Fabio Mignanelli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fabio Mignanelli
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1496 ; Siena
Data i miejsce śmierci	10 sierpnia 1557 ; Rzym
	Biskup Lucery
Okres sprawowania	1540–1553
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	20 listopada 1551; Juliusz III
Kościół tytularny	San Silvestro in Capite
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fabio Mignanelli (ur. w 1496 w Sienie, zm. 10 sierpnia 1557 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1496 roku w Sienie, jako syn Pietra Paola Mignanelliego i Onoraty Saraceni^[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Po studiach wykładał na macierzystej uczelni, a następnie wyjechał do Rzymu, gdzie poślubił Antoninę Capodiferro, z którą miał syna^[1]. Po śmierci żony wstąpił do stanu duchownego i został wysłany do Wenecji, by nakłonić republikę do rezygnacji z sojuszu z Turkami i nawiązanie przymierza przeciwko nim^[1]. W latach 1538–1539 był nuncjuszem apostolskim przy Ferdynandzie I^[1]. 15 listopada 1540 roku został wybrany biskupem Lucery^[2]. Rok później został gubernatorem i wicelegatem w Bolonii, a w 1546 – w Marchii^[1]. Uczestniczył w sejmie Rzeszy w Wormacji i obradach soboru trydenckiego^[1]. Pełnił funkcję nuncjusza w Wenecji (1543–1544), ponownie przy Ferdynandzie I (1545) i przy Karolu V (1546)^[1]. 20 listopada 1551 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Silvestro in Capite^[2]. Wkrótce potem został prefektem Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości, a w 1553 roku zrezygnował z zarządzania diecezją^[1]. W latach 1553–1554 był administratorem apostolskim Grosseto^[2]. Zmarł 10 sierpnia 1557 w Rzymie^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Fabio Mignanelli. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Fabio Mignanelli. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Fabio Mignanelli. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).

[hierarchy-2] Fabio Mignanelli. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).

[1]

[2]

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)