Obwód brzeski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Obwód brzeski
Брэсцкая вобласць
Брестская область
	Obwód
	; Olszany, rejon stoliński
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Siedziba	Brześć
Kod ISO 3166-2	BY-BR
Przewodniczący	Kanstantyn Sumar
Powierzchnia	32 786,44 km²
Populacja (2015); • liczba ludności	; 1 388 500
• gęstość	42 os./km²
Numer kierunkowy	+375-16
Kod pocztowy	224 xxx, 225 xxx
Tablice rejestracyjne	1
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba rejonów	16
	Położenie na mapie Białorusi;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Obwód brzeski (biał. Брэсцкая вобласць, trb. Bresckaja wobłasć; ros. Брестская область) – obwód Białorusi leżący w jej południowo-zachodniej części przy granicy z Polską i Ukrainą. Stolicą utworzonego w 1939 obwodu jest Brześć.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Obwód brzeski ma powierzchnię 32 786,44 km². Lasy zajmują powierzchnię 12 236,23 km², bagna 2558,94 km², obiekty wodne 842,40 km²^[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obwód został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR^[3] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR (województwo poleskie i białostockie). Początkowo dzielił się na powiaty: brzeski, kobryński i prużański. W styczniu 1940 wprowadzono podział administracyjny na rejony: antopolski, bereski, brzeski, domaczewski, dywiński, hajnowski, kamieniecki, kleszczelski, kobryński, kosowski, małorycki, porozowski, prużański, różański, siemiatycki, szereszowski, wysoczański i żabinecki.

W 1944 rejony hajnowski, kleszczelski i siemiatycki powróciły do Polski, a porozowski włączono do obwodu grodzieńskiego. W 1954 w skład obwodu weszły tereny zlikwidowanych obwodów pińskiego oraz części baranowickiego, obecnie obejmuje on terytorium całego Polesia należącego w latach międzywojennych do Polski^[4].

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Obecnie obwód dzieli się na 16 rejonów:

Baranowicki (Baranowicze) Баранавіцкі (Baranawicki)
Bereski (Bereza) Бярозаўскі (Biarozauski)
Brzeski (Brześć) Брэ́сцкi (Brescki)
Drohiczyński (Drohiczyn) Драгічынскі (Drahiczynski)
Hancewicki (Hancewicze) Ганцавіцкі (Hancawicki)
Iwacewicki (Iwacewicze) Івацэвіцкі (Iwacewicki)
Janowski (Janów) Iванаўскі (Iwanauski)
Kamieniecki (Kamieniec) Камянецкі (Kamianiecki)
Kobryński (Kobryń) Кобрынскі (Kobrynski)
Lachowicki (Lachowicze) Ляхавіцкі (Lachawicki)
Łuniniecki (Łuniniec) Лунінецкі (Łuniniecki)
Małorycki (Małoryta) Маларыцкі (Małarycki)
Piński (Pińsk) Пінскі (Pinski)
Prużański (Prużana) Пружанскі (Prużanski)
Stoliński (Stolin) Столінскі (Stolinski)
Żabinecki (Żabinka) Жа́бінкаўскі (Żabinkauski)

Miasta[edytuj | edytuj kod]

Miasta powyżej 20 tysięcy mieszkańców:

Miasto	Rejon	Populacja
Brześć	Rejon brzeski	310 800
Baranowicze	Rejon baranowicki	168 200
Pińsk	Rejon piński	130 600
Kobryń	Rejon kobryński	51 200
Bereza	Rejon bereski	29 400
Iwacewicze	Rejon iwacewicki	23 000
Łuniniec	Rejon łuniniecki	23 600

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba ludności:

1995: 1 518 000
1999: 1 485 000 (902 000 miejska, 583 000 wiejska)^[5]
2003: 1 471 000
2006: 1 440 000
2007: 1 435 100
2008: 1 435 000
2009: 1 401 000 (919 000 miejska, 482 000 wiejska)^[5]
2010: 1 398 700 (919 400 miejska, 479 300 wiejska)^[6]
1 stycznia 2011: 1 394 800^[7]
1 maja 2011: 1 393 300^[8]

Białorusini
     >95%
     90–95%
     85–90%
     <85%
Rosjanie
     >10%
     8–10%
     5–8%
     2–5%
     <2%
Ukraińcy
     >6%
     4–6%
     2–4%
     1–2%
     <1%
Polacy
     >5%
     2–5%
     1–2%
     0,5–1%
     <0,5%

Współczynnik urodzeń na 1000 mieszkańców
Współczynnik umieralności na 1000 mieszkańców

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Stan na 1 lipca 2015 roku: Национальный статистический комитет Республики Беларусь: О демографической ситуации в январе – июне 2015 г.. [dostęp 2015-08-03]. (ros.).
↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Барановичской, Белостокской, Бресткой, Вилейской и Пинской областей в составе Белорусской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 55).
↑ Wyjątkiem jest m.in. dawna gmina Lenin oraz obszary włączone w 1945 do Polski.
↑ ^a ^b Предварительные итоги переписи населения Республики Беларусь 2009 года. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2010-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-11)]. (ros.).
↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
↑ Czislennost′ nasielenija po obłastiam i g. Minsku. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-29)]. (ros.).
↑ O diemograficzeskoj situacyi za janwar′ – apriel′ 2011 g.. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-10)]. (ros.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Obwód brzeski na Radzima.org. (biał. • ang. • pol. • ros.).
Przewodnik po Obwodzie Brzeskim. Kresy24.pl. (pol.).

[1] Stan na 1 lipca 2015 roku: Национальный статистический комитет Республики Беларусь: О демографической ситуации в январе – июне 2015 г.. [dostęp 2015-08-03]. (ros.).

[2] Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).

[3] Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Барановичской, Белостокской, Бресткой, Вилейской и Пинской областей в составе Белорусской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 55).

[4] Wyjątkiem jest m.in. dawna gmina Lenin oraz obszary włączone w 1945 do Polski.

[belstat-5] Предварительные итоги переписи населения Республики Беларусь 2009 года. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2010-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-11)]. (ros.).

[6] Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).

[7] Czislennost′ nasielenija po obłastiam i g. Minsku. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-29)]. (ros.).

[8] O diemograficzeskoj situacyi za janwar′ – apriel′ 2011 g.. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-10)]. (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Obwody	brzeski (od 1939) grodzieński (od 1944) homelski miński mohylewski witebski
Miasto wydzielone	Mińsk (od 1946)
Dawne obwody	baranowicki (1939–1954) białostocki (1939–1945) bobrujski (1944–1954) mołodeczański (1944–1960) nowogródzki (1939) piński (1939–1954) poleski (1938–1954) połocki (1944–1954) wilejski (1939–1944)