Stefano Brancaccio – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefano Brancaccio
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1618
Neapol

Data i miejsce śmierci

8 września 1682
Viterbo

Arcybiskup ad personam Viterbo
Okres sprawowania

1670–1682

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

9 maja 1660

Kreacja kardynalska

1 września 1681
Innocenty XI

Kościół tytularny

Santa Maria della Pace

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

9 maja 1660

Konsekrator

Francesco Barberini

Stefano Brancaccio (ur. w 1618 w Neapolu, zm. 8 września 1682 w Viterbo) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

urodził się w 1618 roku w Neapolu, jako syn Carla Brancaccio i Mariany de Pisa Ossorio[1]. Po studiach uzyskał stopień doktora utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i prałatem Świętej Konsulty[1]. 5 maja 1660 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Edirne, a cztery dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1660–1666 był nuncjuszem w Toskanii, a w okresie 1666–1668 – w Wenecji[1]. W 1670 roku został arcybiskupem ad personam Viterbo[2]. 1 września 1681 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria della Pace[2]. Zmarł 8 września 1682 roku w Viterbo[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Stefano Brancaccio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  2. a b c Stefano Brancaccio. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).