Wim Schermerhorn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wim Schermerhorn
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Willem Schermerhorn

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1894
Akersloot

Data i miejsce śmierci

10 marca 1977
Haarlem

Premier Holandii
Okres

od 24 czerwca 1945
do 3 lipca 1946

Przynależność polityczna

PvdA

Poprzednik

Pieter Sjoerds Gerbrandy

Następca

Louis Beel

Członek Tweede Kamer
Okres

od 4 czerwca 1946
do 15 września 1946

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Członek Tweede Kamer
Okres

od 27 lipca 1948
do 18 września 1951

Przynależność polityczna

PvdA

Członek Senatu
Okres

od 18 września 1951
do 5 czerwca 1963

Odznaczenia
Kawaler Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia)

Wim Schermerhorn, właśc. Willem Schermerhorn (ur. 17 grudnia 1894 w Akersloot, zm. 10 marca 1977 w Haarlemie) – holenderski polityk należący do Partii Pracy. Był pierwszym premierem Holandii po II wojnie światowej (w latach 1945–1946).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 grudnia 1894 w Akersloot w prowincji Holandia Północna. Dorastał w protestanckiej rodzinie farmerów. W 1913 rozpoczął studia na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie na kierunku inżynier budownictwa. Ukończył je pięć lat później. 7 września 1926 został profesorem na tej uczelni. Pozostał nim do 1944, kiedy usunęli go ze stanowiska niemieccy okupanci, zaniepokojeni jego zbytnią niezależnością i stawianiem im oporu. Został internowany w Sint-Michielsgestel. Przebywał tam od maja 1942 do grudnia 1943. Po usunięciu ze stanowiska profesora ukrywał się przed okupantami.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

24 czerwca 1945 został pierwszym premierem Holandii powołanym po II wojnie światowej. Po wyborach w 1946 został członkiem parlamentu z ramienia Partii Pracy. Pełnił tę funkcję do 1951, kiedy został dyrektorem ITC Enschede. Na tym stanowisku pozostawał do 1959. Ponadto w latach 1951–1963 był senatorem.

Zmarł 10 marca 1977 w Haarlemie w wieku 82 lat[1].

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

Pięciokrotnie zostawał doktorem honoris causa europejskich wyższych uczelni – Uniwersytetu Gandawskiego (1946)[2], Politechniki w Zurychu (1963)[2], Politechniki Mediolańskiej (1964)[2][3], Uniwersytetu w Glasgow (1965)[2] i Uniwersytetu Technicznego w Hanowerze (1967)[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z pięciorga dzieci (miał trzech braci i siostrę) rolnika Teunisa Schermerhorna i Trijntje Honig. Dwaj bracia kontynuowali farmerskie tradycje rodziny, a jeden został inżynierem i wyjechał do Związku Radzieckiego, gdzie trafił do więzienia i został zabity w 1937. Siostra natomiast studiowała filologię holenderską i historię. 9 kwietnia 1919 w Delft wziął ślub z Barbarą Rook (1897-1986), z którą miał trzech synów i córkę[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

 Wykaz literatury uzupełniającej: Wim Schermerhorn.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Schermerhorn overleden. „Nieuwsblad van het Noorden”, s. 1, 1977-03-11. (niderl.). 
  2. a b c d e Sjaak Priester. Delftse eredoctoraten tussen 1906 en 2006. „Delft Integraal”. 4, s. 21, 2006. Uniwersytet Techniczny w Delft. (niderl.). 
  3. Il rinnovo di un’antica tradizione. „Politecnico. Rivista del Politecnico di Milano”. 4, s. 63, 2000-2001. Politechnika Mediolańska. (wł.). 
  4. Barbara Schermerhorn-Rook (1897-1986). Loyale huismoeder. W: Peter Rehwinkel: Getrouwd met de premier: de first lady’s van Nederland in veertien portretten. Zutphen: Plataan, 2004, s. 15–27. ISBN 90-5807-201-0. OCLC 57550095. (niderl.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]