Murray Halberg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Murray Halberg
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1933
Eketahuna

Data i miejsce śmierci

30 listopada 2022
Auckland

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Nowa Zelandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Rzym 1960 lekkoatletyka
(bieg na 5000 m)
Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej
złoto Cardiff 1958 lekkoatletyka
(bieg na 3 mile)
złoto Perth 1962 lekkoatletyka
(bieg na 3 mile)
Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania) Order Nowej Zelandii Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Murray Gordon Halberg (ur. 7 lipca 1933 w Eketahuna[1], zm. 30 listopada 2022 w Auckland[2]) – nowozelandzki lekkoatleta średnio- i długodystansowiec, mistrz olimpijski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości grał w rugby. Doznał kontuzji, której skutkiem było trwale uszkodzenie lewej ręki. W następnym roku zajął się wyczynowo bieganiem, zmotywowany przez swoje inwalidztwo. Trenował pod okiem Arthura Lydiarda[1].

W 1954 zwyciężył w mistrzostwach Nowej Zelandii i wystąpił na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Vancouver, gdzie zajął 5. miejsce w biegu na 1 milę[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne zajął 11. miejsce w finale biegu na 1500 metrów[1]. W 1958 zwyciężył w igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Cardiff w biegu na 3 mile oraz zajął 5. miejsce w biegu na milę[3]. W tym samym roku jako pierwszy nowozelandzki przebiegł 1 milę poniżej 4 minut[1]. Osiągnięcia te dały Halbergowi tytuł Nowozelandzkiego Sportowca Roku.

Przed igrzyskami olimpijskimi w 1960 w Rzymie skoncentrował się na bieganiu na dłuższych dystansach. Zdobył na igrzyskach złoty medal w biegu na 5000 metrów, wyprzedzając Niemca Hansa Grodotzkiego i Polaka Kazimierza Zimnego. Zajął również 5. miejsce w biegu na 10 000 metrów[1]. W 1961 ustanowił trzy rekordy świata, wszystkie na dystansach milowych: w biegach na 2 mile (8:30,0 7 lipca w Jyväskylä, na 3 mile (13:10,0 25 lipca w Sztokholmie) oraz w sztafecie 4 × 1 mile (16:23,8 17 lipca w Dublinie)[4]. Na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 w Perth obronił tytuł w biegu na 3 mile[3].

Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio zajął 7. miejsce w biegu na 10 000 metrów, a w biegu na 5000 metrów odpadł w przedbiegach[1].

Halberg zdobył 11 tytułów mistrza Nowej Zelandii[5]:

  • bieg na milę – 1953/1954, 1954/1955, 1955/1956, 1956/1957 i 1959/1960
  • bieg na 3 mile – 1957/1958, 1958/1959, 1959/1960, 1960/1961 i 1961/1962
  • bieg przełajowy – 1953

Dwa razy był rekordzistą Nowej Zelandii w biegu na 1500 metrów do czasu 3:38,8 (5 września 1958 w Oslo), cztery razy w biegu na 5000 metrów do wyniku 13:35,2 (25 lipca 1961 w Sztokholmie) i dwa razy w biegu na 10 000 metrów do rezultatu 28:32,8 (23 lutego 1964 w Auckland)[6].

Otrzymał Order Imperium Brytyjskiego w 1961, a w 1988 został uszlachcony. w 2008 otrzymał Order Nowej Zelandii, najwyższy order Nowej Zelandii. W 1963 założył fundusz wspomagający dzieci z upośledzeniami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Murray Halberg [online], olympedia.org [dostęp 2021-07-05] (ang.).
  2. Olympic great Sir Murray Halberg dies, aged 89
  3. a b c Murray Gordon Halberg [online], thecgf.com [dostęp 2021-07-05] (ang.).
  4. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 80, 84, 152 [dostęp 2021-07-05] (ang.).
  5. Athletics New Zealand. National Champions 1887–2019 [online], anzrankings.org.nz, s. 18, 43, 45 [dostęp 2021-07-05] (ang.).
  6. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 45, 52 i 58. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]