French
DeutschJanina Doliwa-Taborska – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 10 grudnia 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 lutego 2005 |
| Posłanka na Sejm PRL II i III kadencji | |
| Okres | od 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 | |
Janina Doliwa-Taborska z domu Berdowska (ur. 10 grudnia 1912 w Rzeżycy, zm. 19 lutego 2005 w Warszawie) – polska doktor nauk medycznych, poseł na Sejm PRL II i III kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Stanisława[1]. Uzyskała stopień doktora nauk medycznych. Pracowała w Oddziale Dziecięcym Szpitala Wojewódzkiego w Słupsku oraz jako zastępca naczelnego lekarza Przedsiębiorstwa Państwowego „Uzdrowisko Kołobrzeg” i Sanatorium Dziecięcego „Muszelka” w Kołobrzegu. Została członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1957 i 1961 uzyskiwała mandat posła na Sejm PRL w okręgach kolejno Słupsk i Koszalin. Przez dwie kadencje zasiadała w Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej. Referowała w sejmie przyjętą w kwietniu 1959 ustawę o zwalczaniu gruźlicy, a także projekt ustawy o przejściowym trybie nabywania uprawnień pielęgniarki[2].
Jej drugim mężem był Walery Taborski (1905–1968)[3].
18 lipca 1955 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[1].
Zmarła 19 lutego 2005 w Warszawie, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 38-8-24)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1143 („w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie zdrowia”).
- ↑ Edyta Chrobaczyńska-Plucińska. Posłanki na Sejm PRL II kadencji (1957–1961). Cechy socjopolityczne i aktywność poselska. „Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych”. Nr 2 (7), s. 68–69, 2019. Białystok: Wydawnictwo HUMANICA. ISSN 2451-3539. [dostęp 2024-02-05].
- ↑ Dr. med. Janina Doliwa-Taborska (Berdowska) (1912–2005) [online], geni.com [dostęp 2018-08-21].
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2024-02-05].