ماندارین سیچوآنی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سیچوآنی
四川话
بیانآی‌پی‌ای: [sz˨˩˧tsʰwan˦˥xwa˨˩˧] آی‌پی‌ای: [sz˨˩˦tsʰwan˥xwa˨˩˦]
زبان بومی درچین
منطقهسیچوآن، چونگ‌کینگ و استان‌های همسایه
قومیتمردم سیچوآنی
شمار گویشوران
حدود ۱۰۰ میلیون  (بدون تاریخ)
گویش‌هاChengdu–Chongqing dialect, Minjiang dialect, Renshou–Fushun dialect, Ya'an–Shimian dialect
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹–
گلاتولوگهیچ کدام
{{{mapalt}}}
نقشه پراکندگی سیچوآنی در چین
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

ماندارین سیچوآنی یا گویش‌های سیچوآنی (چینی ساده‌شده: 四川话، چینی سنتی: 四川話، پین‌یین: Sìchuānhuà) شاخه‌ای از ماندارین جنوب غربی است که عمدتاً در استان‌های سیچوآن و چونگ‌کینگ و مناطقی از هوبئی، گوئیژو، یون‌نان، هونان و شاآنشی تکلم می‌شود. بین گویش‌های مختلف سیچوآنی تفاوت‌های زیادی وجود دارد و گاه فهم متقابل یافت نمی‌شود. به علاوه، سیچوآنی زبان میانجی در سیچوآن، چونگ‌کینگ و بخش‌هایی از تبت است و توسط تبتی‌ها و اقوام بسیاری به عنوان زبان دوم صحبت می‌شود.

منابع[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ماندارین_سیچوآنی&oldid=29665575»