French
DeutschPierre Buhler – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Pierre Buhler (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Ambasador Francji w Polsce | |
| Okres | od 2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      | |
Pierre Buhler (ur. 21 marca 1954 w Rauwiller) – francuski dyplomata. W latach 2012–2016 akredytowany jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Zdobył maturę w Lycée Mangin w Sarrebourg, ukończył studia wyższe w École des Hautes Études Commerciales, w Institut d’études politiques, Institut national des Langues et Civilisations orientales (specjalizacja polska) w Paryżu, ma także licencjat z prawa na Uniwersytecie Paryż I, z etnologii (Uniwersytet Paryż VII) oraz z ekonomii stosowanej – DEA (Uniwersytet Paryż IX). Jest absolwentem rocznika „Henri‑François d’Aguesseau” (1982) w École Nationale d’Administration w Paryżu.
Jest profesorem wyższych uczelni, autorem artykułów naukowych i publicystycznych, z których niektóre przetłumaczono także na język polski (np. książka Polska droga do wolności. 1939–1995, wyd. Dialog, Warszawa 1999).
Zna języki niemiecki, angielski, polski i rosyjski. Jego żoną jest francuska dziennikarka Sylvie Kauffmann.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
- 1982–1983 – pracował w administracji centralnej (Wydział Europa)
- 1983–1984 – drugi sekretarz ambasady w Warszawie
- 1984–1985 – pierwszy sekretarz ambasady w Warszawie
- 1985–1986 – w Moskwie
- 1987–1988 – drugi sekretarz w Moskwie
- 1988–1990 – w administracji centralnej (Wydział Spraw Strategicznych i Rozbrojenia)
- 1990–1993 – zastępca szefa Centrum Analiz i Prognoz
- 1993–1996 – radca w Waszyngtonie
- 1996–2001 – radca kulturalny, stały przedstawiciel francuskich wyższych uczelni w Stanach Zjednoczonych, w Nowym Jorku
- 2001–2002 – radca dyplomatyczny ministra obrony
- 2002 – sekretarz generalny X Konferencji ambasadorów
- 2002–2006 – oddelegowany do Ministerstwa Edukacji Narodowej i Badań Naukowych w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu
- 2006–2011 – ambasador w Singapurze
- 2011 – w administracji centralnej jako chargé de mission, Dyrekcja Generalna ds. Globalizacji, Rozwoju i Współpracy Partnerskiej (DGM), p.o. dyrektora France Coopération Internationale; ma tytuł Ministra Pełnomocnego I klasy.
- 2017 – prezes Instytutu Francuskiego
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (1999)[1][2],
- Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (2000)[1][3],
- Oficer Orderu Narodowego Zasługi (2014)[3],
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2012)[4][1],
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2016)[5],
- Odznaka Honorowa „Bene Merito” (2016)[1][6],
- Medal „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae” (2016)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Biografia Pana Pierre’a Buhlera. ambafrance-pl.org. [dostęp 2016-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)].
- ↑ Décret du 12 mai 1999 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2016-10-02]. (fr.).
- ↑ a b Décret du 14 mai 2014 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2016-10-02]. (fr.).
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 276.
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 158.
- ↑ Ambasador Francji w Polsce oznaczony medalem Bene Merito. ambafrance-pl.org. [dostęp 2016-10-02].
- ↑ Wręczenie medalu „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”.. krs.pl, marzec 2016. [dostęp 2020-02-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Ambasador” nr 15, rok 2012, s. 80, ISSN 1895-3050.
- Biografia Pana Pierre’a Buhlera [online], La France en Pologne – Ambassade de France en Pologne [dostęp 2015-11-22].