N’Golo Kanté – Wikipedia, wolna encyklopedia

N’Golo Kanté
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

N’Golo Kanté[1]

Data i miejsce urodzenia

29 marca 1991
Paryż

Wzrost

171 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Al-Ittihad Club

Numer w klubie

7

Kariera juniorska
Lata Klub
2001–2010 Suresnes
2010–2012 Boulogne
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2012–2013 Boulogne 38 (3)
2013–2015 Caen 75 (4)
2015–2016 Leicester City 37 (1)
2016–2023 Chelsea 190 (11)
2023– Al-Ittihad Club 13 (1)
W sumie: 353 (20)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2016–  Francja 53 (2)
  1. ↑ Aktualne na: 10 listopada 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 8 lipca 2023.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Rosja 2018 piłka nożna
Mistrzostwa Europy
II miejsce Francja 2016 piłka nożna
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

N’Golo Kanté (ur. 29 marca 1991 w Paryżu) – francuski piłkarz malijskiego pochodzenia występujący na pozycji pomocnika w arabskim klubie Al-Ittihad Club oraz w reprezentacji Francji. Wychowanek US Boulogne, w swojej karierze grał także w takich zespołach jak SM Caen, Leicester City oraz Chelsea. Od 2016 roku jest reprezentantem Francji. Wystąpił na Mistrzostwach Europy 2016, gdzie wraz z reprezentacją zajął drugie miejsce, oraz na Mistrzostwach Świata 2018, gdzie wraz z reprezentacją zajął pierwsze miejsce i zdobył mistrzostwo świata.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Rodzice Kanté wyemigrowali do Francji z Mali w 1980 roku. Dorastał w małej miejscowości w Rueil-Malmaison w podparyskim departamencie Hauts-de-Seine[2]. Paul Fletcher – jeden z dziennikarzy BBC Sport, powiedział, że dla Kanté „pieniądze nie są najważniejsze i nie interesuje się tym ile zarabia”[2].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Boulogne[edytuj | edytuj kod]

Kante urodził się w Paryżu i w wieku ośmiu lat rozpoczął karierę w JS Suresnes, klubie który pochodził z zachodniej części stolicy[2]. W 2010 roku wstąpił do młodzieżowej drużyny US Boulogne. 18 maja 2012 zadebiutował w ostatniej kolejce sezonu Ligue 2, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych. 10 sierpnia 2012 zdobył pierwszą bramkę w seniorskiej piłce.

Caen[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku dołączył do drużyny grającej w Ligue 2 SM Caen. Rozegrał wszystkie 38 meczów w swoim pierwszym sezonie, a jako że jego drużyna zajęła trzecie miejsce w Ligue 2 uzyskali awans do Ligue 1. W swoim drugim meczu 9 sierpnia zdobył pierwszą bramkę przeciwko Laval.

Wyjazd do Anglii – Leicester City[edytuj | edytuj kod]

Kanté został sprowadzony przez Steve’a Walsha do klubu występującego w Premier League – Leicester City[3]. W dniu 3 sierpnia 2015 dołączył do Leicester, podpisując czteroletni kontrakt. Transfer wyniósł 8 milionów euro (5,6 miliona funtów)[4][5]. Zadebiutował pięć dni później, zastępując Vard’yego w ostatnich ośmiu minutach w zwycięskim starciu z Sunderlandem 4-2. 7 listopada zdobył pierwszą bramkę w Premier League w meczu przeciwko Watford, przyczyniając się do zwycięstwa 2-1[6].

Zdobył wiele pochwał i wielu pochlebstw za konsekwentnie imponujące widowiska dla Leicester i był powszechnie uznawany za główny czynnik w doskonałej formie klubu, gdy wygrali mistrzostwo Premier League, konsekwentnie wykonując dużą liczbę ataków i skutecznych interwencji w obronie[7][8]. W kwietniu był jednym z czterech piłkarzy Leicester, którzy znaleźli się w drużynie PFA Premier League[9]. Pod koniec sezonu Kanté udało się zanotować 175 odbiorów (31 więcej niż jakikolwiek inny gracz) i zaliczyć 157 skutecznych interwencji (15 więcej niż jakikolwiek inny gracz), uzupełniając statystyki obronne pod koniec sezonu 2015-16[10].

Kanté był jednym z kluczowych członków zespołu, który opuścił klub latem 2016 roku. Jego odejście było głównym czynnikiem w ostrym spadku formy Leicester w sezonie 2016/2017, ponieważ klub nie był w stanie znaleźć równie dobrego pomocnika, który byłby w stanie go zastąpić[11].

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

16 lipca 2016 Kanté dołączył do Chelsea za kwotę 32 mln funtów[12]. Podpisał 5-letnią umowę i otrzymał numer 7 na koszulce[13]. 16 sierpnia zadebiutował przeciwko West Hamowi United, pomagając drużynie odnieść zwycięstwo 2-1[14]. 23 października zdobył pierwszą bramkę dla The Blues w wygranym 4-0 meczu z Manchesterem United[15]. 13 marca strzelił drugą bramkę, tym razem w ćwierćfinale Pucharu Anglii, gdzie rywalem także były Czerwone Diabły[16][17]. 20 kwietnia znalazł się w jedenastce sezonu Premier League po raz drugi z rzędu. Ponadto został graczem roku w Anglii, a także najlepszym piłkarzem sezonu Premier League. Wraz z Chelsea sięgnął po tytuł mistrzowski[18], oraz zagrał w finale Pucharu Anglii. W październiku 2017 roku Kanté znalazł się w gronie piłkarzy mianowanych do Złotej Piłki[19].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

25 marca 2016 roku zadebiutował w reprezentacji Francji w wygranym 3-2 meczu towarzyskim z Holandią. Uczestnik Mistrzostw Europy 2016 we Francji, gdzie wywalczył z reprezentacją srebrny medal. W eliminacjach do Mistrzostw Świata 2018 zagrał w 7 meczach; na samym turnieju w Rosji na którym Francuzi zdobyli złoto rozegrał 7 spotkań[20].

Styl gry i pozycja na boisku[edytuj | edytuj kod]

Kante gra na pozycji defensywnego pomocnika, choć może grać ustawiony nieco wyżej. Wykonuje dużo wślizgów i często odbiera piłkę rywalom, zażegnując niebezpieczeństwo pod własną bramką[21]. Na początku swojej kariery francuska gazeta La Voix du Nord porównała Kanté do Claude Makélélé, ze względu na podobny styl gry i roli w środku pola. Kanté stwierdził, że od samego początku kariery wzoruje się na Lassanie Diarze. W lutym 2017 roku Makelele dodał, że Kante chcąc być jednym z najlepszych piłkarzy musi zdobyć umiejętności przywódcze na boisku[22]. W kwietniu 2016 roku były menedżer Manchesteru United – Sir Alex Ferguson stwierdził, że Kanté jest najlepszym zawodnikiem w lidze[23].

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

Aktualne na dzień 24 sierpnia 2023.

Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar Ligi Międzynarodowe Inne1 Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
US Boulogne 2011/12 Ligue 2 1 0 0 0 0 0 – – 1 0
2012/13 Championnat National 37 3 2 1 0 0 – – 39 4
Ogólnie 38 3 2 1 0 0 0 0 0 0 40 4
SM Caen 2013/14 Ligue 2 38 2 4 1 1 0 – – 43 3
2014/15 Ligue 1 37 2 1 1 1 0 – – 39 3
Ogólnie 75 4 5 2 2 0 0 0 0 0 82 6
Leicester City 2015/16 Premier League 37 1 1 0 2 0 – – 40 1
Chelsea 2016/17 35 1 5 1 1 0 – – 41 2
2017/18 34 1 5 0 2 0 6 0 1 0 48 1
2018/19 36 4 2 0 5 1 10 0 0 0 53 5
2019/20 22 3 1 0 0 0 4 0 1 0 28 3
2020/21 30 0 4 0 1 0 13 0 0 0 48 0
2021/22 26 2 3 0 4 0 6 0 3 0 42 2
2022/23 7 0 0 0 0 0 2 0 0 0 9 0
Ogólnie 190 11 20 1 13 1 41 0 5 0 269 13
Al-Ittihad 2023/24 Saudi Pro League 3 0 0 0 0 0 2 0 0 0 5 0
Ogólnie w karierze 343 19 28 4 17 1 43 0 5 0 436 24

1(Tarcza Wspólnoty, Superpuchar Europy UEFA)

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Aktualne na dzień 8 lipca 2023.

Reprezentacja Rok Mecze Gole
Francja 2016 13 1
2017 7 0
2018 16 0
2019 3 0
2020 5 1
2021 7 0
2022 2 0
Łącznie 53 2

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Leicester[edytuj | edytuj kod]

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Squads for 2016/17 Premier League confirmed. Premier League, 1 września 2016. [dostęp 2016-09-11].
  2. ↑ a b c Paul Fletcher: N’Golo Kante: How can Premier League clubs create next star?. BBC Sport, 29 marca 2017. [dostęp 2017-04-01].
  3. ↑ John Percy: Arsenal raid Leicester for highly-rated scout who helped sign Riyad Mahrez and N’Golo Kante. The Daily Telegraph, 17 stycznia 2016. [dostęp 2016-04-26].
  4. ↑ Leicester City: N’Golo Kante signs from Caen. BBC Sport. [dostęp 2015-08-03].
  5. ↑ Leicester sign N’Golo Kante from Caen but Charles Aranguiz not keen. ESPN FC, 3 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-03].
  6. ↑ Leicester City: Leicester beat Watford. BBC Sport. [dostęp 2015-11-07].
  7. ↑ Jamie Carragher: Leicester’s N’Golo Kante has impressed me more than Arsenal’s Petr Cech. Daily Express, 1 stycznia 2016.
  8. ↑ Shamoon Hafez: Leicester 3–0 Stoke. BBC Sport, 23 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-25]. (ang.).
  9. ↑ PFA awards: Leicester and Spurs dominate Premier League team. BBC Sport, 21 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-21]. (ang.).
  10. ↑ Premier League 2015-16: The season that defied expectations – BBC Sport [online], www.bbc.co.uk [dostęp 2017-11-19] (ang.).
  11. ↑ Leicester City: What has changed at the Premier League champions?. BBC Sport, 9 lutego 2017. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
  12. ↑ Kante Signs. Chelsea FC, 16 lipca 2016. [dostęp 2016-07-16].
  13. ↑ Jack Rathborn: Chelsea have revealed N’Golo Kante’s squad number. 25 lipca 2016. [dostęp 2016-07-28].
  14. ↑ Chelsea 2–1 West Ham: Costa’s late strike earns Conte’s first Premier League win. BBC Sport, 15 sierpnia 2016.
  15. ↑ Chelsea 4–0 Manchester United. BBC Sport, 23 października 2016.
  16. ↑ Kante Fires as Chelsea Sends United Packing. Bein Sports, 14 marca 2017.
  17. ↑ Chelsea 1 Manchester United 0. BBC, 13 marca 2017.
  18. ↑ N’Golo Kanté’s relentless drive takes him to historic title double. The Guardian, 14 maja 2017.
  19. ↑ Kanté in the running for Ballon D’or. Chelsea FC Official News, 9 października 2017.
  20. ↑ N'Golo Kanté, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2021-04-29].
  21. ↑ Rafał Stec: N’golo Kante, piłkarz większy niż boisko. wyborcza.pl. (pol.).
  22. ↑ N’Golo Kante isn’t ‘an exceptional player’ yet – Claude Makelele. ESPN FC, 28 lutego 2017. [dostęp 2017-03-14].
  23. ↑ Why N’Golo Kante is the best midfielder in the Premier League. Daily Telegraph, 8 kwietnia 2016.
  24. ↑ Chelsea Londyn triumfatorem piłkarskiej Ligi Mistrzów! – RMF24.pl [online], www-rmf24-pl.cdn.ampproject.org [dostęp 2021-05-29].
  25. ↑ PFA awards: Leicester and Spurs dominate Premier League team. BBC Sport. [dostęp 2016-04-21].
  26. ↑ PFA teams of the year: Chelsea and Tottenham dominate Premier League XI. BBC Sport. [dostęp 2017-04-20].
  27. ↑ IFFHS MEN’S UEFA TEAM OF THE YEAR 2021. iffhs.com, 2021-12-22. [dostęp 2021-12-22]. (ang.).
  28. ↑ Sebastian Kowalski: XI roku FIFA jest... dziwna. Lewandowski w doborowym towarzystwie. sport.pl, 2022-01-17. [dostęp 2022-01-17]. (pol.).
  29. ↑ Jakub Kłyszejko: Robert Lewandowski znalazł się w najlepszej jedenastce 2021 roku francuskiego dziennika „L’Equipe”. sport.tvp.pl, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-04]. (pol.).
  30. ↑ Décret du 31 décembre 2018 portant promotion et nomination data. legifrance.gouv.fr, 1 stycznia 2019. [dostęp 2019-06-07]. (fr.).
  31. ↑ Antoine Griezmann et les Bleus décorés de la Légion d’honneur. lejsl.com, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).
  32. ↑ Twitter. Informacja na oficjalnym koncie „Equipe de France”. twitter.com, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-01)]. (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

skład Al-Ittihad Club
  • Aktualny na dzień 24 sierpnia 2023
Skład reprezentacji Francji na Euro 2016

Francja

Skład reprezentacji Francji na Mundialu 2018

Francja

Skład reprezentacji Francji na Euro 2020

Francja

Piłkarz roku Premier League
Piłkarz roku w Anglii (FWA)
Najlepszy piłkarz roku w Anglii (PFA)
Najlepszy piłkarz roku we Francji
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=N’Golo_Kanté&oldid=73513782”