Okręty podwodne typu K VIII – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu K VIII

Kraj budowy	Holandia
Stocznia	Vlissingen
Zbudowane	3
Użytkownicy	Koninklijke Marine
Służba w latach	1922 - 1942
Uzbrojenie:
10 torped, 1 x 88 mm, 1 x 12,7 mm
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe	2 x 450 mm 2 x 450 mm
Załoga	31 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	520 ton
• w zanurzeniu	810 ton
Długość	64,4
Szerokość	5,6
Napęd:
2 x 6-cylindrowe silniki Diesla (2 x 775 KM) (K-VIII 2 x 8 cylindrowe silniki (2 x 900 KM)) , 2 x silniki elektryczne (2 x 200 KM)
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	15 węzłów (K-VIII 16 węzłów) 8 węzłów
Zasięg:
• na powierzchni	3500 Mm przy 11 węzłach 25 Mm przy 8 węzłach w zanurzeniu

Okręty podwodne typu K VIII – seria holenderskich okrętów podwodnych z okresu międzywojennego, składająca się z trzech jednostek^[1]. Okręty były zbudowane do służby kolonialnej w Holenderskich Indiach Wschodnich.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Okręty należały do amerykańskiego typu Holland i zostały wykonane według dokumentacji amerykańskiej firmy ELCO^[2]. Zbudowano je w ramach programu z 1916 roku, stępki ich położono w latach 1917–1919 w stoczni De Schelde we Vlissingen, lecz wodowano je i ukończono dopiero po kilku latach, między 1922 a 1923 rokiem^[2].

Okręty były konstrukcji dwukadłubowej^[2]. Normalna głębokość zanurzenia wynosiła 50 m^[2]. Wyporność na powierzchni wynosiła: standardowa 520 t, pełna 583 t, a w zanurzeniu 810 t^[2] (według innych publikacji, wyporność na powierzchni wynosiła 521 t, a w zanurzeniu 712 t^[3]). Pierwszy okręt K VIII miał dwa 8-cylindrowe silniki wysokoprężne MAN o mocy po 900 KM, a pozostałe miały 6-cylindrowe silniki Sulzer o mocy po 775 KM^[2]. W zanurzeniu napędzały je dwa silniki elektryczne o mocy po 200 KM^[2].

Początkowo przewidywano uzbrojenie artyleryjskie z armaty kalibru 75 mm, lecz ostatecznie otrzymały armatę kalibru 88 mm Bofors No. 2 L/45^[2]. Oprócz tego uzbrojenie stanowiły dwa karabiny maszynowe: kalibru 12,7 mm i kalibru karabinowego^[2]. Zrezygnowano też z projektowanej obrotowej wyrzutni torped, pozostawiając dwie dziobowe i dwie rufowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm z 10 torpedami^[2].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Okręty służyły w Holenderskich Indiach Wschodnich. K VIII został uszkodzony na skutek wybuchu baterii akumulatorów w Singapurze 21 grudnia 1941 roku, po czym 15 lipca 1942 roku został skreślony z listy floty^[2]. 27 sierpnia tego roku został oddany na złom w Australii^[2][3].

K IX po klęsce sił ABDA w Indiach Holenderskich został przebazowany do Australii. 22 czerwca 1943 roku został przekazany Marynarce Wojennej Australii i zwrócony 31 maja 1944 roku^[2]. Służył tam jako okręt treningowy HMAS K9^{[potrzebny przypis]}. Był używany następnie jako pływający zbiornik paliwa^[2]. Został utracony 9 czerwca 1945 roku po wejściu na mieliznę^[2].

K X został uszkodzony przez japońskie patrolowce bombami głębinowymi na północ pd Jawy 1 marca 1942 roku, po czym następnego dnia samozatopiony w Surabai^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• H.T. Lenton: Navies of the Second World War. Royal Netherlands Navy. Londyn: Macdonald & Co, 1968. (ang.).
• Siergiej Patianin, M. Barabanow. Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Niderłandow i małych stran Zapadnoj Jewropy (Bielgii, Irlandii, Islandii i Portugalii) [Корабли Второй мировой войны. ВМС Нидерландов и малых стран Западной Европы]. „Morskaja Kampanija”. Nr 2’2006, 2006. Moskwa: OOO Kollekcyja. (ros.).