SU-8 – Wikipedia, wolna encyklopedia

SU-8
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

samobieżne działo przeciwlotnicze

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

6

Dane techniczne
Silnik

2 silniki GAZ-80 o łącznej mocy 170 KM (125 kW)

Długość

4,29 m

Szerokość

2,50 m

Masa

ok. 12,0 t

Moc jedn.

14,2 KM/t

Osiągi
Prędkość

30 km/h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata przeciwlotnicza wz. 1931 kalibru 76 mm

SU-8 (ros. СУ-8) – radzieckie prototypowe samobieżne działo przeciwlotnicze opracowane w latach 30. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu T-28 i uzbrojony był w armatę przeciwlotniczą wz. 1931 kalibru 76 mm.

Prace nad SU-8, będące kolejną próbą stworzenia samobieżnego działa przeciwlotniczego dla Armii Czerwonej (wcześniejsze, nieudane próby podejmowano z wykorzystaniem podwozi samochodów ciężarowych oraz czołgu T-24), rozpoczęto w 1933 roku. Rozwoju projektu zaniechano, a nieukończony prototypowy egzemplarz pojazdu w 1934 roku przebudowano na standardowy czołg T-28.

W 1939 roku ponownie pojawił się pomysł budowy pojazdu SU-8, przy czym poza wariantem przeciwlotniczym rozważano wyposażenie pojazdu w haubicę kalibru 152 mm lub moździerz kalibru 203 mm. Żaden z tych projektów nie uzyskał jednak akceptacji a wszelkie prace nad pojazdem porzucono.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]