Leon Noël – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leon Noël
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1888 ; Paryż
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 1987 ; Toucy
	Prezes Trybunału Konstytucyjnego Francji
Okres	od 1959; do 1965
	Ambasador w Czechosłowacji
Okres	od 1932; do 1935
	Ambasador w Polsce
Okres	od 1935; do 1940
Poprzednik	Jules Laroche
Następca	Emmanuel Lancial
	Poseł na Zgromadzenie Narodowe
Okres	od 1951; do 1955
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Léon Noël (ur. 28 marca 1888 w Paryżu, zm. 6 sierpnia 1987 w Toucy) – prawnik i dyplomata francuski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jules'a Noëla i Cecylii Burchard-Bélaváry. W latach 1913–1938 zajmował wiele stanowisk w administracji państwowej. W latach 1932–1935 był posłem francuskim w Pradze. Potem od 29 maja 1935 roku ambasadorem Francji w Warszawie.

Jako rzecznik interesów francuskich na ziemi polskiej znalazł się w trudnej sytuacji w momencie wybuchu wojny, gdy III Republika Francuska nie była skłonna wypełnić swych zobowiązań sojuszniczych. Po przekroczeniu granicy rumuńskiej wraz z korpusem dyplomatycznym przyczynił się do internowania Józefa Becka i Edwarda Rydza-Śmigłego. Zwolennik utworzenia rządu Władysława Sikorskiego, do czerwca 1940 roku był ambasadorem przy rządzie polskim na uchodźstwie we Francji.

W czerwcu 1940 roku uczestniczył jako pełnomocnik rządu marszałka Philippe'a Pétaina w rokowaniach o zawieszenie broni z Niemcami (w Compiègne) i Włochami. W dniach 9–19 lipca 1940 roku był delegatem na okupowanych przez III Rzeszę ziemiach francuskich, ustąpił w proteście przeciw terrorowi okupacyjnemu i kolaboracji.

W latach 1958–1965 był prezesem Trybunału Konstytucyjnego.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (1937)^[2]
Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej
Krzyż Wielki Orderu Białego Lwa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Przedstawiciel Wolnej Francji przy Rządzie RP na uchodźstwie.
↑ Odznaczenie min. Delbos. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 278 z 7 grudnia 1937.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Yves Beauvois, Léon Noël, de Laval à de Gaulle, via Pétain, Presses universitaires du Septentrion, 2001
Collectif, In memoriam Léon Noël (1888–1987), Bulletin de la Société des Sciences Historiques et Naturelles de l'Yonne, 1987, p. 5-8.
Id., « Le Conseil constitutionnel à ses débuts », Commentaire, hiver 2006-2007, p. 943-954

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Przedstawiciel Wolnej Francji przy Rządzie RP na uchodźstwie.

[2] Odznaczenie min. Delbos. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 278 z 7 grudnia 1937.

[1]

[2]

I Rzeczpospolita	Gilles de Noailles (1573) Jean de Montluc (1573) Jean Choisnin (1574) Jacques de Faye (1575) baron de Charnacé (1629) Claude de Mesmes (1633) baron Claude de Rorté (1636) Charles de Bretagne-Dubois d’Avaugour (1640–1646) Renée Dubec Crespin (1644) wicehrabia Louis d'Arpajon (1648) Antoine de Lombres (1655–1665) Pierre de Bonzy (1664) Toussaint Forbin de Janson (1674) François-Gaston de Béthune-Sully (1676–1692) Robert Leroux d'Esneval (1692) Melchior de Polignac (1693–1696) de Forval (rezydent) i abbé de Castagneres de Chateauneuf (1697) Charles de Caradas (1700–1702) Jean Casimir Baluze (1702–1703) Jean Louis d’Usson de Bonnac (1707–1710) Jean Victor de Besenval (1710–1721) François Sanguin de Livry (1726) Michel (1728) markiz Antoine-Felix de Monti (1729–1736) Alphonse Marie Louis de Saint-Séverin (1744–1745) Charles-Hyacinthe, markiz Des Issards (1746–1752) Charles François de Broglie (1752–1756) Antoine-René de Voyer de Paulmy, markiz d’Argenson (1762–1764) Jean Antoine Monnet (1764) Louis Gabriel Conflans (1766) Jean-Claude Gérault i Wojciech Jakubowski (1766) Bonneau (1770–1787) Marie Louis Descorches (1791–1792) Bonneau (Chargé d’affaires) (1794)
Księstwo Warszawskie	Étienne Vincent (1807–1809) Jean-Charles Serra (1809–1811) Louis Pierre Édouard Bignon (1811) Dominique Dufour de Pradt (1812) Louis Pierre Édouard Bignon (1813)
Królestwo Polskie	Raymond Durand (1827–1837) Charles de Théis (1840)
II Rzeczpospolita	Eugène Pralon (1919) Hector André de Panafieu (1919–1926) Jules Laroche (1926–1935) Léon Noël (1935–1940) Emmanuel Lancial (1942–1944)
Polska Ludowa	Christian Fouchet (1944) Roger Garreau (1945) Jean Baelen (1947) Étienne Dennery (1950) Pierre de Leusse (1954) Éric de Carbonnel (1956) Étienne Burin des Roziers (1958) Pierre Charpentier (1962) Arnauld Wapler (1966) Augustin Jordan (1970) Louis Dauge (1973) Serge Boidevaix (1977) Jacques Dupuy (1980) Jean-Bernard Raimond (1982) Jean-François Noiville (1985) Claude Harel (1986)
Rzeczpospolita Polska	Claude Harel (do 1990) Alain Bry (1990–1994) Daniel Contenay (1994–1997) Benoît d’Aboville (1997–2002) Patrick Gautrat (2002–2004) Pierre Ménat (2004–2007) François Barry Delongchamps (2007–2012) Pierre Buhler (2012–2016) Pierre Lévy (2016–2019) Frédéric Billet (od 2019)