Okręty podwodne typu K XI – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu K XI
Kraj budowy	Holandia
Stocznia	Fijenoord w Rotterdamie
Zbudowane	3
Użytkownicy	Koninklijke Marine
Służba w latach	1926 - 1945
Stracone	1
	Uzbrojenie:
	12 torped, 1 x 88 mm
Wyrzutnie torpedowe:; • dziobowe; • rufowe	; 2 x 533 mm; 2 x 450 mm, 1 zewnętrzna podwójna 450 mm
Załoga	31 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	688 ton
• w zanurzeniu	828 ton
Długość	66,7
Szerokość	6,15
	Napęd:
	2 x 6-cylindrowe silniki Diesla (2 x 1200 KM) , 2 x silniki elektryczne (2 x 327 KM)
Prędkość:; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 17 węzłów; 8 węzłów
Zasięg:
• na powierzchni	3500 Mm przy 8 węzłach; 25 Mm przy 8 węzłach w zanurzeniu

Okręty podwodne typu K XI – seria holenderskich okrętów podwodnych z okresu międzywojennego, składającego się z trzech jednostek^[1]. Okręty zbudowane do służby kolonialnej w Holenderskich Indiach Wschodnich. W wyniku działań wojennych na Dalekim Wschodzie, uszkodzony K XIII został samozatopiony w dniu 2 marca 1942 roku w porcie Surabaja^[2]. K XI po klęsce sił ABDA ewakuowany do Cejlonu a K XII do Australii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Lampart, 1995, s. 547. ISBN 83-902554-7-2.
↑ Michał A. Piegzik: Holenderskie Indie Wschodnie 1941-1942. Bellona, s. 270. ISBN 978-83-11-13256-6.

[1] Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Lampart, 1995, s. 547. ISBN 83-902554-7-2.

[2] Michał A. Piegzik: Holenderskie Indie Wschodnie 1941-1942. Bellona, s. 270. ISBN 978-83-11-13256-6.

[1]

[2]