Vittorio Colao – Wikipedia, wolna encyklopedia

Vittorio Colao
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 października 1961
Brescia

Zawód, zajęcie

menedżer

Alma Mater

Uniwersytet Bocconiego

Odznaczenia
Order Zasługi za Pracę

Vittorio Colao (ur. 3 października 1961 w Brescii[1]) – włoski menedżer, w latach 2008–2018 dyrektor generalny grupy Vodafone, od 2021 do 2022 minister.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Uniwersytetu Bocconiego, uzyskał dyplom MBA na Uniwersytecie Harvarda[1]. Pracował w banku inwestycyjnym Morgan Stanley w Londynie oraz w firmie konsultingowej McKinsey & Company w Mediolanie. W 1996 dołączył do przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego Omnitel Pronto Italia, przejętego później przez koncern Vodafone[1]. Pełnił funkcję dyrektora wykonawczego Vodafone Italia, później w grupie Vodafone był m.in. dyrektorem regionalnym odpowiedzialnym za Europę Południową, Bliski Wschód i Afrykę[2].

W 2004 został dyrektorem generalnym RCS MediaGroup. Dwa lata później powrócił do Vodafone, powołany na zastępcę dyrektora generalnego. Od 2008 do 2018 pełnił funkcję dyrektora generalnego grupy Vodafone[2]. Później był konsultantem funduszu inwestycyjnego General Atlantic[1]. W 2015 objął stanowisko dyrektora niewykonawczego w koncernie Unilever[2]. W 2020 został przewodniczącym utworzonej przez rząd grupy eksperckiej do spraw zwalczania skutków gospodarczych pandemii COVID-19[3].

W lutym 2021 mianowany ministrem bez teki do spraw technologii informacyjnych i transformacji cyfrowej w rządzie Maria Draghiego[4]. Urząd ten sprawował do października 2022.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Orderem Zasługi za Pracę (2014)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Aldo Fontanarosa: Vittorio Colao, dalla task force di Conte al ministero del digitale. repubblica.it, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-14]. (wł.).
  2. a b c Vittorio Colao. unilever.com. [dostęp 2021-02-14]. (ang.).
  3. Claudio Tito: Coronavirus, Vittorio Colao guiderà la task force per la ricostruzione. repubblica.it, 10 kwietnia 2020. [dostęp 2021-02-14]. (wł.).
  4. I Ministri del Governo Draghi. governo.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-14]. (wł.).
  5. Cavaliere del Lavoro. quirinale.it, 21 maja 2014. [dostęp 2021-02-14]. (wł.).