Dwór Kuropatnickich w Tarnowcu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwór Kuropatnickich w Tarnowcu
Symbol zabytku nr rej. A-77 z 22.10.2003[1]
Ilustracja
Pozostałości dworu Kuropatnickich
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Tarnowiec

Typ budynku

dwór

Ukończenie budowy

na przełomie XVII i XVIII w.

Pierwszy właściciel

Andrzej Kuropatnicki

Kolejni właściciele

Rodziny Kuropatnickich i Pilińskich do 1945

Obecny właściciel

Gmina Tarnowiec

Położenie na mapie gminy Tarnowiec
Mapa konturowa gminy Tarnowiec, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Tarnowiec, dwór Kuropatnickich”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Tarnowiec, dwór Kuropatnickich”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Tarnowiec, dwór Kuropatnickich”
Położenie na mapie powiatu jasielskiego
Mapa konturowa powiatu jasielskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Tarnowiec, dwór Kuropatnickich”
Ziemia49°43′48,9″N 21°34′43,5″E/49,730250 21,578750

Dwór Kuropatnickich w Tarnowcu, zwany też Starym dworem[2]dwór wybudowany na przełomie XVII i XVIII w. znajdujący się w miejscowości Tarnowiec koło Jasła.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dwór zbudowany został na przełomie XVII i XVIII w. dla rodziny Kuropatnickich, która była właścicielem Tarnowca od połowy XVII w. Był to drewniany parterowy budynek na rzucie prostokąta z wysuniętym niewielkim portykiem na czterech kolumnach od frontu[2]. Po wybudowaniu na początku XIX nowego dworu murowanego przez Pilińskich stary dwór stracił na znaczeniu i pełnił funkcję oficyny. Po zniszczeniach wojennych i powojennych w okresie użytkowania przez Gminną Spółdzielnię Samopomoc Chłopska w Tarnowcu, dwór rozebrano w latach 70. XX w[3][4]. Pozostałe piwnice w 2003 uznano jako zabytkowe.

W otoczeniu piwnic po starym dworze Kuropatnickich znajduje się dwór Pilińskich i resztki parku krajobrazowego z aleją dojazdową ze szpalerami kilkusetletnich lip[2][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2023-12-10].
  2. a b c Józef Garbacik, redakcja Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, PWN Kraków 1964 str. 645
  3. Sylwester Polakowski: Pozostałości założeń dworskich województwa podkarpackiego. Wydawnictwo Lygian, Krosno 2012, s. 148. ISBN 978-83-935995-0-9. OCLC 832725955.
  4. Zdzisław Świstak i inni: Na śladach dworów i dworków Jasielszczyzny. Mała Poligrafia Redemptorystów w Tuchowie, Jasło 2005, s. 268-277. ISBN 83-86744-58-8. OCLC 749753089.
  5. Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2012, s. 459. ISBN 978-83-7510-597-1.