Bonaventura Cerretti – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	19 lipca 1914
Konsekrator	Rafael Merry del Val
Współkonsekratorzy	Giulio Serafini; Salvatore Fratocchi
Konsekrowani biskupi
Matthew Joseph Brodie	27 lutego 1916
Giovanni Maria Emilio Castellani	2 kwietnia 1929
Współkonsekrowani biskupi
Francesco Marchetti Selvaggiani	14 kwietnia 1918
John Timothy McNicholas	8 września 1918
Félix Couturier	27 kwietnia 1919
Francesco Marmaggi	26 września 1920
Luigi Maglione	26 września 1920
Michele Cerrati	3 października 1920
Pietro Benedetti	10 kwietnia 1921
Giovanni Battista Federico Vallega	17 kwietnia 1921

Bonaventura Cerretti
	Kardynał biskup
	Robur in fide
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1872 ; Comune de Bardono
Data i miejsce śmierci	8 maja 1933 ; Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu
	Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	1931–1933
	Archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej
Okres sprawowania	1930–1933
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	31 marca 1895
Nominacja biskupia	15 kwietnia 1914
Sakra biskupia	19 lipca 1914
Kreacja kardynalska	14 grudnia 1925; Pius XI
Kościół tytularny	biskup Velletri-Segni
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bonaventura Cerretti (ur. 17 czerwca 1872 w Comune de Bardono, zm. 8 maja 1933 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, kardynał.

Ukończył seminarium w Spoleto, a także Uniwersytet Gregoriański w Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 marca 1895 z rąk arcybiskupa Tancredo Fausti. W latach 1895-1899 pracował duszpastersko w rodzinnej diecezji Orvieto. W 1899 został pracownikiem Sekretariatu Stanu. Od 1904 prywatny szambelan Jego Świątobliwości. W tym samym roku wyjechał do Meksyku jako sekretarz delegacji apostolskiej. W latach 1906-1914 audytor delegacji apostolskiej do USA.

15 kwietnia 1914 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Filippopoli di Tracia. Miesiąc później otrzymał stolicę tytularną Corinto. Sakry udzielił mu kardynał Raffael Merry del Val y Zulueta. W październiku został delegatem apostolskim do Australii i Nowej Zelandii. Od 1917 pełnił funkcję sekretarza Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. Wysłany ze specjalną misją na konferencję pokojową do Paryża. 20 maja 1921 mianowany nuncjuszem we Francji.

Na konsystorzu z grudnia 1925 kreowany kardynałem prezbiterem S. Cecilia. W 1928 był legatem papieskim na 29 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Sydney. Od 1930 archiprezbiter bazyliki liberiańskiej, rok później został też prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W marcu 1933 włączony do grona kardynałów biskupów jako biskup Velletri. Mianowany Kamerlingiem Świętego Kolegium Kardynałów, zmarł jednak niedługo po tej nominacji. Pochowany w bazylice S. Maria in Trastevere.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].
Bonaventura Cerretti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-09-17] (ang.).

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)