René Coty – Wikipedia, wolna encyklopedia

René Coty
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

René-Jules-Gustave Coty

Data i miejsce urodzenia

20 marca 1882
Hawr

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1962
Hawr

Prezydent Republiki Francuskiej
Okres

od 16 stycznia 1954
do 8 stycznia 1959

Przynależność polityczna

Narodowe Centrum Niezależnych i Chłopów

Poprzednik

Vincent Auriol

Następca

Charles de Gaulle

Współksiążę Andory
Okres

od 16 stycznia 1954
do 8 stycznia 1959

Poprzednik

Vincent Auriol

Następca

Charles de Gaulle

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Anjouan Krzyż Wielki Orderu Błyszczącego Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Czarnej Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Wstęga Dwóch Orderów (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Avis (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Order Najwyższy Chrystusa

René-Jules-Gustave Coty (ur. 20 marca 1882 w Hawrze, zm. 22 listopada 1962 tamże) – francuski polityk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Hawrze. Z wykształcenia i zawodu był adwokatem. W czasie I wojny światowej służył w armii i walczył w bitwie pod Verdun.

W 1936 roku został wybrany senatorem. W 1940 roku głosował za przyznaniem pełni władzy marszałkowi Philippe’owi Pétainowi. Po wojnie został ponownie wybrany do Izby Wyższej (Rady Republiki), której był wiceprzewodniczącym od 1948 roku.

Sprawował urząd ministra ds. rekonstrukcji w latach 1947–1948 w gabinetach premierów Roberta Schumana i André Mariego.

W dwunastej turze głosowania został wybrany w 1954 prezydentem Republiki. W dużej mierze przyczynił się do tego Jacques Chaban-Delmas. Przed wyborem był stosunkowo mało znanym politykiem.

W czasie wydarzeń w maju 1958 roku powierzył, aby uniknąć wojny domowej, misję stworzenia nowego gabinetu generałowi Charles’owi de Gaulle’owi. Ten zgodził się pod warunkiem, iż pozwoli mu się przygotować nową konstytucję. Coty i parlament zgodzili się na to, a także na rozpisanie nowych wyborów prezydenckich i parlamentarnych. De Gaulle zastąpił Coty’ego na stanowisku prezydenta 8 stycznia 1959 roku.

Po odejściu z urzędu Coty był – jako były prezydent – członkiem Rady Konstytucyjnej. Skrytykował m.in. projekt de Gaulle’a wniesiony w 1962 roku, który przewidywał wybór głowy państwa w głosowaniu powszechnym.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]