Romain Mesnil – Wikipedia, wolna encyklopedia

Romain Mesnil
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1977 lub 13 lipca 1977
Le Plessis-Bouchard

Wzrost

188 cm

Informacje klubowe
Klub

ECLA Albi

Trener

Georges Martin

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa świata
srebro Osaka 2007 skok o tyczce
srebro Berlin 2009 skok o tyczce
Mistrzostwa Europy
srebro Göteborg 2006 skok o tyczce
Halowe mistrzostwa świata
brąz Lizbona 2001 skok o tyczce
Uniwersjada
brąz Palma de Mallorca 1999 skok o tyczce
Młodzieżowe mistrzostwa Europy
złoto Göteborg 1999 skok o tyczce

Romain Mesnil (ur. 13 lipca 1977 w Plessis-Bouchard) – francuski lekkoatleta specjalizujący się w skoku o tyczce.

Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich (w latach 2000 – 2012), medalista mistrzostw świata i czempionatu Starego Kontynentu. W 1999 wygrał mistrzostwa Europy dla zawodników do lat 23. Wiele razy stawał na podium mistrzostw Francji i reprezentował swój kraj w halowym pucharze Europy oraz pucharze Europy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Uprawianie sportu zaczynał od gimnastyki. Międzynarodową karierę lekkoatletyczną zaczynał w 1996 roku odpadając w eliminacjach na mistrzostwach świata juniorów w Sydney. Dwa lata później, w 1998, był ósmy na halowych mistrzostwach Europy oraz nie zaliczył żadnej wysokości podczas rozegranych w Budapeszcie mistrzostw Europy na stadionie. Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 1999 zajmując 6. miejsce w finale halowych mistrzostw globu, zwyciężając w młodzieżowym czempionacie Starego Kontynentu oraz zdobywając brązowy medal uniwersjady. W swoim debiucie na igrzyskach olimpijskich – w 2000 roku w Australii – zajął odległe miejsce w eliminacjach i nie awansował do finału. Sezon 2001 rozpoczął od zdobycia brązowego medalu halowych mistrzostw świata. Dobrze zaprezentował się kilka miesięcy później podczas globalnego czempionatu na stadionie zajmując w Edmonton piąte miejsce. Następny rok zakończył bez sukcesów na arenie międzynarodowej – bez powodzenia startował w halowym czempionacie Starego Kontynentu oraz na mistrzostwach Europy. Po zajęciu siódmej lokaty w halowych mistrzostwach globu nie udało mu się latem w Paryżu zaliczyć żadnej wysokości w eliminacjach na mistrzostwach świata (2003). W 2004 ponownie nie awansował do finału igrzysk olimpijskich. Na arenę międzynarodową powrócił w 2006 roku zdobywając wicemistrzostwo Europy. Rok później, w Osace, wywalczył srebrny medal mistrzostw świata. Podczas swojego trzeciego występu na igrzyskach olimpijskich (2008) kolejny raz zakończył swój start już na eliminacjach. Na rozegranych w sierpniu 2009 w Berlinie mistrzostwach świata ponownie stanął na drugim stopniu podium światowego czempionatu. Ósmy zawodnik mistrzostw Starego Kontynentu z 2010. Podczas mistrzostw świata (Daegu 2011) w finale nie zaliczył żadnej wysokości. W 2012 był finalistą halowych mistrzostw świata oraz bez powodzenia brał udział w mistrzostwach Europy.

Rekordy życiowe: stadion – 5,93 (6 sierpnia 2003, Castres); hala – 5,86 (3 marca 2001, Tuluza).

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik
1996 Mistrzostwa świata juniorów Australia Sydney el. – 13. miejsce 5,10[1]
1998 Halowe mistrzostwa Europy Hiszpania Walencja 8. miejsce 5,50
1998 Mistrzostwa Europy Węgry Budapeszt el. – NH
1999 Halowe mistrzostwa świata Japonia Maebashi 6. miejsce 5,70
1999 Uniwersjada Hiszpania Palma de Mallorca 3. miejsce 5,55
1999 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 1. miejsce 5,93 CR
1999 Mistrzostwa świata Hiszpania Sewilla NH
2000 Superliga pucharu Europy Wielka Brytania Gateshead 5. miejsce 5,60
2000 Igrzyska olimpijskie Australia Sydney el. – 30. miejsce 5,40
2001 Halowe mistrzostwa świata Portugalia Lizbona 3. miejsce 5,85
2001 Mistrzostwa świata Kanada Edmonton 5. miejsce 5,85
2002 Halowe mistrzostwa Europy Austria Wiedeń el. – 10. miejsce 5,55
2002 Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium el. – NH
2003 Halowe mistrzostwa świata Wielka Brytania Birmingham 7. miejsce 5,60
2003 Superliga pucharu Europy Włochy Florencja 1. miejsce 5,75
2003 Mistrzostwa świata Francja Paryż Saint Denis el. – NH
2003 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako Monako 7. miejsce 5,45
2004 Halowy puchar Europy Niemcy Lipsk 4. miejsce 5,55
2004 Halowe mistrzostwa świata Węgry Budapeszt 7. miejsce 5,60
2004 Superliga pucharu Europy Polska Bydgoszcz 1. miejsce 5,75
2004 Igrzyska olimpijskie Grecja Ateny el. – 18. miejsce 5,65
2006 Superliga pucharu Europy Hiszpania Malaga 1. miejsce 5,70
2006 Mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 2. miejsce 5,65
2006 Puchar świata Grecja Ateny 4. miejsce 5,60
2007 Superliga pucharu Europy Niemcy Monachium 2. miejsce 5,65
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka 2. miejsce 5,86
2008 Superliga pucharu Europy Francja Annecy NH
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin el. – 14. miejsce 5,55
2009 Halowe mistrzostwa Europy Włochy Turyn 7. miejsce 5,61
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin 2. miejsce 5,85
2009 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Grecja Saloniki 4. miejsce 5,50
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona 8. miejsce 5,60
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu NH
2012 Halowe mistrzostwa świata Turcja Stambuł 8. miejsce 5,50
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki el. – NM
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 10. miejsce 5,50

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. World Junior Championships 1996. wjah.co.uk. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]