چینی جین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جین
晋语 / 晉語
عبارت زبان جین در نویسه‌های چینی
زبان بومی در	چین
منطقه	بیشتر استان شانشی؛ استان‌های مرکزی مغولستان داخلی; بخش‌هایی از هبئی، استان هنان، شاآنشی
شمار گویشوران	۶۳٫۰۵ میلیون  (۲۰۱۲)[۱]
تبار	چینی-تبتی چینی جین
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	cjy
گلاتولوگ	jiny1235
زبان‌شناسی	79-AAA-c
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

زبان‌های جین (چینی ساده‌شده:晋语، چینی سنتی 晉語، پین‌یین: jìnyǔ) گروهی از زبان‌ها یا گویش‌های چینی هستند که توسط ۶۳ میلیون نفر در شمال چین در بیشتر مناطق استان شانشی به جز پایین‌دست دره رود فن، مناطق مرکزی مغولستان داخلی و مناطق همجوار در استان‌های هبئی، هنان و شاآنشی صحبت می‌شوند. دربارهٔ وضعیت جین در بین زبان‌شناسان اختلاف است؛ گروهی آن را گویشی از ماندارین می‌دانند درحالی که گروهی دیگر آن را زبانی مستقل اما مرتبط با ماندارین به‌شمار می‌آورند.

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Jin Chinese». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۰.