Kamil Syprzak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamil Syprzak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1991
Płock

Wzrost

207 cm

Pozycja

obrotowy

Informacje klubowe
Klub

Paris Saint-Germain Handball

Numer w klubie

21

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2015 Wisła Płock
2015–2019 FC Barcelona
2019– Paris Saint-Germain Handball
Kariera reprezentacyjna[a]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2011–  Polska 159 (322[1])
  1. Aktualne na: 10 stycznia 2023.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
brąz Katar 2015 drużynowo
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Kamil Syprzak (ur. 23 lipca 1991 w Płocku) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji obrotowego (kołowego), reprezentant kraju, brązowy medalista mistrzostw świata 2015, uczestnik Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 (4. miejsce). Wychowanek Orlen Wisły Płock i w latach 2009–2015 zawodnik seniorskiej drużyny tego klubu[2]. W latach 2015-2019 gracz FC Barcelona z którą zdobył 4 Mistrzostwa Kraju. Od sezonu 2019 gracz Paris Saint-Germain Handball.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Kluby[edytuj | edytuj kod]

Przygodę z piłką ręczną zaczął w MUKS 21 Płock. Od 2008 jest graczem Orlenu Wisły Płock (rozpoczynał w drużynach młodzieżowych). W 2008 zanotował z nią swój pierwszy sukces w karierze, wywalczając Mistrzostwo Polski Juniorów Młodszych. Rok później zdobył Mistrzostwo Polski Juniorów Starszych[2], które powtórzył w 2010[3]. W międzyczasie, na początku 2009 został włączony do drużyny seniorskiej swojego klubu i jeszcze w sezonie 2008/2009 zadebiutował w polskiej Ekstraklasie. 25 lutego 2009 – mając 17 lat i 7 miesięcy – zagrał po raz pierwszy w najwyższej klasie rozgrywkowej, w wygranym 28:20 (12:10) meczu 19 kolejki przeciwko KS Azoty-Puławy, w którym zdobył 1 gola[4]. Na koniec sezonu 2008/2009 mógł cieszyć się z pierwszego medalu seniorskich Mistrzostw Polski, wywalczając srebro po przegranym 2:3 finale z Vive Targi Kielce (zagrał w dwóch pierwszych spotkaniach finałowych)[5]. Rok później zdobył kolejny medal – tym razem brązowy – po niespodziewanej porażce 2:3 w półfinale przeciwko MMTS Kwidzyn[6]. Kolejny medal – tym razem złoty – wywalczył w sezonie 2010/2011[7].

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Grę w biało-czerwonych barwach zaczynał od reprezentacji młodzieżowych i juniorskich. Na przełomie czerwca i lipca 2009 z kadrą juniorską, prowadzoną przez Wojciecha Nowińskiego wystąpił w 5. Otwartych Mistrzostwach Europy w Göteborgu[8], po zakończeniu których został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju[9].

Po raz pierwszy do seniorskiej kadry narodowej został powołany przez selekcjonera Bogdana Wentę w październiku 2010 na zgrupowanie przed dwoma pojedynkami kwalifikacyjnymi do Mistrzostw Europy 2012 z Ukrainą i Portugalią, jednak ostatecznie na znalazł się kadrach meczowych na żadne z tych spotkań[10]. W grudniu 2010 otrzymał nominację do szerokiej kadry (lista 34 graczy zgłoszonych do IHF) na Mistrzostwa Świata 2011[11], ale i tym razem nie dane było mu zaliczyć debiutu w oficjalnym meczu (na finały MŚ był na liście rezerwowej)[12]. Kolejne powołania otrzymywał na zgrupowania przed meczami eliminacyjnymi do ME 2012, bez gier w spotkaniach międzypaństwowych. Wszystko zmieniło się w październiku 2011, gdy dostał nominację do kadry na listopadowy, towarzyski turniej międzynarodowy o Puchar Gdyni[13] – jednak w pierwszym meczu tej imprezy (4 listopada 2011 z Austrią) nie pojawił się na boisku[14]. Formalnie zadebiutował, więc dzień później, 5 listopada 2011 – mając 20 lat – w wygranym 28:22 (13:11) spotkaniu z Białorusią, w którym zdobył 1 bramkę[15]. W grudniu 2011 został powołany do kadry na – rozgrywane w SerbiiMistrzostwa Europy 2012[16]. Zadebiutował w nich 15 stycznia 2012 w Belgradzie – w przegranym 18:22 (7:11) – inauguracyjnym pojedynku z Serbią[17]. Ostatecznie „biało-czerwoni” zajęli na tym turnieju 9. miejsce, uzyskując prawo gry w turnieju kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich. Zawody w Alicante Polacy – z Syprzakiem w składzie – zakończyli jednak dopiero na 3. miejscu i nie uzyskali awansu do turnieju olimpijskiego w Londynie. W grudniu 2012 został – przez nowego selekcjonera Michaela Bieglerapowołany do kadry na Mistrzostwa Świata 2013. Polacy wyszli z grupy (2. miejsce), lecz odpadli w 1/8 finału, po porażce 27:19 z Węgrami. W międzyczasie, od października 2012 do czerwca 2013, Syprzak przyczynił się do wywalczenia awansu do Mistrzostw Europy 2014. W 2015 roku wraz z reprezentacją zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Świata w Katarze pokonując w meczu o 3. miejsce po dogrywce Hiszpanię – 29:28. Po nich został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi[18].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Świata
Mistrzostwa Polski
Liga Mistrzów
  • 1/16 EHF Champions League (2012)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Osiński. Skarb Kibica. Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn, Polska–Szwecja, 11–29 stycznia 2023. „Przegląd Sportowy”, s. 30, 2023-01-09. 
  2. a b Profil zawodnika. nafciarze.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-11)]. (pol.).
  3. Profil zawodnika. sprwislaplock.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-02)]. (pol.).
  4. Szczegóły meczu. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  5. Ekstraklasa Mężczyzn sezonu 2008/2009. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  6. Ekstraklasa Mężczyzn sezonu 2009/2010. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  7. PGNiG Superliga Mężczyzn sezonu 2010/2011. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  8. Mokrzki i Syprzak na Otwartych Mistrzostwach Europy. nafciarze.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-24)]. (pol.).
  9. Syprzak w drużynie All Stars!. nafciarze.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-24)]. (pol.).
  10. Kadra narodowa mężczyzn. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-29)]. (pol.).
  11. Szeroka kadra Polski na MŚ 2011. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  12. Kadra narodowa mężczyzn. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)]. (pol.).
  13. Kadra narodowa seniorów. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)]. (pol.).
  14. Zwycięstwo po walce do samego końca. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)]. (pol.).
  15. Polska wygrała z Białorusią. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)]. (pol.).
  16. Poznaliśmy „28” na Serbię. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  17. Otwarcie Euro dla Serbów. zprp.pl. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)]. (pol.).
  18. Dziękuję za wzruszenia i sportowy sukces. prezydent.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-12].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]