Sojuz 16 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane misji | |
Indeks COSPAR | 1974-096A |
---|---|
Zaangażowani | |
Pojazd | |
Statek kosmiczny | |
Masa pojazdu | 6800 kg |
Rakieta nośna | |
Załoga | |
Załoga | |
Start | |
Miejsce startu | |
Początek misji | 2 grudnia 1974 (09:40:00 UTC) |
Orbita okołoziemska | |
Apogeum | 291 km |
Perygeum | 184 km |
Okres orbitalny | 89,2 min |
Inklinacja orbity | 51,8° |
Lądowanie | |
Lądowanie | 8 grudnia 1974 (08:03:35 UTC) |
Czas trwania misji | 5 d, 22 h, 23 min, 35 s |
Liczba okrążeń Ziemi | 95 |
Program Sojuz |
Sojuz 16 (kod wywoławczy Буран - burza śnieżna) był lotem doświadczalnym, mającym wypróbować wyposażenie i procedury na rzecz programu wspólnego, radziecko-amerykańskiego lotu kosmicznego, którego ostatecznym rezultatem była misja Sojuz-Apollo. Między innymi przeprowadzono eksperyment z obniżeniem ciśnienia wewnętrznego do 540 mm Hg. Wykonano też fotografie Ziemi i doświadczenia biomedyczne. W czasie tego lotu przeprowadzono również manewry przewidziane dla lotu Sojuz-Apollo. Statek okrążył Ziemię 96 razy.
Załoga
[edytuj | edytuj kod]Podstawowa
[edytuj | edytuj kod]Rezerwowa
[edytuj | edytuj kod]- Władimir Dżanibekow (1)
- Borys Andriejew (1)
Druga rezerwowa
[edytuj | edytuj kod]Przebieg misji
[edytuj | edytuj kod]Kosmonauci Anatolij Filipczenko i Nikołaj Rukawisznikow ocenili możliwości zmodyfikowanej kapsuły Sojuz i modułu cumowniczego, który miał umożliwić połączenie dwóch różnych konstrukcyjnie pojazdów. Misja pozwoliła jednocześnie na przećwiczenie i usprawnienie współpracy pomiędzy amerykańskimi i radzieckimi inżynierami i kontrolerami, jak również upewniła przedstawicieli USA o niezawodności pojazdów Sojuz.