiając jego unifikację w pojedynku Jimmy’ego Ellisa z Joem Frazierem[5].

27 kwietnia 1968 16 lutego 1970 Jimmy Ellis  Stany Zjednoczone WBA 1
16 lutego 1970 22 stycznia 1973 Joe Frazier  Stany Zjednoczone Uniwersalny 4
22 stycznia 1973 30 października 1974 George Foreman  Stany Zjednoczone Uniwersalny 2
30 października 1974 15 lutego 1978 Muhammad Ali  Stany Zjednoczone Uniwersalny 10
15 lutego 1978 18 marca 1978 Leon Spinks  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0
18 marca 1978 15 września 1978 Leon Spinks  Stany Zjednoczone WBA 0
18 marca 1978 9 czerwca 1978 Ken Norton  Stany Zjednoczone WBC 0
9 czerwca 1978 11 grudnia 1983 Larry Holmes  Stany Zjednoczone WBC 16
15 września 1978 27 kwietnia 1979 Muhammad Ali  Stany Zjednoczone WBA 0
20 października 1979 31 marca 1980 John Tate  Stany Zjednoczone WBA 0
31 marca 1980 10 grudnia 1982 Mike Weaver  Stany Zjednoczone WBA 2
10 grudnia 1982 23 września 1983 Michael Dokes  Stany Zjednoczone WBA 1
23 września 1983 1 grudnia 1984 Gerrie Coetzee  Południowa Afryka WBA 0
11 grudnia 1983 21 września 1985 Larry Holmes  Stany Zjednoczone IBF 3
9 marca 1984 31 sierpnia 1984 Tim Witherspoon  Stany Zjednoczone WBC 0
31 sierpnia 1984 22 marca 1986 Pinklon Thomas  Stany Zjednoczone WBC 1
1 grudnia 1984 29 kwietnia 1985 Greg Page  Stany Zjednoczone WBA 0
29 kwietnia 1985 17 stycznia 1986 Tony Tubbs  Stany Zjednoczone WBA 0
21 września 1985 19 lutego 1987 Michael Spinks  Stany Zjednoczone IBF 2
17 stycznia 1986 12 grudnia 1986 Tim Witherspoon  Stany Zjednoczone WBA 1
22 marca 1986 22 listopada 1986 Trevor Berbick  Jamajka WBC 0
22 listopada 1986 7 marca 1987 Mike Tyson  Stany Zjednoczone WBC 1
12 grudnia 1986 7 marca 1987 James Smith  Stany Zjednoczone WBA 0
7 marca 1987 1 sierpnia 1987 Mike Tyson  Stany Zjednoczone WBA i WBC 2
30 maja 1987 1 sierpnia 1987 Tony Tucker  Stany Zjednoczone IBF 0
1 sierpnia 1987 6 maja 1989 Mike Tyson  Stany Zjednoczone Uniwersalny 5
6 maja 1989 11 stycznia 1991 Francesco Damiani  Włochy WBO 1
6 maja 1989 10 lutego 1990 Mike Tyson  Stany Zjednoczone IBF, WBA i WBC 1
11 lutego 1990 25 października 1990 James Douglas  Stany Zjednoczone IBF, WBA i WBC 0
25 października 1990 13 listopada 1992 Evander Holyfield  Stany Zjednoczone IBF, WBA i WBC 3
11 stycznia 1991 24 grudnia 1991 Ray Mercer  Stany Zjednoczone WBO 1
15 maja 1992 3 lutego 1993 Michael Moorer  Stany Zjednoczone WBO 0
13 listopada 1992 14 grudnia 1992 Riddick Bowe  Stany Zjednoczone IBF, WBA i WBC 0
14 grudnia 1992 6 listopada 1993 Riddick Bowe  Stany Zjednoczone IBF i WBA 2
14 grudnia 1992 24 września 1994 Lennox Lewis  Wielka Brytania WBC 3
7 czerwca 1993 29 października 1993 Tommy Morrison  Stany Zjednoczone WBO 1
29 października 1993 19 marca 1994 Michael Bentt  Stany Zjednoczone WBO 0
6 listopada 1993 22 kwietnia 1994 Evander Holyfield  Stany Zjednoczone IBF i WBA 0
19 marca 1994 11 marca 1995 Herbie Hide  Wielka Brytania WBO 0
22 kwietnia 1994 5 listopada 1994 Michael Moorer  Stany Zjednoczone IBF i WBA 0
24 września 1994 2 września 1995 Oliver McCall  Stany Zjednoczone WBC 1
5 listopada 1994 4 marca 1995 George Foreman  Stany Zjednoczone IBF i WBA 0

Foreman został pozbawiony tytułu WBA za odmowę walki z oficjalnym pretendentem Tonym Tuckerem.

4 marca 1995 29 czerwca 1995 George Foreman  Stany Zjednoczone IBF 0

Foreman został pozbawiony tytułu IBF.

11 marca 1995 1 maja 1996 Riddick Bowe  Stany Zjednoczone WBO 1

Bowe oglosił zakończenie kariery i rezygnację z tytułu.

8 kwietnia 1995 7 września 1996 Bruce Seldon  Stany Zjednoczone WBA 1
2 września 1995 16 marca 1996 Frank Bruno  Wielka Brytania WBC 0
16 marca 1996 7 września 1996 Mike Tyson  Stany Zjednoczone WBC 0
22 czerwca 1996 8 listopada 1997 Michael Moorer  Stany Zjednoczone IBF 2
29 czerwca 1996 17 lutego 1997 Henry Akinwande  Wielka Brytania WBO 2

Akinwande zdobył wakujący tytuł WBO, pokonując Jeremy’ego Williamsa przez nokaut w 3 rundzie. Zrezygnował z tytułu WBO, aby móc zmierzyć się z Lennoxem Lewisem o tytuł WBC[6].

7 września 1996 24 września 1996 Mike Tyson  Stany Zjednoczone WBA i WBC 0

Tyson zrezygnował z obrony tytułu WBC.

24 września 1996 9 listopada 1996 Mike Tyson  Stany Zjednoczone WBA 0
9 listopada 1996 8 listopada 1997 Evander Holyfield  Stany Zjednoczone WBA 2
7 lutego 1997 13 listopada 1999 Lennox Lewis  Wielka Brytania WBC 6
28 czerwca 1997 26 czerwca 1999 Herbie Hide  Wielka Brytania WBO 2
8 listopada 1997 13 listopada 1999 Evander Holyfield  Stany Zjednoczone IBF i WBA 2
26 czerwca 1999 1 kwietnia 2000 Witalij Kłyczko  Ukraina WBO 2
13 listopada 1999 29 kwietnia 2000 Lennox Lewis  Wielka Brytania IBF, WBA i WBC 0

Lewis został pozbawiony tytułu WBA, nie przystępując do konfrontacji z Johnem Ruizem.

1 kwietnia 2000 14 października 2000 Chris Byrd  Stany Zjednoczone WBO 0
29 kwietnia 2000 22 kwietnia 2001 Lennox Lewis  Wielka Brytania IBF i WBC 3
12 sierpnia 2000 3 marca 2001 Evander Holyfield  Stany Zjednoczone WBA 0
14 października 2000 8 marca 2003 Wołodymyr Kłyczko  Ukraina WBO 5
3 marca 2001 1 marca 2003 John Ruiz  Portoryko WBA 2
22 kwietnia 2001 17 listopada 2001 Hasim Rahman  Stany Zjednoczone IBF i WBC 0
17 listopada 2001 5 września 2002 Lennox Lewis  Wielka Brytania IBF i WBC 1

Lennox Lewis ogłosił rezygnację z pasa IBF na podstawie umowy z promotorem Donem Kingiem, który następnie zorganizował pojedynek o wakujący tytuł pomiędzy Chrisem Byrdem i Evanderem Holyfieldem.

5 września 2002 6 lutego 2004 Lennox Lewis  Wielka Brytania WBC 1

Lewis ogłosił zakończenie kariery i rezygnację z tytułu WBC.

14 grudnia 2002 22 kwietnia 2006 Chris Byrd  Stany Zjednoczone IBF 4
1 marca 2003 luty 2004 Roy Jones Jr.  Stany Zjednoczone WBA 0

Roy Jones Jr. zrezygnował 20 lutego 2004 z obrony tytułu WBA, wybierając kontynuację kariery w wadze półciężkiej.

8 marca 2003 luty 2004 Corrie Sanders  Południowa Afryka WBO 0

Sanders zrezygnował z obrony tytułu WBO, aby walczyć o wakujący tytuł federacji WBC[7].

luty 2004 17 grudnia 2005 John Ruiz  Portoryko WBA 3

Ruiz pokonał 13 grudnia 2003 Hasima Rahmana i został tymczasowym mistrzem WBA[8]. Po rezygnacji z tytułu przez Roya Jonesa Jr został awansowany na mistrza regularnego. 30 kwietnia 2005 przegrał z Jamesem Toneyem, który został jednak zdyskwalifikowany po kontroli antydopingowej, a tytuł 17 maja przywrócono Ruizowi[9].

10 kwietnia 2004 1 kwietnia 2006 Lamon Brewster  Stany Zjednoczone WBO 3
24 kwietnia 2004 listopad 2005 Witalij Kłyczko  Ukraina WBC 1

Witalij Kłyczko ogłosił 9 listopada 2005 rezygnację z tytułu i zakończenie kariery. Powrócił na ring w 2008.

listopad 2005 12 sierpnia 2006 Hasim Rahman  Stany Zjednoczone WBC 1

Rahman 13 sierpnia 2005 pokonał Montego Barretteta i został tymczasowym mistrzem WBC. Po rezygnacji z tytułu przez Witalija Kłyczkę został awansowany na mistrza regularnego.

17 grudnia 2005 14 kwietnia 2007 Nikołaj Wałujew  Rosja WBA 3
1 kwietnia 2006 4 listopada 2006 Siarhiej Lachowicz  Białoruś WBO 0
22 kwietnia 2006 24 lutego 2008 Wołodymyr Kłyczko  Ukraina IBF 5
12 sierpnia 2006 8 marca 2008 Oleg Maskajew  Rosja WBC 1
4 listopada 2006 2 lutego 2007 Shannon Briggs  Stany Zjednoczone WBO 0
2 lutego 2007 24 lutego 2008 Sułtan Ibragimow  Rosja WBO 1
14 kwietnia 2007 lipiec 2008 Ruslan Chagayev  Uzbekistan WBA 2

Czagajew 5 lipca 2008 miał bronić tytułu przeciwko Nikołajowi Wałujewowi, jednak ze względu na kontuzję do pojednku nie doszło i 4 lipca zawiesił tytuł[10].

8 marca 2008 12 października 2008 Samuel Peter  Nigeria WBC 0
30 sierpnia 2008 7 listopada 2009 Nikołaj Wałujew  Rosja WBA 1

Wałujew o zawieszony przez Czagajewa tytuł 30 sierpnia 2008 zmierzył się z Johnem Ruizem, pokonując go jednogłośnie na punkty[11].

23 lutego 2008 2 lipca 2011 Wołodymyr Kłyczko  Ukraina IBF i WBO 6
11 października 2008 15 grudnia 2013 Witalij Kłyczko  Ukraina WBC 9

Witalij Kłyczko ogłosił zakończenie kariery bokserskiej 15 grudnia 2013.

7 listopada 2009 2 lipca 2011 David Haye  Wielka Brytania WBA 2
2 lipca 2011 28 listopada 2015 Wołodymyr Kłyczko  Ukraina WBA Super, IBF i WBO 18
27 sierpnia 2011 5 października 2013 Aleksandr Powietkin  Rosja WBA 4

Powietkin zdobył wakujący tytuł mistrza świata WBA po pokonaniu Ruslana Chagayeva na punkty. Utracił go po porażce z supermistrzem WBA Wołodymyrem Kłyczko.

10 maja 2014 17 stycznia 2015 Bermane Stiverne  Kanada WBC 0
14 kwietnia 2007 27 sierpnia 2011 Ruslan Chagayev  Uzbekistan WBA 4

Chagayev zdobył wakujący tytuł mistrza świata WBA po pokonaniu Fresa Oquendo na punkty.

Stiverne zdobył wakujący tytuł mistrza świata WBC po pokonaniu Chrisa Arreoli przez techniczny nokaut w 6. rundzie.

17 stycznia 2015 22 lutego 2020 Deontay Wilder  Stany Zjednoczone WBC 6

Deontay Wilder zdobył tytuł mistrza świata WBC po pokonaniu Bermane Stiverne na punkty.

28 listopada 2015 2016 (oddał pasy bez walki) Tyson Fury  Wielka Brytania WBA Super, IBO i WBO 0
10 grudnia 2016 31 marca 2018 Joseph Parker Nowa Zelandia Nowa Zelandia WBO 2

Tyson Fury zdobył tytuł mistrza świata WBA Super, IBF ,IBO i WBO po pokonaniu Wołodymyra Kłyczki na punkty. Utracił pas IBF w zamian za rewanż z Wołodymyrem Kłyczką, do którego nie doszło. Pozostałe pasy oddał bez walki.

10 kwietnia 2016 1 czerwca 2019 Anthony Joshua  Wielka Brytania IBF, WBA, IBO, WBO 5

Anthony Joshua wywalczył pas IBF wagi ciężkiej, nokautując w drugiej rundzie Amerykanina Charles Martina. 29 kwietnia 2017 dodał do kolekcji brakujące tytuły WBA i IBO, wygrywając w 11 rundzie z Wołodymyrem Kłyczką. 31 marca 2018 zdobył pas WBO, pokonując jednogłośnie na punkty Josepha Parkera.

1 czerwca 2019 do grudnia 2019 Andy Ruiz  Stany Zjednoczone IBF, WBA, IBO, WBO 0

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lista walk zawodowych Johna L. Sullivana. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-10)]. (BoxRec.com)
  2. ↑ Biografia Jamesa J. Jeffriesa (BoxRec.com)
  3. ↑ Lista walk zawodowych Marvina Harta. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-11)]. (BoxRec.com)
  4. ↑ Lista walk zawodowych Ezzarda Charlesa. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-29)]. (BoxRec.com)
  5. ↑ a b Biografia Muhammada Ali (BoxRec.com)
  6. ↑ Lista walk zawodowych Henry’ego Akinwande. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-25)]. (BoxRec.com)
  7. ↑ Biografia Corriego Sandersa (BoxRec.com)
  8. ↑ Lista walk zawodowych Johna Ruiza. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-06)]. (BoxRec.com)
  9. ↑ Biografia Johna Ruiza (BoxRec.com)
  10. ↑ Biografia Rusłana Czagajewa (BoxRec.com)
  11. ↑ Lista walk zawodowych Nikołaja Wałujewa. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-14)]. (BoxRec.com)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Boks zawodowy
Mistrzowie świata według kategorii wagowych
Mistrzowie Europy według kategorii wagowych
Walki o mistrzostwo świata
według kategorii wagowych
Organizacje boksu zawodowego – aktualni mistrzowie
Kalendarium

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_zawodowych_mistrzów_świata_wagi_ciężkiej_w_boksie&oldid=72003277”