Order Najwyższy Chrystusa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Order Najwyższy Chrystusa
Ordine Supremo del Cristo
Awers
Awers insygniów orderu 1893 roku
Awers
Awers insygniów w 1858 roku
Baretka
Baretka
Ustanowiono

1319

Powyżej

brak

Poniżej

Order Złotej Ostrogi

Order Najwyższy Chrystusa (wł. Ordine Supremo del Cristo) – najwyższe odznaczenie papieskie, nadawane katolickim głowom państw.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Utworzony w 1319 przez papieża Jana XXII (według innego źródła 14 kwietnia 1318[1]). Został rozdzielony pod koniec XVIII wieku na świecki Order Chrystusa nadawany przez Republikę Portugalii oraz papieski Najwyższy Order Chrystusa.

Na mocy bulli papieskiej wydanej przez Pawła VI 15 kwietnia 1966 roku order może być nadawany tylko katolickim głowom państw.

Odznaczeni[edytuj | edytuj kod]

Wśród odznaczonych są m.in.:

Ostatni raz został nadany przez papieża Jana Pawła II w roku 1987, a otrzymał go Angelo de Mojana di Cologna Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Najwyższym Chrystusa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ordery papieskie. „Kurier Warszawski”, s. 3, Nr 208 z 30 lipca 1903. 
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 33.
  3. a b Peter Bander van Duren: Orders of knighthood and of merit. The Pontifical, Religious and Secularised Orders, and their relationship to the Apostolic See. Londyn: Colin Smythe, 1995, s. 69-70.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]