راه‌های ساسانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

راه‌های ساسانی زیرساخت‌های مهمی برای حفظ و توسعه شاهنشاهی ساسانی بودند. بسیاری از سامانه‌های جاده‌ای ساسانی به دلیل کمینه یودن پژوهش‌های باستان‌شناسی ناشناخته مانده‌اند.^[۱] آنچه که می‌توان از کارهای جغرافی‌دانان بعدی اسلامی، مانند ابن خردادبه، دریافت کرد این است که دانسته‌ها در مورد این راه‌ها بیشتر از اطلاعات ارائه‌شده توسط بازرگانان ناشی می‌شود.^[۱] جاده اصلی ساسانیان از میان‌رودان شروع می‌شد.^[۱] یک مسیر شمالی از طریق هترا و نهاوند به سمت خراسان، تخارستان و فرارود می‌رفت.^[۱] راه شمالی دیگر از طریق آذربادگان به ارمنستان و لازستان می‌رفت.^[۱] یک جاده جنوبی از دهلران و سوسنگرد به سمت خوزستان رفته و سرانجام در ادامه مسیر از جاده ای ساحلی در امتداد خلیج فارس به پارس می‌رسید.^[۱] ایستگاه‌های پرداخت عوارض در همه راه‌های شاهنشاهی ساسانیان از گذر افراد و کالاها مالیات دریافت می‌کردند و به مسافران خدمات نیز ارائه می‌کردند. وسعت این راه‌ها مشخص نیست.^[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

• راه شاهی
• راه خراسان

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• Rezakhani, Khodādād (2018). "roads, Persian". In Nicholson, Oliver (ed.). The Oxford Dictionary of Late Antiquity. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-866277-8.