Błogosławiony – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiony – w Kościele katolickim osoba zmarła, która za życia odznaczała się szczególnymi cnotami inspirowanymi doświadczeniem religijnym lub też która z powodu swojej religii poniosła śmierć męczeńską.

Kościół w akcie beatyfikacji zezwala na publiczny kult takiej osoby w skali lokalnej np. diecezji lub ograniczonej do pewnej grupy wiernych, np. zakonu czy zgromadzenia zakonnego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: sługa Boży.
 Osobny artykuł: kanonizacja.
 Osobny artykuł: święty.
 Osobny artykuł: atrybuty świętych.
 Zobacz też kategorię: Błogosławieni katoliccy.