Mieczysław Młynarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Młynarski
	skrzydłowy
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1956 ; Resko
Wzrost	199 cm
Masa ciała	91 kg
	Kariera
Aktywność	1973–1994
Kariera klubowa
1973–1987	Górnik Wałbrzych
1987–1988	Lech Poznań
1988–1994	SVD 49 Dortmund
Kariera reprezentacyjna
1973–1974	Polska U–18
1975–1984	Polska
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2003; 2008–2009	Victoria Górnik Wałbrzych
2009–2012	Nowe Miasto
2016–2017	Prakto Polonia Świdnica

Mieczysław Młynarski (ur. 17 maja 1956 w Resku) – były polski koszykarz, występujący na pozycji silnego skrzydłowego, reprezentant kraju, olimpijczyk, po zakończeniu kariery zawodniczej – trener koszykarski. Z wykształcenia technik górnik.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Miał dwa lata, gdy rodzina przeprowadziła się z Reska do Bogatyni, by w 1972 przenieść się do Zgorzelca. Jako nastolatek uprawiał piłkę nożną, ręczną, siatkówkę i koszykówkę. W wieku 15 lat postanowił poświęcić się basketowi^[1]. Jest wychowankiem Turowa Zgorzelec, w którym występował wyłącznie jako junior. W wieku niespełna 18 lat przeprowadził się z rodzicami do Wałbrzycha^[1] i w sezonie 1973/1974 został graczem miejscowego Górnika, z którym w kolejnych latach odniósł największe sukcesy w karierze. W spotkaniu z Wybrzeżem Gdańsk, stanowiącym jego debiut w I lidze, zdobył 36 punktów^[1]. 10 grudnia 1982, podczas meczu Górnika Wałbrzych z Pogonią Szczecin (133:109) zdobył 90 punktów, ustanawiając tym samym rekord polskiej ekstraklasy w liczbie punktów zdobytych w jednym spotkaniu^[2]^[3], który nie został poprawiony do dziś, mimo że w 1982 nie obowiązywał jeszcze przepis o 3 punktach, a wszystkie celne rzuty z gry wyceniano na 2 punkty. Czterokrotny król strzelców polskiej ligi: 1980, 1981 (najlepszy wynik w karierze: 1115 punktów), 1983 i 1984. W 1981 został wybrany najlepszym zawodnikiem polskiej ligi, a sześciokrotnie był wybierany do piątki sezonu. Grę w Górniku zakończył w sezonie 1986/1987, następnie poszukiwał zagranicznego kontraktu, przez krótki okres był zdyskwalifikowany. Zaliczył jeszcze krótki epizod w Lechu Poznań, po czym wyjechał do RFN, gdzie przez sześć sezonów był zawodnikiem, a przez kolejne dwa trenerem SVD 49 Dortmund. Zajmuje 4. miejsce na liście najlepszych strzelców polskiej ligi z dorobkiem 8670 punktów w 327 spotkaniach (statystyki prowadzone są dopiero od 1976)^[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W kadrze juniorskiej zadebiutował w 1973, zaś w 1975 zaliczył pierwszy mecz w reprezentacji seniorów^[1]. W barwach narodowych występował przez 9 lat, zaliczając 150 oficjalnych spotkań międzypaństwowych, w których zdobył 2680 punktów^[1]. Był królem strzelców mistrzostw Europy 1981 (185 zdobytych punktów). Uczestniczył we wszystkich pojedynkach reprezentacji podczas turnieju olimpijskiego w Moskwie w 1980.

Obecnie mieszka w Wałbrzychu, gdzie jest trenerem koszykówki. Zajmuje się szkoleniem juniorów starszych Górnika Wałbrzych oraz występujących w III lidze koszykarzy Górnika Nowe Miasto Wałbrzych. W latach 2007-09 był asystentem trenerów Górnika Wałbrzych, występującego w tamtym okresie w PLK (przez krótki okres jako pierwszy trener pod koniec sezonu 2008-09). Dwukrotnie żonaty, jego syn Sebastian Młynarski był koszykarzem niemieckiego SVD 49 Dortmund.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie^[4], o ile nie zaznaczono inaczej.

Drużynowe[edytuj | edytuj kod]

mistrz Polski (1982)
trzykrotny wicemistrz Polski (1981, 1983, 1986)
Brązowy medalista mistrzostw Polski (1988)
Finalista pucharu Polski (1979)
Awans do I ligi z Górnikiem Wałbrzych (1974)

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

czterokrotny lider strzelców polskiej ligi (1980, 1981, 1983, 1984)
Zawodnik roku polskiej ligi (1981)
6-krotnie zaliczony do I składu najlepszych zawodników polskiej ligi (1979–1984)
Uczestnik meczu gwiazd – FIBA All-Star Game (1981)

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Uczestnik:
- igrzysk olimpijskich (1980 – 7. miejsce)
- mistrzostw Europy:
  - 1979 – 7. miejsce, 1981 – 7. miejsce, 1983 – 9. miejsce
  - U–18 (1974 – 6. miejsce)
Lider strzelców mistrzostw Europy (1979 – 27,1, 1981 – 22,9)^[5]^[6]
drugi strzelec kwalifikacji do igrzysk olimpijskich w Moskwie (1980 – 22,7)^[7]
trzeci strzelec igrzysk olimpijskich w Moskwie (1980 – 26)^[8]