Gaetano de Lai – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gaetano de Lai
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1853
Malo

Data i miejsce śmierci

24 października 1928
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Sekretarz Świętej Kongregacji Konsystorialnej
Okres sprawowania

1908–1928

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

16 kwietnia 1876

Nominacja biskupia

27 listopada 1911

Sakra biskupia

17 grudnia 1911

Kreacja kardynalska

16 grudnia 1907
Pius X

Kościół tytularny

S. Nicola in Carcere
biskup Sabina e Poggio Mirteto

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 grudnia 1911

Konsekrator

Pius X

Współkonsekratorzy

Augusto Silj
Agostino Zampini

Gaetano de Lai (ur. 30 lipca 1853 w Malo, zm. 24 października 1928 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

W latach 1867-1870 uczył się w seminarium w rodzinnej diecezji Vicenza. Studiował następnie na Pontyfikalnym Seminarium S. Apolinare w Rzymie. Uzyskał doktoraty z teologii, filozofii i utroque iure po czym przyjął święcenia kapłańskie w Niedzielę wielkanocną 16 kwietnia 1876 z rąk kardynała Costantino Patrizi Naro. Od 1878 był pracownikiem Świętej Kongregacji Soboru i jednocześnie wykładał w rzymskim seminarium. W 1891 został podsekretarzem, w czerwcu 1903 prosekretarzem, a w listopadzie 1903 sekretarzem Kongregacji Soboru. W 1897 otrzymał tytuł prałata domowego Jego Świątobliwości.

Na konsystorzu z grudnia 1907 został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał kościół tytularny San Nicola in Carcere. 20 października 1908 mianowany sekretarzem Świętej Kongregacji Konsystorialnej. Funkcję tę pełnił aż do śmierci. Odpowiadał za walkę z modernizmem przez co został nazwany "jedną z najbardziej bezlitosnych kurialnych maszyn do usuwania wszystkiego, co trąciło modernizmem, także tylko domniemanym". Był przewodniczącym jednej z komisji kodyfikujących kodeks prawa kanonicznego, a także komisji reorganizującej Kurię Rzymską. 27 listopada 1911 został mianowany kardynałem-biskupem Sabiny, co wiązało się z przyjęciem święceń biskupich. Sakry udzielił mu w Kaplicy Sykstyńskiej sam papież Pius X. Brał udział w konklawe 1914 i 1922 roku. Od 1919 był wicedziekanem kolegium kardynalskiego. Reprezentował papieża na różnych kongresach i synodach diecezjalnych. W 1924 został administratorem diecezji Poggio Mirteto, w 1925 jej biskupem, a samą diecezję połączono z Sabina. Pochowany został na cmentarzu Campo Verano. W 1929 ciało przeniesiono do kościoła w jego rodzinnym mieście.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]