French
DeutschShannon Briggs – Wikipedia, wolna encyklopedia
.JPG) | |
| Pseudonim | The Cannon |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 grudnia 1971 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 193 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 68 |
| Zwycięstwa | 60 (KO 53) |
| Porażki | 6 |
| Remisy | 1 |
| Nieodbyte | 1 |
| |
| Strona internetowa | |
Shannon Briggs (ur. 4 grudnia 1971 w Nowym Jorku) – amerykański bokser wagi ciężkiej, były zawodowy mistrz świata organizacji WBO.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Briggs w 1992 roku był amatorskim mistrzem Stanów Zjednoczonych w kategorii ciężkiej. Rok wcześniej zajął drugie miejsce w Igrzyskach Panamerykańskich, przegrywając w finale z Félixem Savónem.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę zawodową rozpoczął w 1992 roku. Wygrał pierwsze 25 walk. Pierwszą porażkę zanotował w marcu 1996 roku, przegrywając przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie z dość przeciętnym bokserem Darrollem Wilsonem.
W listopadzie 1997 roku wygrał na punkty decyzją większości z byłym mistrzem świata, blisko 48-letnim George'em Foremanem. Była to ostatnia walka Foremana w karierze.
W następnej walce, w marcu 1998 roku, zmierzył się z Lennoxem Lewisem o mistrzostwo świata organizacji WBC. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Lewisa w piątej rundzie.
Jeszcze w tym samym roku znokautował Marcusa Rhode już w pierwszej rundzie, lecz później nastąpił najgorszy okres w jego zawodowej karierze. W jedynej walce w 1999 roku szczęśliwie zremisował z Francois Bothą, prezentując fatalną kondycję i ledwo wytrzymując do końca ostatniej, dziesiątej rundy. Natomiast rok później doznał kompromitującej porażki z bardzo przeciętnym bokserem, Sedreckiem Fieldsem, który przed tym pojedynkiem na osiemnaście stoczonych pojedynków wygrał tylko dziewięć.
Po tej walce Briggs starał się odbudować psychicznie, wygrywając swoje następne pojedynki już w pierwszej rundzie. Jego rywalami byli jednak mniej znani pięściarze.
W kwietniu 2002 roku doznał swojej czwartej porażki – z Jameelem McCline’em. Od tej pory wszystkie swoje walki wygrywał przed czasem, między innymi z byłym mistrzem świata, 44-letnim wówczas Rayem Mercerem.
4 listopada 2006 roku zdobył tytuł mistrza świata organizacji WBO, w niecodziennych okolicznościach pokonując Siergieja Lachowicza. Po jedenastu rundach Briggs przegrywał na punkty u wszystkich trzech sędziów. Jednak w dwunastej rundzie najpierw położył rywala na deski, a po wznowieniu walki znokautował go w taki sposób, że Białorusin wypadł z ringu i znalazł się na stole sędziowskim. Sędzia przerwał walkę na sekundę przed końcem ostatniej, dwunastej rundy. Gdyby Lachowicz dotrwał do końca pojedynku, obroniłby pas mistrzowski.
Briggs stracił tytuł już w swojej pierwszej obronie, w której zmierzył się z Sułtanem Ibragimowem. Pierwotnie walka miała się odbyć 10 marca 2007 roku, ale została przełożona, ponieważ Amerykanin zachorował na zapalenie płuc. Ostatecznie pojedynek odbył się 2 czerwca. Po dwunastu rundach Rosjanin wygrał jednogłośną decyzją na punkty.
16 października 2010 r. jednogłośnie na punkty przegrał walkę o pas mistrza świata federacji WBC z Witalijem Kłyczką. Przez wszystkie 12 rund Briggs nie zdołał nawiązać wyrównanej walki z obrońcą tytułu.
W 2014 powrócił na ring i wygrał w ciągu roku kolejnych sześć walk, m.in. przez nokaut z rodakiem Maurenzem Smithem, Meksykaninem Franciskiem Mirelesem. Jednogłośnie na punkty z Brazylijczykiem Raphaelem Zumbano Lovem oraz z kolejnym Amerykaninem Richardem Carmackem (przez nokaut w listopadzie 2014)[1].
27 marca 2015 w Panamie wygrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Węgrem Zoltanym Petranym (51-22, 16 KO)[2].
5 września 2015 na Florydzie znokautował w drugiej rundzie rodaka, Michaela Marrone (21-5, 15 KO).
21 maja 2016 w Londynie pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Argentyńczyka Emilio Ezequielu Zarate (20-17-3, 11 KO), zanotował sześćdziesiąte zwycięstwo w karierze. Waga Briggsa przed walką wynosiła 113,4 kg[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Briggs: Znokautowałbym Beyonce Wildera w mniej niż minutę. bokser.org, 19 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-20]. (pol.).
- ↑ 108 kilogramów Briggsa (Video). bokser.org, 27 marca 2015. [dostęp 2015-03-27]. (pol.).
- ↑ Wideo: Haye i Briggs imponują sylwetką podczas ważenia. boxingnews.pl, 20 maja 2016. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 czerwca 2016)].