Stosunki polsko-peruwiańskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stosunki polsko-peruwiańskie na poziomie dyplomatycznym zostały nawiązane w 1923 roku^[1].

Współpraca polsko-peruwiańska opiera się na licznych umowach i porozumieniach, wśród nich Do najważniejszych aktów należy zaliczyć umowy o współpracy kulturalnej i naukowej (1977), umowa o współpracy w dziedzinie lotnictwa (2000), deklaracja o współpracy między ministerstwami obrony (2006), umowa o współpracy w dziedzinie turystyki (2008), umowa w dziedzinie obronności (2008) i umowa o przekazywaniu osób skazanych (2014). Wpływ na współpracę dwustronną mają także umowy zawarte między Unią Europejską a Peru, w tym mowa o handlu między UE i państwami UE a Kolumbią i Peru (2012) oraz Umowa między Unią Europejską i Peru dotycząca zniesienia wiz krótkoterminowych (2016). Kontakty polityczne realizowane są poprzez mechanizm konsultacji politycznych na szczeblu wiceministrów spraw zagranicznych. W 2008 roku z wizytą w Peru przebywał premier Donald Tusk, który spotkał się z prezydentem Peru Alanem García Pérezem i wziął udział w szczycie Unia Europejska – Ameryka Łacińska^[1].

W 2018 roku obroty handlowe między Polską a Peru wyniosły 199,5 mln USD (przy czym polski eksport – 71,7 mln USD, eksport Peru – 127,7 mln USD). Polska eksportuje do Peru przede wszystkim maszyny i urządzenia mechaniczne, sprzęt elektryczny oraz produkty chemiczne i kosmetyczne, natomiast import z Peru do Polski obejmuje głównie produkty spożywcze^[1].

W Peru żyje nieliczna społeczność polonijna. W XIX wieku w grupie polskich emigrantów znaleźli zasłużeni dla Peru naukowcy i inżynierowie (m.in. Ernest Malinowski)^[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Ambasada RP w Limie
• Ambasada Peru w Warszawie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]