French
DeutschStanisław Kaliszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 22 maja 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 lutego 1983 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | nauczyciel, publicysta, polityk |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III i IV kadencji (1947–1956, 1961–1969) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
     | |
Stanisław Kaliszewski (ur. 22 maja 1907[1] w Motowidłówce w guberni kijowskiej, zm. 18 lutego 1983 w Warszawie) – polski nauczyciel, dziennikarz i publicysta, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) oraz na Sejm PRL I, III i IV kadencji (1952–1956, 1961–1969).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Wincentego i Leokadii z Iwanowskich (zm. 1951). Ukończył gimnazjum w Kielcach oraz studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował jako nauczyciel w szkołach średnich oraz publicysta literacki (m.in. w „Prosto z Mostu”).
W okresie II wojny światowej uczestniczył w tajnym nauczaniu. Po upadku powstania warszawskiego w latach 1944–1945 przebywał w niemieckim obozie.
W 1945 podjął pracę w charakterze radcy gabinetu ministra spraw zagranicznych ds. publikacji, zaangażował się również w działalność w Stronnictwie Demokratycznym. W 1947 uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy w okręgu Chełm: zasiadał w Komisjach Kultury i Sztuki (jako przewodniczący), propagandowej (przewodniczący) i Spraw Zagranicznych. W 1952 został ponownie wybrany (do Sejmu PRL, w okręgu Gorzów Wielkopolski), wszedł w skład Komisji Kultury, Oświaty i Nauki. W tym samym roku został redaktorem politycznym prasy SD, a od 1953 do 1957 pełnił obowiązki wiceredaktora „Tygodnika Demokratycznego” (od 1957 redaktora naczelnego).
Był radnym Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy oraz Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. W 1961, po pięciu latach przerwy, powrócił do pracy parlamentarzysty (z okręgu Otwock), zasiadając w Komisji Kultury i Sztuki (jako jej wiceprzewodniczący). W 1965 uzyskał reelekcję w tym samym okręgu, objął przewodnictwo Komisji. W 1966 wszedł w skład Rady Kultury i Sztuki. Od 1969 przebywał na rencie dla zasłużonych działaczy.
Przez długi okres zasiadał we władzach SD: Centralnym Komitecie (1947–1969) i Centralnej Komisji Rewizyjnej (1969–1976). Był członkiem zarządu Wydawnictwa „Epoka”.
Żonaty z Jadwigą z Kowalewskich (1914–1995).
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A-11-13(344)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (7 lipca 1954)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 maja 1946[4], 19 lipca 1946[5])
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (12 stycznia 1955)[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Kurier Polski”, nr 99 z 22–24 maja 1987, s. 1.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2020-09-17].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1559 („w 10. rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy społeczno-politycznej”).
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 477 („za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”).
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 115 („za gorliwą i wydajną pracę”).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 – Uchwała Rady Państwa z dnia 12 stycznia 1955 r. nr 0/99 – na wniosek Centralnego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kaliszewski, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3. Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 67–68 (nota biograficzna ze zdjęciem).
- Stanisław Kaliszewski. Zasłużony członek Stronnictwa Demokratycznego, „Tygodnik Demokratyczny”, nr 9 z 27 lutego 1983, s. 2 (nekrologi i wspomnienie).