Zygfryd Korpalski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygfryd Korpalski

Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1930 Tczew
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 2020 Gdynia
Dziedzina sztuki	rzeźba
Nagrody
Multimedia w Wikimedia Commons

Zygfryd Stanisław Korpalski (ur. 24 kwietnia 1930 w Tczewie, zm. 13 czerwca 2020 w Gdyni^[2]) – polski rzeźbiarz^[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie ukończył w 1950 roku. Rozpoczął studia artystyczne w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, w pracowni profesora Stanisława Horno-Popławskiego. W latach 1948–1952 był członkiem ZMP, a od 1952 roku należał do PZPR^[4]. W latach 1952–1958 kontynuował studia w Akademii Sztuk Pięknych w Leningradzie u profesora Lisowa, gdzie uzyskał dyplom w 1958 roku^{[potrzebny przypis]}.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

• Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (za 1984)^[5]

• Udział w wystawach i konkursach krajowych i zagranicznych od roku 1962^{[potrzebny przypis]}:
  • w konkursie na „Medal XXV-lecia Wyzwolenia Gdańska” – II nagroda i realizacja
  • na pomnik „Chana Asparucha” w Bułgarii – zakup części projektu
  • na medal „Lenin i Jego Idea” – III nagroda (zakup przez Muzeum Lenina w Warszawie)
  • na pomnik Józefa Wybickiego w Kościerzynie – wyróżnienie
  • w wystawie „Rzeźba i Kwiaty”, Berlin – nagroda (zakup rzeźby pt. „On i Ona”)
  • „Ogólnopolska Wystawa Rzeźby w XXX-lecie PRL”, Sopot – nagroda (medal za pracę „Ewolucja”)

• Ważniejsze realizacje^{[potrzebny przypis]}:
  • prace rekonstrukcyjne i rzeźbiarskie na Głównym i Starym Mieście w Gdańsku, m.in.:
  • Koń na Domu Harcerza^[6]
  • liczne portale i elementy rzeźbiarskie na:
    • ul. Św. Ducha
    • ul. Długiej i Długim Targu (Pelikan)
    • ul. Mariackiej (przedproża, Putta, rzygacze)
    • ul. Chlebnickiej i ul. Piwnej (przedproża i wszystkie rzygacze)
    • ul. Stągiewnej (herby gdańskie na baszcie „Stągwie Mleczne”, rzeźby wieńczące portale spichlerzy „Mleczarka” i „Kosiarz”, portret płaskorzeźba na kamienicy banku pocztowego, liternictwo)

• tablica poświęcona „Bojownikom o Polskość Warmii i Mazur”^[7]” – Zamek Kapituły Warmińskiej w Olsztynie
• popiersie Stanisława Staszica, Kwidzyn, 1963
• „Rodzina- kompozycja”, Jastrzębia Góra, 1965.
• „Ławica – kompozycja”, Gdańsk, 1967.
• tablica upamiętniająca „Walkę Marynarzy PMH w II wojnie światowej” – hall gmachu PLO w Gdyni^[8]
• Pomnik Walczących o Polskość Ziemi Złotowskiej^[9]” – Zakrzewo (praca zbiorowa)
• pomnik „Leśnika” – nad jeziorem Osuszyno w Szarlocie k. Kościerzyny, 1971.
• upamiętnienie przełamania „Wału Pomorskiego” – akcenty rzeźbiarskie w wielu miejscowościach
• Urna mjr. Henryka Sucharskiego, Gdańsk – Westerplatte, 1971.
• „Symfonia Bałtyku” Vyšné Ružbachy, Słowacja, 1972.
• „Kształtowanie – Narodziny Wenus”, Gdańsk – Park Oliwski, 1976.
• popiersie Aleksandra Majkowskiego, Kartuzy, 1977.
• Epitafium poświęcone obrońcom Poczty Polskiej w Gdańsku, 1979.
• „Ewolucja” plener Hoyerswerda, NRD, 1985

• „Tide – przypływ, odpływ”, Brema, RFN, 1986.
• tablica w hołdzie ziemi dżamnagarskiej, Balachadi, Indie, 1987.^[10]
• Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy Gdańsk, ul. 3 Maja, realizacja 2002. Zespół autorski: Hanna Klementowska, Jacek Krenz, współpraca: Katarzyna Bogucka-Krenz, Michał Krenz, Andrzej Wójcicki, rzeźbiarze: Zygfryd Korpalski, Witold Głuchowski^[11]
• popiersie Stefana Michalaka, założyciela Akademii Medycznej w Gdańsku, Gdańsk, 2006^{[potrzebny przypis]}.
• głowa kpt. Karola Olgierda Borchardta znajdująca się na nagrobku na cmentarzu Witomińskim (kwatera S 839A przy Czarnej Drodze), 2012^[12] .

Został wyróżniony Złotym Krzyżem Zasługi, honorową odznaką Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa Koszalina i Gdańska oraz medalami „Zasłużony Ziemi Gdańskiej” i Zasłużony Działacz Kultury^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Modlitwa na Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy w serwisie trójmiasto.pl
• Lista absolwentów w kolejności alfabetycznej· Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. zsplast.gdynia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-30)].