Jan Heemskerk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Heemskerk
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jan Abrahamszoon Heemskerk

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1818
Amsterdam

Data i miejsce śmierci

9 października 1897
Haga

Premier Holandii (1. kadencja)
Okres

od 27 sierpnia 1874
do 3 listopada 1877

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Poprzednik

Gerrit de Vries

Następca

Jan Kappeyne van de Coppello

Premier Holandii (2. kadencja)
Okres

od 23 kwietnia 1883
do 20 kwietnia 1888

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Poprzednik

Constantijn Theodoor van Lynden van Sandenburg

Następca

Æneas Baron Mackay

Odznaczenia
Komandor Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia)

Jan Abrahamszoon Heemskerk (ur. 30 lipca 1818 w Amsterdamie, zm. 9 października 1897 w Hadze) – holenderski konserwatywny polityk, premier Holandii od 27 sierpnia 1874 do 3 listopada 1877 i ponownie od 23 kwietnia 1883 do 20 kwietnia 1888[1].

Lata młodości[edytuj | edytuj kod]

Heemskerk urodził się w kupieckiej rodzinie jako jedyne dziecko Abrahama i Joanny Jacoby Stuart, córki pastora Remonstrantów. Studiował literaturę. W wieku 21 lat ukończył studia na Uniwersytecie w Utrechcie. Jego praca dotyczyła tez Monteskiusza.

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1839–1852 pracował jako prawnik w Amsterdamie. Od 1851 do 1860 był członkiem rady prowincji Holandia Północna. W latach 1856–1866 zasiadał w radzie miasta, a od 1860 do 1864 był członkiem Tweede Kamer. W latach 1864–1866 był przewodniczącym sądu prowincjonalnego w Haarlem. Od 1 czerwca 1866 do 4 czerwca 1868 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, a od 10 listopada 1867 do 4 stycznia 1868 był ministrem sprawiedliwości ad interim. Od 9 lutego 1869 do 15 września 1873 ponownie zasiadał w Tweede Kamer. Od 1 listopada 1873 do 27 sierpnia 1874 był przewodniczącym Sądu Najwyższego. 27 sierpnia 1874 ponownie został ministrem spraw wewnętrznych, a zarazem premierem Holandii. Pełnił tę funkcję do 3 listopada 1877. Od 1 października 1879 do 22 kwietnia 1883 był członkiem Rady Stanu (Raad van State). 23 kwietnia 1883 ponownie został ministrem spraw wewnętrznych (i premierem Holandii). Był nim do 20 kwietnia 1888.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1846 wziął ślub z Anną Marią Heemskerk, z którą miał ośmioro dzieci (pięciu synów i trzy córki). Był członkiem Kościoła Remonstranckiego.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

25 września 1867 został komandorem Orderu Lwa Niderlandzkiego. 27 maja 1868 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Dębowej Korony, a 1 maja 1876 Krzyżem Wielkim Orderu Lwa Niderlandzkiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ben Cahoon: The Netherlands. worldstatesmen.org. [dostęp 2014-01-12]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]