Uniwersytet Warszawski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uniwersytet Warszawski
Universitas Varsoviensis
University of Warsaw
Godło
Ilustracja
Brama Główna Uniwersytetu Warszawskiego
Data założenia

19 listopada 1816

Typ

publiczna

Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Adres

ul. Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa

Liczba pracowników
• naukowych

7307
2992

Liczba studentów

36 510[1] (2022)

Rektor

prof. dr hab. Alojzy Nowak

Członkostwo

Sojusz 4EU+, EUA, Erasmus+, CIRCEOS

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Uniwersytet Warszawski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Uniwersytet Warszawski”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Uniwersytet Warszawski”
Ziemia52°14′25″N 21°01′09″E/52,240278 21,019167
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Uniwersytet Warszawski (historyczne nazwy: Królewski Uniwersytet Warszawski, Cesarski Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie[2]) – polski publiczny uniwersytet założony 19 listopada 1816 w Warszawie przez Komisję Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego[3].

Uczelnia obecnie[edytuj | edytuj kod]

Współcześnie UW jest największym i jednym z najstarszych uniwersytetów w Polsce[4]. Od marca 2018 uczelnia należy do Sojuszu 4 EU+, który ma status uniwersytetu europejskiego w konkursie ogłoszonym przez Komisję Europejską. W październiku 2019 roku UW wygrał konkurs w programie „Inicjatywa Doskonałości – Uczelnia Badawcza” organizowanym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego[5].

W 2016 Uniwersytet Warszawski zajął 3. miejsce w Europie Południowej i Wschodniej oraz 96. na świecie w rankingu wschodzących gwiazd nauki Nature Index Rising Stars[6]. W międzynarodowym rankingu ARWU, zwanym rankingiem szanghajskim w 2017 Uniwersytet Warszawski zajął miejsce w przedziale 301-400 (najwyższe ze wszystkich polskich uczelni)[7], a w rankingu QS World University Rankings w roku 2018 miejsce w przedziale 411-420[8]. W szanghajskim rankingu dziedzinowym w 2018 uwzględnionych zostało 10 dyscyplin prowadzonych na UW. Najwyższe miejsca (pozycje między 51. a 75. na świecie) zajęły matematyka i fizyka[9].

W rankingu Szkół Wyższych „Perspektyw” Uniwersytet Warszawski corocznie zajmuje jedno z dwóch pierwszych miejsc w kraju[10]. W 2018 zajął w tym rankingu 1. miejsce[11].

Pracownicy uniwersytetu zdobyli 14 z 28 grantów, przyznanych naukowcom pracującym w polskich instytucjach, w najbardziej prestiżowych europejskich konkursach badawczych – Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (European Research Council)[12]. W 2016 Komisja Europejska przyznała Uniwersytetowi wyróżnienie „HR Excellence in Research”[13], które jest potwierdzeniem przestrzegania zasad Europejskiej Karty Naukowca.

Uniwersytet Warszawski dał początek kilku innym współcześnie działającym uczelniom. W 1950 w miejsce zlikwidowanych Wydziału Lekarskiego i Wydziału Farmaceutycznego powstała Akademia Medyczna w Warszawie (dziś Warszawski Uniwersytet Medyczny)[14]. W 1952 z uniwersytetu usunięto Wydział Weterynaryjny i włączono go do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[15]. W 1954 z wydziałów teologicznych UW i UJ powstała Akademia Teologii Katolickiej (dziś Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)[16]. W 1997 filia UW w Białymstoku została przekształcona w Uniwersytet w Białymstoku[17].

Ranking
Rankingi krajowe
Ranking 2018
Perspektywy 1[18]
QS World 1[19]
Times (Europe) 1[20]
Webometrics 1[21]
SIR 2[22]
Rankingi światowe
QS World 262[19]
THE World 601-800[23]
Webometrics 375[21]
SIR 542[22]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Inicjator założenia uniwersytetu Stanisław Kostka Potocki, kierownik Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego

Królewski Uniwersytet Warszawski (1816–1831)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Królewski Uniwersytet Warszawski.

W listopadzie 1816 roku Stanisław Kostka Potocki, kierownik Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz Stanisław Staszic przedstawili projekt utworzenia Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego Imperatorowi Wszechrosyjskiemu Aleksandrowi I, który przychylił się do inicjatywy aprobując ją[3][24]. Nastąpiło to poprzez połączenie dwóch szkół założonych w czasie Księstwa Warszawskiego przez Izbę Edukacji Publicznej: Szkoły Prawa i Nauk Administracyjnych (zał. 1808), oraz Szkoły Lekarskiej, zwanej też Akademickim Wydziałem Lekarskim (zał. 1809). Po uzupełnieniu uczelnia składała się z 5 wydziałów[3]:

  • Prawa i Nauk Administracyjnych, który składał się z 9 katedr (Nauk Przygotowawczych; Pandektów; Prawa Polskiego Dawnego i Historii Prawa Polskiego; Prawa Cywilnego Obecnie Obowiązującego; Prawa Kryminalnego, Postępowania Cywilnego i Kryminalnego i Konstytucji; Prawa Kanonicznego; Ekonomii Politycznej, Prawa Administracyjnego, Prawa Policyjnego i Nauki Finansowej; Nauki Handlu, Prawa Handlowego i Statystyki; Technologii, Rolnictwa i Leśnictwa: do roku 1819). Na wydziale pracowali m.in. Jan Wincenty Bandtkie, Wacław Aleksander Maciejowski i Fryderyk Florian Skarbek[25][26].
  • Nauk Lekarskich, który składał się z 10 katedr (Anatomii Teoretycznej i Praktycznej oraz Porównawczej; Farmacji, Farmakologii, Chemii Policyjnej i Prawnej; Fizjologii i Dietetyki; Patologii Ogólnej, Historii Medycyny i Propedeutyki; Materii Lekarskiej, Toksykologii i Formularza, czyli Receptury; Chirurgii Teoretycznej; Chirurgii Operacyjnej; Patologii i Terapii Szczegółowej; Położnictwa, Chorób Ciężarnych, Położnic i Nowo narodzonych; Chorób Epizootycznych, Medycyny Prawnej i Policji Lekarskiej). Na wydziale pracowali m.in. Andrzej Franciszek Ksawery Dybek, Emilian Klemens Nowicki i Jan Bogumił Freyer[14]
  • Teologicznego, który składał się z 6 katedr (Pisma Świętego i Nauk Pomocniczych; Historii Kościoła; Prawa Kościelnego; Teologii Dogmatycznej; Teologii Moralnej; Teologii Pasterskiej). Na wydziale pracował m.in. pierwszy rektor UW Wojciech Szweykowski[16].
  • Filozoficznego (powstał w roku 1817), gdzie wykładał m.in. Adam Zabellewicz[27].
  • Nauk i Sztuk Pięknych – pierwszym honorowym dziekanem oraz profesorem w latach 1816–1818 był sławny malarz Marcello Bacciarelli[3]. Do oddziału tego włączono też Instytut Muzyki i Deklamacji. W 1826 Oddział Muzyki Uniwersytetu został przekształcony w Szkołę Główną Muzyki (studiował tam m.in. Fryderyk Chopin)[28].
Wincenty Kasprzycki, Widok Wystawy Sztuk Pięknych w Warszawie w 1828 roku

W 1830 roku Imperator Wszechrosyjski Mikołaj I przemianował uczelnię na Uniwersytet Królewsko-Aleksandrowski w celu upamiętnienia swego brata Aleksandra I (zmarł w 1825)[29]. Po upadku powstania listopadowego, w którym uczestniczyło wielu studentów, uniwersytet został zlikwidowany[26].

Po powstaniu listopadowym (1831–1869)[edytuj | edytuj kod]

 Osobne artykuły: Akademia Medyko-Chirurgiczna w Warszawie i Szkoła Główna Warszawska.

W ramach represji po klęsce powstania listopadowego nastąpiła likwidacja polskiego szkolnictwa wyższego. Większość zbiorów UW wywieziono do Petersburga[30]. W 1857 roku w Warszawie otwarto Akademię Medyko-Chirurgiczną, która składała się z dwóch wydziałów (lekarskiego i farmaceutycznego). W 1862 akademia stała się częścią Szkoły Głównej Warszawskiej (Варшавская Главная Школа)[14]. SGW posiadała cztery wydziały: (1) Prawa i Administracji, (2) Filologiczno-Historyczny, (3) Matematyczno-Fizyczny i (4) Lekarski. Rektorem uczelni został Józef Mianowski. Szkołę zamknięto 5 lat po spacyfikowaniu powstania styczniowego (w 1869 roku)[31].

Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870–1915)[edytuj | edytuj kod]

Pieczęć Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego

W 1870 roku w miejsce zlikwidowanej SGW otwarto Cesarski Uniwersytet Warszawski (Императорский Варшавский Университет) z wykładowym językiem rosyjskim. W trakcie I wojny światowej uniwersytet został przeniesiony do Rostowa nad Donem (1915), gdzie do końca lipca 1917 roku działał jako „Cesarski Uniwersytet Warszawski w m. Rostowie nad Donem” (Императорский Варшавский Университет в г. Ростове-на-Дону). Uczelnia została następnie przekształcona postanowieniem Rządu Tymczasowego w Uniwersytet Doński[30].

 Zobacz też kategorię: Cesarski Uniwersytet Warszawski.

Okres II Rzeczypospolitej (1915–1939)[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1915 gen. Hans von Beseler utworzył polskojęzyczny Uniwersytet Warszawski i nadał mu statut. Wtedy też na uczelnię przyjęto w charakterze studentek pierwsze kobiety[32]. W 1920 utworzono Wydział Teologii Ewangelickiej. Na początku lat trzydziestych XX w. uniwersytet stał się największą polską uczelnią – pracowało tam 250 profesorów i docentów, a naukę pobierało 10 000 studentów[30].

Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 Senat UW zmienił nazwę uczelni na Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie[33].

W listopadzie 1936 roku studenci kierowani przez Młodzież Wszechpolską urządzili blokadę gmachów uniwersyteckich domagając się obniżki opłat za naukę i getta ławkowego dla Żydów[34]. W październiku 1937 roku rektor Włodzimierz Antoniewicz wydał zarządzenie porządkowe wprowadzające na uczelni getto ławkowe, tj. obowiązek zajmowania przez studentów pochodzenia żydowskiego wyznaczonych miejsc w salach wykładowych[35]. Było to jedno z pierwszych gett ławkowych w Polsce[36]. W roku akademickim 1938/39 nie przyjmowano Żydów na wydziały farmacji i weterynarii[37].

Okres II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]

W trakcie okupacji polskie uczelnie były zamknięte. Zbiory i wyposażenie wielu pracowni UW zostały wywiezione do Niemiec, a budynki uniwersytetu przekształcono częściowo w koszary żandarmerii. Pomimo zakazów okupanta i groźby kary śmierci wielu wykładowców prowadziło zajęcia ze studentami w mieszkaniach prywatnych. W ten sposób powstała rozbudowana struktura tajnego nauczania, stanowiąca część polskiego ruchu oporu. W 1944 roku w zajęciach uczestniczyło ok. 300 pracowników naukowych i 3500 studentów.

Tajne kształcenie na Wydziale Lekarskim UW realizowano w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego dr Jana Zaorskiego[38][39][40].

Większość studentów była jednocześnie żołnierzami podziemia. W czasie wojny zginęło 63 profesorów UW. Infrastruktura uczelni uległa zniszczeniu w 60%, a zbiory w 70–80%[30].

W czasie powstania warszawskiego kompleks gmachów uniwersytetu był ważnym punktem niemieckiego oporu w Śródmieściu. Żołnierze Zgrupowania „Krybar” Armii Krajowej trzykrotnie usiłowali go zdobyć, jednakże wszystkie ataki zakończyły się niepowodzeniem[41].

 Osobny artykuł: Powstańcze natarcia na Uniwersytet Warszawski.

Uniwersytet Warszawski w latach 1945–1989[edytuj | edytuj kod]

Strajk studencki na UW w 1988

Po wojnie powrócono do nazwy Uniwersytet Warszawski. 16 grudnia 1945 roku[42] zajęcia rozpoczęło ponad 4000 studentów. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 24 października 1949 zlikwidowano Wydziały: Lekarski i Farmaceutyczny, a w ich miejsce utworzono Akademię Lekarską (później Medyczną). W 1950 Wydział Humanistyczny podzielono na trzy wydziały: Filozoficzno-Społeczny, Historyczny i Filologiczny. W 1952 usunięto z uniwersytetu Wydział Weterynaryjny. W 1954 zlikwidowano Wydział Teologii Ewangelickiej i Wydział Teologii Katolickiej, wyodrębniając je i przekształcając odpowiednio w Chrześcijańską Akademię Teologiczną i Akademię Teologii Katolickiej.

Uniwersytet Warszawski był za czasów PRL ważnym ośrodkiem opozycyjnym. W latach 50. XX wieku z powodów politycznych od zajęć ze studentami odsunięci zostali m.in. Władysław Tatarkiewicz[43], Stanisław Ossowski[44] oraz Maria Ossowska[45]. W październiku 1966 Leszek Kołakowski wygłosił na UW wykład „Rozwój kultury polskiej w ostatnim 10-leciu”, za który wyrzucono go z PZPR. W marcu 1968 roku na uczelni doszło do masowych demonstracji studenckich. Z Uniwersytetu usunięto wówczas Stefana Żółkiewskiego, Zygmunta Baumana, Leszka Kołakowskiego, Bronisława Baczko i Marię Hirszowicz. W latach 1980–1981 działała komisja Senatu ds. analizy niewłaściwych decyzji personalnych władz UW podjętych w latach 1968–1980, której przewodniczył Klemens Szaniawski.

W 1980 utworzono Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego, które początkowo mieściło się w Pałacu Kazimierzowskim. W tym samym roku rektorem został Henryk Samsonowicz, który dwa lata później został usunięty ze stanowiska przez władze komunistyczne w czasie stanu wojennego. W tym okresie internowani byli też m.in. Andrzej Bogusławski, Klemens Szaniawski, doc. dr hab. Joanna Mantel-Niećko, doc. dr hab. Jadwiga Puzynina oraz doc. dr hab. Hanna Świda-Ziemba. W 1984 minister Benon Miśkiewicz zablokował wybór Klemensa Szaniawskiego na rektora[46].

Uniwersytet Warszawski po roku 1989[edytuj | edytuj kod]

Budynek Biblioteki Uniwersyteckiej przy ul. Dobrej 56/66

W latach 1994–1998 na Powiślu budowano nowy gmach Biblioteki Uniwersyteckiej. Uroczyste otwarcie miało miejsce w 1999. Po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej Uniwersytet uzyskał wiele środków na inwestycje z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej. Wybudowano m.in. Centrum Nauk Biologiczno-Chemicznych, Centrum Nowych Technologii, pierwszą część gmachu wydziałów lingwistycznych[47].

W 2015 roku, na mocy porozumienia zawartego pomiędzy Polsko-Amerykańską Fundacją Wolności i Uniwersytetem Warszawskim, powstała Szkoła Edukacji PAFW i UW[48].

W 2016 roku Uniwersytet Warszawski obchodził 200. urodziny. Hasłem obchodów było „Dwa stulecia. Dobry początek”. Z tej okazji przez cały rok na uczelni odbywały się imprezy jubileuszowe, konferencje, spotkania, wystawy i wydarzenia artystyczne.

W 2016 uczelnia ogłosiła program wieloletni na lata 2016–2025, którego celami były: rozwój przedsięwzięć transdyscyplinarnych, większe umiędzynarodowienie uczelni, rozwój programu kształcenia przez całe życie, rozwój przedsiębiorczości akademickiej, wspieranie innowacyjnych form kształcenia i podnoszenie jakości życia publicznego[49].

W 2018 rektorzy Uniwersytetu Warszawskiego i Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego podpisali list intencyjny w sprawie utworzenia federacji. Obie uczelnie planowały wspólne prowadzenie wybranych badań, kierunków studiów, zajęć dydaktycznych oraz wspólne kształcenie doktorantów. Federacja UW i WUM rozpoczęłaby działalność w 2020[50].

W marcu 2020 roku rektor Uniwersytetu Warszawskiego Marcin Pałys zamknął, na okres od 10 marca do 14 kwietnia, uniwersytet dla wszystkich studentów, słuchaczy i pracowników w związku ze światową pandemią COVID-19[51].

W maju 2023 Uniwersytet został wyróżniony Odznaką Honorową „Zasłużony dla Mazowsza”[52].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

W 2017 roku na uniwersytecie studiowało 45 430 studentów, 3041 doktorantów i 2992 słuchaczy studiów podyplomowych. Uniwersytet oferuje ponad 100 kierunków studiów. Na uczelni pracuje 7307 pracowników, w tym 3802 pracowników naukowych[53].

Wydziały[edytuj | edytuj kod]

Siedziba Wydziału „Artes Liberales” i Dziekanat Wydziału Filozofii i Socjologii przy ul. Nowy Świat 69
Siedziba Wydziału Nauk Ekonomicznych przy ul. Długiej 44/50
Siedziba Wydziału Psychologii przy ul. Stawki 5/7

W skład Uniwersytetu Warszawskiego wchodzi 25 wydziałów[54]:

Inne podstawowe jednostki organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Centrum Nowych Technologii

Międzywydziałowe jednostki organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Ogólnouczelniane jednostki organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Hol Główny Biblioteki

Jednostki prowadzące działalność gospodarczą

  • Biuro Ekspertyz Centrum Nauk Sądowych
  • Ośrodek Analiz Politologicznych Uniwersytetu Warszawskiego

Inne jednostki

Kampusy i budynki uczelniane[edytuj | edytuj kod]

Fragment kampusu centralnego z Pałacem Kazimierzowskim (po prawej)
Auditorium Maximum
Budynek Porektorski

Kampus Główny[edytuj | edytuj kod]

Władze uniwersytetu, znaczna część administracji i niektóre z wydziałów urzędują w zabytkowych gmachach przy Krakowskim Przedmieściu tworzących Kampus Główny (Teren Centralny). Główne wejście na teren kampusu prowadzi przez zabytkową Bramę Główną UW. Do budynków na tym terenie należą:

W okolicach Kampusu Głównego są zlokalizowane również inne budynki uniwersyteckie. Są to m.in.:

  • Nowy Świat 67 – siedziba instytutów: Nauk Politycznych i Polityki Społecznej
  • Nowy Świat 69 – budynek Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych, Wydziału Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii, Wydziału Prawa i Administracji oraz Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych
  • Krakowskie Przedmieście 1 – siedziba Wydziału „Artes Liberales”, Instytutu Filologii Klasycznej Wydziału Polonistyki, Instytutu Prawa Międzynarodowego Wydziału Prawa i Administracji
  • Krakowskie Przedmieście 3 – siedziba Wydziału Filozofii
  • Karowa – Instytut Studiów Regionalnych i Globalnych WGiSR, Instytut Polonistyki Stosowanej (Karowa 20, budynek zajmowany razem z Domem Spotkań z Historią), Wydział Socjologii (Karowa 18)

Powiśle[edytuj | edytuj kod]

U podnóża skarpy warszawskiej, poniżej kampusu głównego UW, nad brzegiem Wisły zlokalizowano pod koniec lat 90. XX wieku nową siedzibę Biblioteki Uniwersyteckiej (Dobra 56/66). W jej budynku znajdują się także pomieszczenia Wydziału Prawa i Administracji (Lipowa 4). Przy ulicy Bednarskiej znajdują się Sekcja Koreanistyki[61] Wydziału Orientalistycznego oraz Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii (i Akademickiego Radia Kampus) z siedzibą w budynku łazienek Teodozji Majewskiej, a przy ulicy Dobrej 55 część Wydziału Neofilologii oraz Wydziału Lingwistyki Stosowanej. W przyszłości planowana jest dalsza rozbudowa instytucji uniwersyteckich w tej części Powiśla.

Kampus Ochota[edytuj | edytuj kod]

Budynki Wydziału Fizyki przy ul. Pasteura 5

W dzielnicy Ochota, na tzw. Kampusie Ochota, gdzie mieszczą się także placówki Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Polskiej Akademii Nauk, znajdują się:

Kampus Szturmowa[edytuj | edytuj kod]

Budynek Wydziału Zarządzania przy ulicy Szturmowej 3

W rejonie ulic Smyczkowej i Szturmowej na Mokotowie (Służew) zlokalizowano szereg budynków uniwersyteckich. W szczególności swoje siedziby mają tu niektóre jednostki Wydziału Lingwistyki Stosowanej, Wydział Zarządzania, budynki Wydziału Fizyki oraz kilka jednostek niższego szczebla.

W budynku przy alei Niepodległości 22 nazywanym „Ośrodek Ksawerów” znajduje się szereg jednostek niższego szczebla, w tym Centrum Europejskie UW oraz Ośrodek Studiów Amerykańskich.

Inne lokalizacje[edytuj | edytuj kod]

Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Większość pozostałych jednostek uczelni znajduje się w różnych częściach Śródmieścia:

Władze rektorskie[edytuj | edytuj kod]

Rektorzy[edytuj | edytuj kod]

Rektor i dziekani Szkoły Głównej Warszawskiej
  1. Ks. Wojciech Szweykowski (1818–1831)
  2. Józef Karol Skrodzki (1831)
  3. Józef Mianowski (1862–1869)
  4. Piotr Ławrowski (1869–1873)
  5. Nikołaj Błagowieszczański (1874–1884)
  6. Nikołaj Ławrowski (1884–1890)
  7. Michaił Szałfiejew (1895)
  8. Pawieł Kowalewski (1896)
  9. Grigorij Zenger (1896)
  10. Michaił Szałfiejew (1898)
  11. Grigorij Uljanow (1899–1903)
  12. Piotr Ziłow (1904)
  13. Jefim Karski (1905–1911)
  14. Wasilij Kudrewiecki (1911–1912)
  15. Iwan Triepicyn (1913)
  16. Siergiej Wiechow (1914–1915)
  17. Józef Brudziński (1915–1917)
  18. Antoni Kostanecki (1917–1919)
  19. Stanisław Józef Thugutt (1919–1920)
  20. Jan Karol Kochanowski (1920–1921)
  21. Jan Mazurkiewicz (1921–1922)
  22. Jan Łukasiewicz (1922–1923)
  23. Ignacy Koschembahr-Łyskowski (1923–1924)
  24. Franciszek Krzyształowicz (1924–1925)
  25. Stefan Pieńkowski (1925–1926)
  26. Bolesław Hryniewiecki (1926–1927)
  27. Ks. abp Antoni Szlagowski (1927–1928)
  28. Gustaw Przychocki (1928–1929)
  29. Tadeusz Brzeski (1929–1930)
  30. Mieczysław Michałowicz (1930–1931)
  31. Jan Łukasiewicz (1931–1932)
  32. Józef Ujejski (1932–1933)
  33. Stefan Pieńkowski (1933–1936)
  34. Włodzimierz Antoniewicz (1936–1939)
  35. Jerzy Modrakowski (1939)
  36. Stefan Pieńkowski (1945–1947)
  37. Franciszek Czubalski (1947–1949)
  38. Jan Wasilkowski (1949–1952)
  39. Stanisław Turski (1952–1969)
  40. Zygmunt Rybicki (1969–1980)
  41. Henryk Samsonowicz (1980–1982)
  42. Kazimierz Albin Dobrowolski (1982–1985)
  43. Rector electus Klemens Szaniawski (1984)
  44. Grzegorz Białkowski (1985–1989)
  45. Andrzej Kajetan Wróblewski (1989–1993)
  46. Włodzimierz Siwiński (1993–1999)
  47. Piotr Węgleński (1999–2005)
  48. Katarzyna Chałasińska-Macukow (2005–2012)
  49. Marcin Pałys (2012–2020)
  50. Alojzy Nowak (od 2020)

Byli prorektorzy[edytuj | edytuj kod]

Władze rektorskie w kadencji 2016–2020[edytuj | edytuj kod]

Władze rektorskie w kadencji 2020–2024[edytuj | edytuj kod]

Absolwenci i studenci (m.in.)[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego.
Laureaci Nagrody Nobla
Prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej
Premierzy Polski
  • Jan Kucharzewski (1876–1952) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1898), premier rządu Królestwa Polskiego w latach 1917–1918 i ponownie w 1918
  • Leopold Skulski (1877–1940) – absolwent farmacji (1903), prezes Rady Ministrów w latach 1919–1920
  • Tadeusz Mazowiecki (1927–2013) – student Wydziału Prawa i Administracji (studiów nie ukończył), prezes Rady Ministrów w latach 1989–1991
  • Jan Olszewski (1930–2019) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1953), prezes Rady Ministrów w latach 1991–1992
  • Jarosław Kaczyński (ur. 1949) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1971), prezes Rady Ministrów w latach 2006–2007
  • Włodzimierz Cimoszewicz (ur. 1950) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1972), prezes Rady Ministrów w latach 1996–1997
Politycy innych państw
  • Dawid Ben Gurion (1886–1973) – student w 1905, premier Izraela w latach 1948–1954 i 1955–1963
  • Icchak Szamir (1915–2012) – student Wydziału Prawa w 1935, premier Izraela w latach 1983–1984 i 1986–1992
  • Alpha Oumar Konaré (ur. 1946) – absolwent Wydziału Historycznego (1974), prezydent Mali w latach 1992–2002

Uniwersytet Warszawski w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Szkolnictwo wyższe w roku akademickim 2022/2023 (wyniki wstępne) [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2023-09-28].
  2. ↑ Historyk: prawdziwa nazwa UW to Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie [online], dzieje.pl [dostęp 2024-03-20] (pol.).
  3. ↑ a b c d Bieliński 1907 ↓.
  4. ↑ Uniwersytet Warszawski: fakty i liczby. uw.edu.pl. [dostęp 2016-04-16]. (pol.).
  5. ↑ Bohaterowie konkursu IDUB, czyli najlepsze uczelnie w kraju – Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego [dostęp 2019-11-12] (pol.).
  6. ↑ Top 100 institutions | Nature Index 2016 Rising Stars [online], natureindex.com [dostęp 2018-07-04].
  7. ↑ University of Warsaw | Academic Ranking of World Universities – 2017 | Shanghai Ranking – 2017 [online], shanghairanking.com [dostęp 2018-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-03].
  8. ↑ QS World University Rankings: Poland. topuniversities.com. [dostęp 2017-09-06]. (ang.).
  9. ↑ Awans UW w szanghajskim rankingu dziedzin naukowych, „Uniwersytet Warszawski”, 18 lipca 2018 [dostęp 2018-07-18] (pol.).
  10. ↑ Uniwersytet Warszawski: profil uczelni. perspektywy.pl. [dostęp 2016-04-16]. (pol.).
  11. ↑ Ranking uczelni akademickich [online], ranking.perspektywy.org [dostęp 2018-07-03] (pol.).
  12. ↑ Krajowy Punkt Kontaktowy [online], kpk.gov.pl [dostęp 2018-07-04] (pol.).
  13. ↑ Europejska Karta Naukowca | Uniwersytet Warszawski [online], 4 lipca 2018.
  14. ↑ a b c Warszawski Uniwersytet Medyczny: historia. wum.edu.pl. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-30)]. (pol.).
  15. ↑ Historia. sggw.pl, 7 października 2009. [dostęp 2017-08-17].
  16. ↑ a b UKSW: Historia Uniwersytetu. uksw.edu.pl. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  17. ↑ Historia Uniwersytetu w Białymstoku. uwb.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. (pol.).
  18. ↑ Uniwersytet Warszawski najlepszy w Polsce. Perspektywy. [dostęp 2014-07-23]. (pol.).
  19. ↑ a b University of Warsaw. QS Quacquarelli Symonds Limited. [dostęp 2023-11-20]. (ang.).
  20. ↑ Best universities in Poland | Times Higher Education (THE) [online], timeshighereducation.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  21. ↑ a b Poland. Webometrics, 2015. [dostęp 2015-04-23]. (ang.).
  22. ↑ a b University of Warsaw report [online], scimagoir.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  23. ↑ THE World University Rankings. University of Warsaw. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).
  24. ↑ Postanowienie naznaczające założenie Szkoły Głównej pod imieniem Królewskiego Uniwersytetu z dnia 7 (19) listopada 1816 r. – Dz.Pr.K.P. Tom XIII, Nr 51, s. 90–95.
  25. ↑ T. 4: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966, s. 197–198.
  26. ↑ a b WPiA UW: O Wydziale. wpia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-05)]. (pol.).
  27. ↑ Krótka historia Instytutu Filozofii. filozofia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-19]. (pol.).
  28. ↑ Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina: dzieje uczelni. filozofia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-22)]. (pol.).
  29. ↑ Postanowienie dozwalające Uniwersytetowi Warszawskiemu przyiąć nazwanie Uniwersytetu Królewsko-Alexandrowskiego z dnia 18 (30) marca 1830 r. – Dz.Pr.K.P. Tom XIII, Nr 51, s. 86–90.
  30. ↑ a b c d Uniwersytet Warszawski: historia. uw.edu.pl. [dostęp 2016-04-16]. (pol.).
  31. ↑ Szkoła Główna Warszawska, [w: Encyklopedia Gutenberga]. gutenberg.czyz.org. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  32. ↑ Płeć piękna przekracza progi UW, Polskie Radio.
  33. ↑ Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 sierpnia 1935 r. o nadaniu Uniwersytetowi Warszawskiemu nazwy: „Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie” (Dz.U. z 1935 r. nr 66, poz. 412).
  34. ↑ Szymon Rudnicki, Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2015, s. 469, ISBN 978-83-7666-363-0, ISBN 978-83-7666-412-5.
  35. ↑ Andrzej Garlicki (red.): Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego 1915–1939. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 279–280. ISBN 83-01-02863-7.
  36. ↑ Dr hab. Jolanta Żyndul: Głównym celem getta ławkowego było wypchnięcie Żydów z Polski. dzieje.pl, 10 października 2017. [dostęp 2023-10-25].
  37. ↑ Ronald Modras: Kościół katolicki i antysemityzm w Polsce w latach 1933–1939. Kraków: Homini, 2014, s. 308.
  38. ↑ Tabliczka#140: Żołnierze Armii Krajowej – wykładowcy, absolwenci i studenci Prywatnej Szkoły Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego dr. Jana Zaorskiego. [w:] Tabliczki informacyjne o działalności Armii Krajowej i jej żołnierzach [on-line]. Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. [dostęp 2017-03-02].
  39. ↑ Tajne studia medyczne. [w:] Opracowanie na podstawie: „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego – Powstanie Warszawskie i medycyna”, wydanie II, Warszawa 2003 [on-line]. Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-01-25].
  40. ↑ Irena Ćwiertnia-Sitowska, Studia medyczne w latach 1941–1949, w: Wspaniali i niezapomniani (cz. 3). Studia medyczne w latach 1941–1949; Nasi nauczyciele, Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza, Numer 2011-05.
  41. ↑ Piotr Majewski: Uniwersytet czasu wojny. W: Piotr M. Majewski (red.): Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego 1915–1945. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2016, s. 499–501. ISBN 978-83-235-2166-2.
  42. ↑ Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
  43. ↑ Kulturologia polska XX wieku: Władysław Tatarkiewicz. kulturologia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-02)]. (pol.).
  44. ↑ Kulturologia polska XX wieku: Stanisław Ossowski. kulturologia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-21)]. (pol.).
  45. ↑ Kulturologia polska XX wieku: Maria Ossowska. kulturologia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-21)]. (pol.).
  46. ↑ Kalendarium końca PRL z perspektywy Uniwersytetu Warszawskiego. solidarnosc.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. (pol.).
  47. ↑ Uniwersytet Warszawski – miejsca, fakty, liczby. Przewodnik, 2018, ISBN 978-83-235-3014-5.
  48. ↑ Dla polonistów i matematyków [online], Uniwersytet Warszawski, 24 czerwca 2016 [dostęp 2020-08-11] (pol.).
  49. ↑ Program wieloletni „Uniwersytet Warszawski 2016-2025”, „Uniwersytet Warszawski” [dostęp 2018-10-17] (pol.).
  50. ↑ Rektorzy UW i WUM podpisali list intencyjny w sprawie federacji, „Uniwersytet Warszawski”, 16 października 2018 [dostęp 2019-11-12] (pol.).
  51. ↑ Zarządzenie Rektora UW z 10 marca 2020 r. w sprawie zapobiegania rozprzestrzenianiu się wirusa COVID-19 wśród społeczności UW [online], Uniwersytet Warszawski, 10 marca 2020 [dostęp 2020-03-23] (pol.).
  52. ↑ Odznaka Honorowa dla UW [online], Uniwersytet Warszawski, 5 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-13] (pol.).
  53. ↑ Biuro Prasowe UW: Sprawozdanie rektora z działalności uczelni w 2017 roku, Warszawa 2018. Uniwersytet Warszawski, czerwiec 2018. s. 11–16. [dostęp 2018-07-03]. (pol.).
  54. ↑ Wydziały, szkoły doktorskie i jednostki [online], Uniwersytet Warszawski, 22 stycznia 2014 [dostęp 2022-10-15] (pol.).
  55. ↑ Wydział Medyczny [online], Uniwersytet Warszawski, 1 września 2022 [dostęp 2022-10-15] (pol.).
  56. ↑ O Centrum Polonicum [online], Polonicum UW [dostęp 2023-05-18] (pol.).
  57. ↑ CKC UW-Konrad Traczyk, O nas [online], Ośrodek Badań nad Antykiem Europy Płd.-Wsch. [dostęp 2023-05-18] (pol.).
  58. ↑ Ośrodek Badań nad Migracjami [online] [dostęp 2023-05-18] (pol.).
  59. ↑ Informacje ogólne | Kolegium MISH [online], www.mish.uw.edu.pl [dostęp 2023-05-18].
  60. ↑ MSOŚ | Międzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska – Kim jesteśmy? [online], test.msos.uw.edu.pl [dostęp 2020-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-31].
  61. ↑ Historia Koreanistyki [online], www.koreanistyka.orient.uw.edu.pl [dostęp 2023-05-18].
  62. ↑ Władze i administracja. uw.edu.pl. [dostęp 2016-10-31].
  63. ↑ Nowy zespół rektorski UW. uw.edu.pl. [dostęp 2020-09-01].
  64. ↑ Katalog Znaków Pocztowych. 200 lat Uniwersytetu Warszawskiego. kzp.pl. [dostęp 2016-05-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Bieliński: Królewski Uniwersytet Warszawski (1816–1831). Warszawa: skład główny Gebethner i Wolff, [druk:] W. L. Anczyc i Spółka, 1907.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Uniwersytet Warszawski
Wydziały
Szkoły Doktorskie
Inne jednostki Dydaktyczne i Naukowe
Inne jednostki
Dawne

Rektorzy Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Szkoły Głównej Warszawskiej
Rektorzy
Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie
Rektorzy
Uniwersytetu Warszawskiego
Uczelnie w Warszawie
Uczelnie publiczne
Uczelnie niepubliczne

Warszawa

Uniwersytety w Polsce
Uniwersytety
Uniwersytety
przymiotnikowe
ekonomiczne
medyczne
przyrodnicze
inne
Uczelnie badawcze w Polsce
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uniwersytet_Warszawski&oldid=73194855”