Alan Shearer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alan Shearer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1970
Newcastle upon Tyne

Kariera juniorska
Lata Klub
Wallsend Boys Club
1986–1988 Southampton
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1992 Southampton 118 (23)
1992–1996 Blackburn Rovers 138 (112)
1996–2006 Newcastle United 303 (148)
W sumie: 559 (283)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–1992  Anglia U-21 11 (13)
1992–2000  Anglia 63 (30)
W sumie: 74 (43)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2009 Newcastle United (tymczasowy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Alan Shearer (ur. 13 sierpnia 1970 w Newcastle upon Tyne) – angielski piłkarz, który występował na pozycji napastnika. Reprezentant Anglii w latach 1992–2000.

W czasie kariery reprezentował barwy następujących klubów: Southampton, Blackburn Rovers, Newcastle United. Trzykrotnie został królem strzelców Premier League w sezonach: 1994/1995, 1995/1996 oraz 1996/1997, ogólnie zdobył 283 bramki w 559 występach.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Southampton (1986–1992)[edytuj | edytuj kod]

Shearer po dwóch latach w juniorskiej drużynie został powołany do pierwszego składu Southampton. W seniorskiej drużynie zadebiutował 26 marca 1988, wchodząc z ławki przeciwko Chelsea[1]. W meczu przeciwko Arsenalowi, mając 17 lat i 240 dni, został najmłodszym piłkarzem, który zdobył hat-tricka bijąc tym samym 30-letni rekord Jimmy’ego Greavesa[1]. Po zakończeniu sezonu podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt[2]. W letnim okienku transferowym 1992 r. Shearer został sprzedany za 3,3 mln funtów do Blackburn Rovers[3]. Jego dorobek w Southampton to 43 gole w 158 meczach[4]

Blackburn Rovers (1992–1996)[edytuj | edytuj kod]

Po przeprowadzce z Southampton doznał kontuzji więzadła krzyżowego w grudniu 1992, przez co nie mógł grać przez pół sezonu. Sezon zakończył strzelając 16 goli w 21 spotkaniach. W sezonie 1993-94 razem z drużyną zdobył wicemistrzostwo Anglii, w 40 meczach strzelił 31 bramek[5]. Następny rok przyniósł Shearerowi koronę króla strzelców Premier League z 34 bramkami na koncie[6]. Otrzymał również nagrodę najlepszego zawodnika roku w Anglii przyznawaną przez graczy[7]. Blackburn zdobyło wtedy mistrzostwo kraju[6]. W sezonie 1995/96 również sięgnął po koronę króla strzelców tym razem strzelając 31 bramek[6], lecz drużynie nie udało się powtórzyć sukcesu sprzed roku.

Newcastle United (1996–2006)[edytuj | edytuj kod]

Po Euro 96 Shearer wiązany był z klubem z Manchesteru, lecz ostatecznie podpisał kontrakt z Newcastle United.

22 kwietnia 2006 roku, z powodu kontuzji, ogłosił zakończenie kariery sportowej[8].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Brał udział w piłkarskich Mistrzostwach Europy w 1992, 1996, gdzie zdobył brązowy medal i został królem strzelców oraz 2000, a także w Mistrzostwach Świata w 1998. Karierę reprezentacyjną zakończył po Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej 2000.

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

Sezon Klub Mecze ligowe Bramki w lidze Bramki w pucharach krajowych Bramki w pucharach europejskich
2005/2006 Newcastle United 32(1) 10 2 2
2004/2005 Newcastle United 26(2) 7 1 11
2003/2004 Newcastle United 37(0) 22 0 6
2002/2003 Newcastle United 35(0) 17 1 7
2001/2002 Newcastle United 36(1) 23 4 0
2000/2001 Newcastle United 19(0) 5 2 0
1999/2000 Newcastle United 39(1) 23 5 2
1998/1999 Newcastle United 29(1) 14 6 1
1997/1998 Newcastle United 15(2) 2 5 0
1996/1997 Newcastle United 31(0) 25 2 1
1995/1996 Blackburn Rovers 35(0) 31 5 1
1994/1995 Blackburn Rovers 42(0) 34 3 0
1993/1994 Blackburn Rovers 34(6) 31 3 0
1992/1993 Blackburn Rovers 21(0) 16 6 0
1991/1992 Southampton F.C. 41(0) 13 8 0
1990/1991 Southampton F.C. 36 4 10 0
1989/1990 Southampton F.C. 26 3 2 0
1988/1989 Southampton F.C. 10 0 0 0
1987/1988 Southampton F.C. 5 3 0 0

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Duncan Holley & Gary Chalk: In That Number – A post-war chronicle of Southampton FC. Hagiology, 2003, s. 199-200. ISBN 0-9534474-3-X.
  2. Alan Shearer: My Illustrated Career. Londyn: Cassell Illustrated, 2007, s. 18-50. ISBN 1-84403-586-7.
  3. Shearer the Geordie gem. BBC Sport. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
  4. Holley & Chalk: In That Number. 2003, s. 577.
  5. Alan Shearer. soccerbase.com. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
  6. a b c History of the Premier League. premierleague.com. [dostęp 2011-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-02)]. (ang.).
  7. Emily Benammar: PFA Player of the Year winners 1974–2007. The Daily Telegraph, 2008-04-27. [dostęp 2011-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-02)]. (ang.).
  8. Shearer ends glittering career. uefa.com, 2006-04-22. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
  9. All-Time Premier League Top Scorers. soccerlens.com, 2011-01-08. [dostęp 2011-11-29]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]