Lista zawodowych mistrzów świata wagi lekkopółśredniej w boksie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waga lekkopółśrednia jest jedną z pierwszych kategorii boksu zawodowego. Została wprowadzona w roku 1920. Mistrzowie byli odnotowywani od roku 1922 do 1935, w roku 1946 a następnie od 1959 do dzisiaj. Jej limit wynosi 140 funtów (63,5 kg).

Pierwszym uznawanym mistrzem świata był od roku 1922 Amerykanin Pinky Mitchell. Do roku 1968 był jeden powszechnie uznawany mistrz świata. Po powstaniu nowych organizacji boksu zawodowego, każda uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata powszechnie uznanych oraz czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

Zdobycie
tytułu 		Utrata
tytułu 		Mistrz Organizacja Obrona
tytułu
15 listopada 1922 27 marca 1925 Pinky Mitchell  Stany Zjednoczone Uniwersalny 2

Po utworzeniu nowej kategorii wagowej Mitchell został uznany za mistrza. Po raz pierwszy w walce o tytuł 30 stycznia 1923 pokonał Buda Logana. 27 marca 1925 przegrał przez dyskwalifikację z Jamesem Redem Herringiem. Część prasy i opinii publicznej uważała, że była to walka o tytuł[1].

21 września 1926 18 lutego 1930 Mushy Callahan  Stany Zjednoczone NBA 3
18 lutego 1930 24 kwietnia 1931 Jack Kid Berg  Wielka Brytania NBA 6
24 kwietnia 1931 18 stycznia 1932 Tony Canzoneri  Stany Zjednoczone Uniwersalny 3
18 stycznia 1932 20 lutego 1933 Johnny Jadick  Stany Zjednoczone Uniwersalny 1
20 lutego 1933 21 maja 1933 Battling Shaw  Meksyk Uniwersalny 0
21 maja 1933 23 czerwca 1933 Tony Canzoneri  Stany Zjednoczone Uniwersalny 0
23 czerwca 1933 9 kwietnia 1935 Barney Ross  Stany Zjednoczone Uniwersalny 10

Barney Ross zrezygnował z tytułu, przechodząc do wyższej kategorii[2].

29 kwietnia 1946 1946 Tippy Larkin  Stany Zjednoczone Uniwersalny 1

Larkin zdobył wakujący tytuł, wygrywając z Williem Joyce’em. Zrezygnował z tytułu, przechodząc do wyższej kategorii.

12 czerwca 1959 1 września 1960 Carlos Ortiz  Portoryko Uniwersalny 2

Ortiz został pierwszym mistrzem we wznowionej kategorii, wygrywając z Kennym Lanem.

1 września 1960 14 września 1962 Duilio Loi  Włochy Uniwersalny 2
14 września 1962 15 grudnia 1962 Eddie Perkins  Stany Zjednoczone WBA 0
15 grudnia 1962 1962 Duilio Loi  Włochy WBA 0

Duilio Loi pozostawił wakujący tytuł, ogłaszając zakończenie kariery[3].

21 marca 1963 15 czerwca 1963 Roberto Cruz  Filipiny WBA 0
15 czerwca 1963 18 stycznia 1965 Eddie Perkins  Stany Zjednoczone WBA i WBC 2
18 stycznia 1965 29 kwietnia 1966 Carlos Hernández  Wenezuela WBA i WBC 2
29 kwietnia 1966 30 kwietnia 1967 Sandro Lopopolo  Włochy WBA i WBC 1
30 kwietnia 1967 1968 Takeshi Fuji  Stany Zjednoczone WBA i WBC 1

Fuji został pozbawiony tytułu WBC.

1968 12 grudnia 1968 Takeshi Fuji  Stany Zjednoczone WBA 0
12 grudnia 1968 10 marca 1972 Nicolino Locche  Argentyna WBA 5
14 grudnia 1968 31 stycznia 1970 Pedro Adigue Jr.  Filipiny WBC 0
31 stycznia 1970 luty 1974 Bruno Arcari  Włochy WBC 9

Arcari pozostawił wakujący tytuł, przechodząc do kategorii półśredniej[4].

10 marca 1972 28 października 1972 Alfonso Frazer  Panama WBA 0
28 października 1972 6 marca 1976 Antonio Cervantes  Kolumbia WBA 10
21 września 1974 15 lipca 1975 Perico Fernandez  Hiszpania WBC 1
15 lipca 1975 30 czerwca 1976 Saensak Muangsurin  Tajlandia WBC 1
6 marca 1976 1977 Wilfred Benítez  Portoryko WBA 2

Benítez został pozbawiony tytułu WBA[5].

30 czerwca 1976 29 października 1976 Miguel Velasquez  Hiszpania WBC 0
29 października 1976 30 grudnia 1978 Saensak Muangsurin  Tajlandia WBC 7
25 czerwca 1977 2 sierpnia 1980 Antonio Cervantes  Kolumbia WBA 6
30 grudnia 1978 23 lutego 1980 Sang Hyun Kim  Korea Południowa WBC 2
23 lutego 1980 26 czerwca 1982 Saoul Mamby  Stany Zjednoczone WBC 5
2 sierpnia 1980 1983 Aaron Pryor  Stany Zjednoczone WBA 8

Pryor ogłosił zakończenie kariery po zwycięskiej walce z Alexisem Arguello 9 września 1983. Powrócił wkrótce, zostając inauguracyjnym mistrzem IBF[6].

26 czerwca 1982 18 maja 1983 Leroy Haley  Stany Zjednoczone WBC 2
18 maja 1983 29 stycznia 1984 Bruce Curry  Stany Zjednoczone WBC 2
22 stycznia 1984 1 czerwca 1984 Johnny Bumphus  Stany Zjednoczone WBA 0
29 stycznia 1984 21 sierpnia 1985 Billy Costello  Stany Zjednoczone WBC 3
1 czerwca 1984 21 lipca 1985 Gene Hatcher  Stany Zjednoczone WBA 1
1984 1985 Aaron Pryor  Stany Zjednoczone IBF 2

Pryor otrzymał tytuł federacji IBF, zostając jej inauguracyjnym mistrzem. Utracił go, zawieszając karierę.

21 lipca 1985 15 marca 1986 Ubaldo Nestor Sacco  Argentyna WBA 0
21 sierpnia 1985 5 maja 1986 Lonnie Smith  Stany Zjednoczone WBC 0
15 marca 1986 4 lipca 1987 Patrizio Oliva  Włochy WBA 2
26 kwietnia 1986 30 października 1986 Gary Hinton  Stany Zjednoczone IBF 0
5 maja 1986 24 lipca 1986 Rene Arredondo  Meksyk WBC 0
24 lipca 1986 22 lipca 1987 Tsuyoshi Hamada  Japonia WBC 1
30 października 1986 4 marca 1987 Joe Manley  Stany Zjednoczone IBF 0
4 marca 1987 grudzień 1987 Terry Marsh  Wielka Brytania IBF 1

Marsh ogłosił zakończenie kariery.

4 lipca 1987 17 sierpnia 1990 Juan Martin Coggi  Argentyna WBA 4
22 lipca 1987 12 listopada 1987 Rene Arredondo  Meksyk WBC 0
12 listopada 1987 13 maja 1989 Roger Mayweather  Stany Zjednoczone WBC 4
14 lutego 1988 3 września 1988 James McGirt  Stany Zjednoczone IBF 1
3 września 1988 17 marca 1990 Meldrick Taylor  Stany Zjednoczone IBF 2
6 marca 1989 23 lutego 1991 Héctor Camacho  Portoryko WBO 2
13 maja 1989 17 marca 1990 Julio César Chávez  Meksyk WBC 3
17 marca 1990 18 marca 1991 Julio César Chávez  Meksyk WBC i IBF 3

Chávez zrezygnował z obrony tytułu IBF.

17 kwietnia 1990 14 czerwca 1991 Loreto Garza  Stany Zjednoczone WBA 1
23 lutego 1991 18 maja 1991 Greg Haugen  Stany Zjednoczone WBO 0
18 marca 1991 29 stycznia 1994 Julio César Chávez  Meksyk WBC 8
18 maja 1991 1992 Héctor Camacho  Portoryko WBO 0

Camacho zrezygnował z tytułu WBO, przystępując do walki o tytuł WBC z Julio Césarem Chávezem.

14 czerwca 1991 10 kwietnia 1992 Edwin Rosario  Portoryko WBA 0
7 grudnia 1991 18 lipca 1992 Rafael Pineda  Kolumbia IBF 1
10 kwietnia 1992 9 września 1992 Akinobu Hiranaka  Japonia WBA 0
29 czerwca 1992 7 czerwca 1993 Carlos González  Meksyk WBO 3
18 lipca 1992 1992 Pernell Whitaker  Stany Zjednoczone IBF 0

Whitaker zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii półśredniej.

9 września 1992 12 stycznia 1993 Morris East  Filipiny WBA 0
12 stycznia 1993 17 września 1994 Juan Martin Coggi  Argentyna WBA 6
15 maja 1993 13 lutego 1994 Charles Murray  Stany Zjednoczone IBF 2
7 czerwca 1993 27 lipca 1994 Zack Padilla  Stany Zjednoczone WBO 4

Padilla zwakował tytuł, ogłaszając zakończenie kariery.

29 stycznia 1994 7 maja 1994 Frankie Randall  Stany Zjednoczone WBC 0
13 lutego 1994 28 stycznia 1995 Jake Rodriguez  Portoryko IBF 2
7 maja 1994 7 czerwca 1996 Julio César Chávez  Meksyk WBC 4
17 września 1994 13 stycznia 1996 Frankie Randall  Stany Zjednoczone WBA 2
28 stycznia 1995 31 maja 1997 Konstantin Cziu  Australia IBF 5
20 lutego 1995 9 marca 1996 Sammy Fuentes  Portoryko WBO 1
13 stycznia 1996 16 sierpnia 1996 Juan Martin Coggi  Argentyna WBA 0
9 marca 1996 29 maja 1998 Giovanni Parisi  Włochy WBO 5
7 czerwca 1996 1997 Óscar de la Hoya  Stany Zjednoczone WBC 1

De la Hoya zwakował tytuł, przechodząc do kategorii półśredniej.

16 sierpnia 1996 11 stycznia 1997 Frankie Randall  Stany Zjednoczone WBA 0
11 stycznia 1997 10 października 1998 Khalid Rahilou  Maroko WBA 2
31 maja 1997 20 lutego 1999 Vince Phillips  Stany Zjednoczone IBF 3
29 maja 1998 15 maja 1999 Carlos González  Meksyk WBO 0
10 października 1998 3 lutego 2001 Sharmba Mitchell  Stany Zjednoczone WBA 4
20 lutego 1999 2000 Terron Millett  Stany Zjednoczone IBF 1

Millett został pozbawiony tytułu ze względu na brak aktywności.

15 maja 1999 22 lipca 2000 Randall Bailey  Stany Zjednoczone WBO 2
21 sierpnia 1999 3 lutego 2001 Konstantin Cziu  Australia WBC 3
12 lutego 2000 3 listopada 2001 Zab Judah  Stany Zjednoczone IBF 5
22 lipca 2000 25 czerwca 2001 Ener Julio  Kolumbia WBO 0

Julio został pozbawiony tytułu ze względu na brak aktywności.

3 lutego 2001 3 listopada 2001 Konstantin Cziu  Australia WBA Super i WBC 2
30 czerwca 2001 12 lipca 2003 DeMarcus Corley  Stany Zjednoczone WBO 2

DeMarcus zdobył wakujący tytuł, zwyciężając Felixa Floresa przez TKO w 1r[7].

3 listopada 2001 styczeń 2004 Konstantin Cziu  Australia WBA, WBC i IBF 2

Tszyu został pozbawiony tytułów WBA i WBC[8].

19 stycznia 2003 4 czerwca 2005 Konstantin Cziu  Australia IBF 1
12 lipca 2003 25 czerwca 2005 Vivian Harris  Gujana WBA 2
12 lipca 2003 2004 Zab Judah  Stany Zjednoczone WBO 1

Zab Judah zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii półśredniej[9].

24 stycznia 2004 25 czerwca 2005 Arturo Gatti  Kanada WBC 2
11 września 2004 27 października 2006 Miguel Cotto  Portoryko WBO 6

Cotto zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii półśredniej.

4 czerwca 2005 26 listopada 2005 Ricky Hatton  Wielka Brytania IBF 1
25 czerwca 2005 2005 Floyd Mayweather Jr.  Stany Zjednoczone WBC 0

Mayweather zwakował tytuł, przechodząc do kategorii półśredniej[10].

25 czerwca 2005 26 listopada 2005 Carlos Maussa  Kolumbia WBA 0
26 listopada 2005 2006 Ricky Hatton  Wielka Brytania WBA i IBF 0

Hatton zrezygnował z tytułów IBF (29 marca) i WBA (4 maja), przechodząc czasowo do kategorii półśredniej[11].

30 czerwca 2006 20 stycznia 2007 Juan Urango  Kolumbia IBF 0
2 września 2006 21 lipca 2007 Souleymane M’Baye  Francja WBA 1
15 września 2006 10 maja 2008 Junior Witter  Wielka Brytania WBC 2
18 listopada 2006 5 lipca 2008 Ricardo Torres  Kolumbia WBO 2
20 stycznia 2007 luty 2007 Ricky Hatton  Wielka Brytania IBF 0

Hatton zrezygnował z tytułu, wybierając walkę z Jose Luisem Castillo zamiast z obowiązkowym pretendentem Lovemore N'dou.

luty 2007 16 czerwca 2007 Lovemore N'dou  Australia IBF 0

N'dou 4 lutego 2007 pokonał w walce eliminacyjnej do tytułu rodaka Naoufela Ben Rabeha. Po rezygnacji Ricky Hattona z tytułu został awansowany na mistrza.

16 czerwca 2007 19 września 2008 Paul Malignaggi  Stany Zjednoczone IBF 2

Malignaggi zrezygnował z tytułu, wybierając walkę z Ricky Hattonem zamiast z obowiązkowym pretendentem Hermanem Ngoudjo.

21 lipca 2007 22 marca 2008 Gavin Rees  Wielka Brytania WBA 0
22 marca 2008 18 lipca 2009 Andrij Kotelnyk  Ukraina WBA 2
10 maja 2008 4 kwietnia 2009 Timothy Bradley  Stany Zjednoczone WBC 2
5 lipca 2008 4 kwietnia 2009 Kendall Holt  Stany Zjednoczone WBO 1
30 stycznia 2009 6 marca 2010 Juan Urango  Kolumbia IBF 1
4 kwietnia 2009 28 kwietnia 2009 Timothy Bradley  Stany Zjednoczone WBC i WBO 0

Bradley został pozbawiony tytułu WBC za odmowę walki z obowiązkowym pretendentem Devonem Alexandrem.

28 kwietnia 2009 29 stycznia 2011 Timothy Bradley  Stany Zjednoczone WBO 3
18 lipca 2009 23 lipca 2011 Amir Khan  Wielka Brytania WBA 5
1 sierpnia 2009 6 marca 2010 Devon Alexander  Stany Zjednoczone WBC 1
6 marca 2010 2010 Devon Alexander  Stany Zjednoczone WBC i IBF 1

Alexander został pozbawiony tytułu IBF za unikanie walki z obowiązkowym pretendentem Kaizerem Mabuzą.

2010 29 stycznia 2011 Devon Alexander  Stany Zjednoczone WBC 0
29 stycznia 2011 lipiec 2011 Timothy Bradley  Stany Zjednoczone WBC i WBO 0

Bradley został pozbawiony tytułu WBC za brak aktywności.

lipiec 2011 czerwiec 2012 Timothy Bradley  Stany Zjednoczone WBO 0

Bradley zrezygnował z tytułu, wybierając kategorię półśrednią, w której 9 czerwca 2012 został mistrzem WBO po zwycięstwie nad Mannym Pacquiao.

5 marca 2011 23 lipca 2011 Zab Judah  Stany Zjednoczone IBF 0
23 lipca 2011 10 grudnia 2011 Amir Khan  Wielka Brytania WBA Super i IBF 0
lipiec 2011 lipiec 2012 Marcos Maidana  Argentyna WBA 1

Maidana, który był od 27 czerwca 2009 mistrzem tymczasowym po awansie Amira Khana na super mistrza został mistrzem regularnym. Zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii półśredniej[12].

17 września 2011 23 marca 2012 Érik Morales  Meksyk WBC 0

Morales zdobył wakujący tytuł WBC po zwycięstwie nad Pablo Cesarem Cano. Stracił tytuł, nie mogąc dotrzymać limitu wagowego przed pojedynkiem z Dannym Garcią, który przegrał jednogłośnie na punkty.

10 grudnia 2011 czerwiec 2012 Lamont Peterson  Stany Zjednoczone WBA Super i IBF 0

Peterson został pozbawiony tytułu WBA Super za stosowanie środków dopingujących.

24 marca 2012 14 lipca 2012 Danny García  Stany Zjednoczone WBC 0
czerwiec 2012 październik 2013 Juan Manuel Márquez  Meksyk WBO

Márquez od 14 kwietnia 2012 po zwycięstwie nad Serhijem Fedczenką był mistrzem tymczasowym. Został awansowany na mistrza regularnego po rezygnacji z tytułu Timothy Bradleya.

czerwiec 2012 13 kwietnia 2015 Lamont Peterson  Stany Zjednoczone IBF 3

Peterson został pozbawiony tytułu mistrzowskiego IBF po porażce w towarzyskiej walce z Dannym Garcíą.

lipiec 2012 14 lipca 2012 Amir Khan  Wielka Brytania WBA Super 0

Khan odzyskał tytuł WBA Super po dyskwalifikacji Lamonta Petersona za stosowanie środków dopingujących[13].

14 lipca 2012 11 czerwca Danny García  Stany Zjednoczone WBC i WBA Super 4

García zrezygnował w czerwcu 2015 z mistrzostwa WBC, pozostając supermistrzem WBA.

30 listopada 2012 12 kwietnia 2014 Chabib Ałłachwierdijew  Rosja WBA 1

Ałłachwierdijew zdobył wakujący tytuł, zwyciężając Joana Guzmána (Dominikana).

czerwiec 2013 19 października 2013 Mike Alvarado  Stany Zjednoczone WBO 0

Alvarado został mistrzem tymczasowym po zwycięstwie nad Brandonem Ríosem. Márquez wybrał walkę z Mannym Pacquiao, dzięki czemu zwakował pas i Amerykanin został pełnoprawnym mistrzem.

19 października 2013 14 czerwca 2014 Rusłan Prowodnikow  Rosja WBO 0
12 kwietnia 2014 27 czerwca 1015 Jessie Vargas  Stany Zjednoczone WBA 1

Vargas zrezygnował z tytułu mistrzowskiego WBA przed walką z Timothym Bradleyem o tymczasowy tytuł WBO w wadze półśredniej.

14 czerwca 2014 22 listopada 2014 Christopher Algieri  Stany Zjednoczone WBO 0

Algieri został pozbawiony tytułu mistrzowskiego WBO przed walką z Mannym Pacquiao o tytuł w wadze półśredniej.

18 kwietnia 2015 Nadal Terence Crawford  Stany Zjednoczone WBO 0

Crawford zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Thomasem Dulorme z Portoryko.

11 czerwca 2015 Nadal Danny García  Stany Zjednoczone WBA Super 0
18 lipca 2015 Nadal César Cuenca  Argentyna IBF 0

Cuenca zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Ik Yangiem z Chin.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Biografia Pinky Mitchella(BoxRec.com)
  2. ↑ Biografia Barneya Rossa(BoxRec.com)
  3. ↑ Biografia Duilio Loia(BoxRec.com)
  4. ↑ Biografia Bruno Arcariego(BoxRec.com)
  5. ↑ Biografia Wilfredo Beníteza(BoxRec.com)
  6. ↑ Biografia Aarona Pryora(BoxRec.com)
  7. ↑ Lista walk zawodowych DeMarcusa Corleya (BoxRec.com)
  8. ↑ Biografia Kostii Tszyu(BoxRec.com)
  9. ↑ Biografia Zaba Judaha(BoxRec.com)
  10. ↑ Biografia Floyda Mayweathera(BoxRec.com)
  11. ↑ Biografia Ricky'ego Hattona(BoxRec.com)
  12. ↑ Maidana gives up WBA title (Fightnews.com) [dostęp 08-10-2012]
  13. ↑ Amir Khan reinstated as WBA super champion (Fightnews.com) [dostęp 15-07-2012]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Boks zawodowy
Mistrzowie świata według kategorii wagowych
Mistrzowie Europy według kategorii wagowych
Walki o mistrzostwo świata
według kategorii wagowych
Organizacje boksu zawodowego – aktualni mistrzowie
Kalendarium

Mistrzowie świata wagi lekkopółśredniej w boksie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_zawodowych_mistrzów_świata_wagi_lekkopółśredniej_w_boksie&oldid=71871515”