Sopran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sopran (od wł. sopra z łac. supra „ponad”)[1] – najwyższy głos żeński. Zwykle obejmuje skalę – w muzyce chóralnej – od c1 do a2. Od solistek wymaga się zazwyczaj c3, rzadziej cis3, d3 czy es3, a od niektórych rodzajów głosu nawet dźwięków e3 czy f3. Również o solistkach dysponującym tym typem głosu czasami mówi się po prostu sopran.

Sopran jest głosem przede wszystkim kobiecym, dysponują nim także dzieci (sopran chłopięcy), występował też u kastratów. Bardzo rzadko również mężczyźni śpiewają sopranem. Znanym polskim sopranistą jest Dariusz Paradowski.

Ze względu na rodzaj barwy oraz na ruchliwość wyróżnia się: koloraturowy, liryczny, dramatyczny, spinto oraz ich odmiany.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Soprany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władysław Kopaliński: sopran. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2017-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-02)].