مجازات در فرهنگ ساسانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حقوق کیفری در شاهنشاهی ساسانی همانن همین حقوق در آیین زرتشتی بود که بنا داشت فرد را زودتر مجازات کند تا جان دیگران را از عواقب جرم مجرم نجات دهد.^[۱] هدف مجازات در قوانین زرتشتی نجات روح محکوم از پیامدهای ماوراءالطبیعی قانون‌شکنی بود.^[۱] افرادی که در زندگی مجازات می‌شدند از گناهان خود پاک شده و پس از مرگ از مجازات الهی در امان می‌مانند.^[۱] با توجه به اینکه در این دوره مجازات تأدیبی مفید تلقی می‌شد، شکنجه منطقی بود و گرفتن اعتراف در طول شکنجه مجاز به‌شمار می‌آمد.^[۱] رویدادنامه مادگان هزار دادستان به مجازات‌ها در قوانین زرتشتی اشاره کرده‌است.^[۱]

شایع‌ترین مجازات تعیین‌شده شلاق بود، به گونه‌ای که اعمال خلاف قانون قانوناً از نظر شمار ضربه شلاق و حتی در سطوحی از نظر شدت متفاوت بود.^[۱] قطع بینی مجازات زنای محصنه بود.^[۱] راهزنان و مسیحیان زیر پای فیل‌ها گذاشته می‌شدند. برجسته‌ترین اتفاق در دوران پادشاهی شاپور دوم رخ داد که به دستور او شهر شوش به منظور سرکوب یک شورش با ۳۰۰ فیل نابود شد.^[۱][۲]

روش‌های مجازات مشابهی در مورد خانواده سلطنتی ساسانی اعمال نمی‌شد، زیرا خون آن‌ها پاک بود.^[۱] بنابراین خفه‌سازی با خاکستر یا زنجیر از روش‌های رایج برای اعدام شاهزادگان بود.^[۱] یک روش دیگر این بود که آن‌ها را اخته می‌کردند، زیرا شاهزادگان نازا مجاز به ادعای تاج‌وتخت نبودند.^[۱][۳]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• Canepa, Matthew (2018). "Punishments, Persian". In Nicholson, Oliver (ed.). The Oxford Dictionary of Late Antiquity. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-866277-8.
• Gropp, G. (2005). "Susa v. The Sasanian period". Encyclopaedia Iranica.
• Shahbazi, A. Shapur (1993). "Crown Prince". Encyclopaedia Iranica, Vol. VI, Fasc. 4. pp. 430–432.