Anouk Vetter – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anouk Vetter
Ilustracja
Anouk Vetter (2018)
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1993
Amsterdam

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 2020 siedmiobój
Mistrzostwa świata
srebro Eugene 2022 siedmiobój
brąz Londyn 2017 siedmiobój
brąz Budapeszt 2023 siedmiobój
Mistrzostwa Europy
złoto Amsterdam 2016 siedmiobój

Anouk Vetter (ur. 4 lutego 1993 w Amsterdamie) – holenderska lekkoatletka, wieloboistka.

Uczestniczka letniego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2009). Nie ukończyła rywalizacji podczas światowego i europejskiego czempionatu juniorów odpowiednio w Tallinnie (2011) i w Barcelonie (2012) oraz na młodzieżowym czempionacie Europy w Tampere w 2013.

Siódma zawodniczka seniorskich mistrzostw Starego Kontynentu w Zurychu (2014). Rok później wystąpiła w halowych mistrzostwach Europy w Pradze, gdzie uplasowała się na ósmej pozycji oraz na światowym czempionacie w Pekinie. Złota medalistka mistrzostw Europy z Amsterdamu (2016) oraz debiutantka na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro w tym samym roku, gdzie w siedmioboju zajęła pozycję pod koniec pierwszej dziesiątki. W 2017 wywalczyła brązowy medal podczas mistrzostw świata w Londynie. Srebrna medalistka rozgrywanych w 2021 igrzysk olimpijskich w Tokio. W 2022 wywalczyła srebro na mistrzostwach świata w Eugene, natomiast rok później zdobyła brąz podczas kolejnej edycji światowego czempionatu w Budapeszcie.

Złota medalistka mistrzostw Holandii w kategorii seniorów i juniorów (również medalistka m.in. w biegach płotkarskich i rzucie oszczepem).

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Konkurencja Lokata Wynik
2009 Letni europejski festiwal młodzieży Finlandia Tampere sztafeta 4 × 100 m eliminacje 46,42
rzut oszczepem eliminacje 44,78
2011 Mistrzostwa Europy juniorów Estonia Tallinn siedmiobój DNF
2012 Mistrzostwa świata juniorów Hiszpania Barcelona siedmiobój DNF
2013 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Finlandia Tampere siedmiobój DNF
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych siedmiobój 7. miejsce 6281 pkt.
2015 Halowe mistrzostwa Europy Czechy Praga pięciobój 8. miejsce 4548 pkt.
Mistrzostwa świata Pekin siedmiobój 12. miejsce 6267 pkt.
2016 Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam siedmiobój 1. miejsce 6626 pkt.
Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro siedmiobój 10. miejsce 6394 pkt.
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn siedmiobój 3. miejsce 6636 pkt.
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin siedmiobój 5. miejsce 6414 pkt.
2019 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow pięciobój DNF
Mistrzostwa świata Katar Doha siedmiobój DNF
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio siedmiobój 2. miejsce 6689 pkt.
2022 Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene siedmiobój 2. miejsce 6867 pkt.
Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium siedmiobój DNF
2023 Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt siedmiobój 3. miejsce 6501 pkt.

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Wynik Miejsce Rok Uwagi
Rzut oszczepem (stadion) 59,81 m Austria Götzis 2022
Pięciobój (hala) 4548 pkt. Czechy Praga 2015
Siedmiobój 6867 pkt. Stany Zjednoczone Eugene 2022 rekord Holandii

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]