Siergiej Goriełow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siergiej Goriełow
Серге́й Дми́триевич Горе́лов
generał pułkownik lotnictwa generał pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1920
Monastyrszczino, gubernia tulska

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 2009
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1938–1987

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

wojna niemiecko-sowiecka

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal Żukowa Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za obronę Kijowa” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „50-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Za umacnianie braterstwa broni” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Za nienaganną służbę” I Klasy (ZSRR) Medal „W upamiętnieniu 1500-lecia Kijowa” (ZSRR) Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939

Siergiej Dmitrijewicz Goriełow (ros. Серге́й Дми́триевич Горе́лов, ur. 23 czerwca 1920 we wsi Monastyrszczino w guberni tulskiej, zm. 22 grudnia 2009 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, generał pułkownik lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1937 ukończył moskiewskie technikum chemiczne, 1937-1938 pracował w zakładzie chemicznym w Moskwie, 1938 ukończył Dzierżyński Aeroklub miasta Moskwy, od grudnia 1938 służył w Armii Czerwonej. W 1940 ukończył wojskową szkołę lotników w Borisoglebsku, był lotnikiem rezerwowego pułku lotniczego w Chabarowskim Okręgu Wojskowym i dowódcą klucza lotniczego pułku niszczycielskiego w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym, po ataku Niemiec na ZSRR walczył na froncie, od sierpnia 1941 do lutego 1942 dowodził kluczem 165 lotniczego pułku niczczycielskiego, od sierpnia do października 1941 na Froncie Rezerwowym, w listopadzie 1941 Froncie Zachodnim, w listopadzie-grudniu 1941 Południowo-Zachodnim, a od grudnia 1941 do lutego 1941 Briańskim, we wrześniu 1941 został ranny. We wrześniu 1942 ukończył kursy w Połtawie, od listopada 1942 do maja 1945 był zastępcą dowódcy i dowódcą eskadry 13 Niszczycielskiego Pułku Lotniczego/111 Gwardyjskiego Niszczycielskiego Pułku Lotniczego, od listopada 1942 do stycznia 1943 walczył na Froncie Stalingradzkim, od stycznia do kwietnia 1943 Południowym, w kwietniu-maju 1943 Północno-Kaukaskim, od lipca do października 1943 Woroneskim, od października 1943 do sierpnia 1944 1 Ukraińskim, a od sierpnia 1944 do maja 1945 4 Ukraińskim. Brał udział w bitwie pod Stalingradem, operacji rostowskiej, walkach powietrznych na Kubaniu, bitwie pod Kurskiem, bitwie o Dniepr, operacji proskurowsko-czerniowieckiej, lwowsko-sandomierskiej, zachodniokarpackiej, morawsko-ostrawskiej i praskiej, w październiku 1943 został ponownie ranny.

W czasie wojny wykonał łącznie 322 loty bojowe, w 60 walkach strącił osobiście 27 samolotów wroga, a w grupie dwa samoloty wroga. Po wojnie nadal dowodził eskadrą (w Karpackim Okręgu Wojskowym), w 1952 ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną w Monino, był dowódcą pułku lotniczego w Centralnej Grupie Wojsk (w Austrii), a od września 1955 w Białoruskim Okręgu Wojskowym w obwodzie brzeskim, a od listopada 1955 do grudnia 1957 dowódcą 66 Niszczycielskiej Dywizji Lotniczej (w Rumunii), w 1959 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego. Od października 1959 do lipca 1961 dowodził 275 Niszczycielską Dywizją w Południowej Grupie Wojsk (Węgry), 1961-1962 był zastępcą dowódcy 48 Armii Powietrznej ds. przygotowania bojowego w Odeskim Okręgu Wojskowym, a 1962-1967 I zastępcą dowódcy 57 Armii Powietrznej w Karpackim Okręgu Wojskowym (we Lwowie), od listopada 1967 do czerwca 1969 był komenderowany służbowo do Egiptu jako starszy doradca wojskowy dowódcy sił powietrznych. Od czerwca 1969 do stycznia 1977 dowodził 14 Armią Powietrzną w Karpackim Okręgu Wojskowym, w 1971 ukończył wyższe kursy akademickie przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego, od stycznia 1977 do listopada 1980 był zastępcą Głównodowodzącego Siłami Wojskowo-Powietrznymi ds. wojskowych instytucji edukacyjnych, od stycznia 1981 do września 1987 konsultantem w Akademii Wojskowo-Powietrznej im. Gagarina w Monino, następnie zakończył służbę wojskową. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 9 kadencji (1975-1980). Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • Młodszy porucznik (25 lipca 1940)
  • Porucznik (19 lutego 1943)
  • Starszy porucznik (1943)
  • Kapitan (1944)
  • Major (4 lutego 1945)
  • Podpułkownik (30 kwietnia 1949)
  • Pułkownik (2 września 1953)
  • Generał major lotnictwa (27 sierpnia 1957)
  • Generał porucznik lotnictwa (7 maja 1966)
  • Generał pułkownik lotnictwa (4 listopada 1973)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale ZSRR i inne odznaczenia zagraniczne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Siergiej_Goriełow&oldid=71984391”