Mira Michałowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mira Michałowska
Ilustracja
Mira Michałowska (1995)
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1914
Łódź

Data śmierci

19 sierpnia 2007

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła

Wojna domowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Mira Michałowska z domu Zandel (ur. 23 listopada 1914 w Łodzi, zm. 19 sierpnia 2007) – polska pisarka, dziennikarka, satyryczka i tłumaczka literatury amerykańskiej, m.in. powieści Ernesta Hemingwaya, Sylvii Plath i E.L. Doctorowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie urzędniczej (ojciec Jan, matka Dorota z d. Gordon). W latach 1919-25 mieszkała w Gdańsku. Uczęszczała do Gimnazjum im. E. Orzeszkowej w Łodzi. Po maturze (1934) rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. W 1935 została aresztowana za współpracę z tygodnikiem „Kronika”, związanym z Komunistyczną Partią Polski, po pół roku sprawę umorzono.

W 1937 wyszła za fizyka Ignacego Złotowskiego i wraz z nim wyjechała do Paryża. Tam uczęszczała na wykłady z historii cywilizacji i socjologii w Collège de France. Po wybuchu II wojny światowej początkowo była sekretarzem redakcji paryskiego tygodnika „Czarno na białym”, po upadku Francji w czerwcu 1940 ewakuowała się do Casablanki, a w 1941 do Stanów Zjednoczonych. Do 1944 pracowała w radiu w Nowym Jorku przy audycjach w języku polskim, a później w polskiej sekcji Biura Informacji Wojennej, gdzie przygotowywała ulotki przeznaczone do zrzutów nad okupowaną Polską. Po wojnie zatrudniona w dziale międzynarodowym tygodnika „Time”. Publikowała także opowiadania jako Mira Zlotowska na łamach „Harper’s Magazine”. Wtedy też zaczęła tłumaczyć literaturę amerykańską (jako pierwszą Citizen Tom Paine Howarda Fasta, wyd. polskie pod tytułem Obywatel Tom Paine w 1948). Na emigracji obracała się w środowisku artystów, poznała m.in. Juliana Tuwima (przepisywała na maszynie rękopis Kwiatów polskich), Oskara Langego, Stefana Arskiego, a także czeskiego twórcę i polityka Adolfa Hoffmeistera.

W 1947 wyszła za dyplomatę i tłumacza Jerzego Michałowskiego, ówczesnego ambasadora RP w Londynie i przeniosła się do Anglii. Do kraju powróciła w 1953 i zamieszkała w Warszawie. W tym czasie wprowadziła do Telewizji Polskiej program Tele-Echo[1]. Ponownie wyjechała w latach 1956-1960, gdy mąż został mianowany szefem Misji Polskiej przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.

W latach 50. i 60. XX w. publikowała pod pseudonimem Maria Zientarowa na łamach Przekroju[1] opowiastki z życia dwóch rodzin. Kolejne rozdziały „prozy w odcinkach” złożyły się na książkę (wydaną po raz pierwszy w 1964 nakładem „Czytelnika”); później na podstawie opowiadań Jerzy Gruza napisał scenariusz telewizyjny serialu Wojna domowa[2]. Olbrzymie powodzenie pierwszej, siedmioodcinkowej, serii filmów skłoniło realizatorów do kontynuowania serialu i nakręcenia następnych ośmiu odcinków. Pisała powieści, książki dla dzieci, felietony, opowiadania, oraz sztuki (m.in. Madame Curie). Przetłumaczyła wiele książek oraz sztuk teatralnych z języka angielskiego na polski. Pisała też po angielsku: pod pseudonimem Mira Michal wydała „Nobody Told Me How” (1962) oraz serię krótkich opowiadań w pismach „The New Yorker”, „The Atlantic Monthly” oraz „Harper's Magazine”.

W 1976 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Została pochowana 27 sierpnia 2007 na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera A29-3-30)[3].

Przekłady (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Autorka książek[edytuj | edytuj kod]

  • Do zobaczenia, stary wilku: opowieść o przyjaźni Ernesta Hemingwaya z jego polskim tłumaczem Bronisławem Zielińskim
  • Nie tylko o hamburgerze: kuchnia amerykańska
  • Drobne ustroje
  • Przez kuchnię i od frontu
  • Portret nocą malowany
  • Ania i Ewa i Marian i Rusak i Tatry, no i Dżo
  • Sezamki
  • Gertruda Stein
  • Wojna domowa (1964)
  • Wojna domowa trwa (1966)
  • Nobody Told Me How
  • Przeprawa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 24. ISBN 978-83-8031-299-9.
  2. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 30. ISBN 978-83-8031-299-9.
  3. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  4. Żołnierz i bohater, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-11-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]