Bogatynia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bogatynia
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Kościół NMP
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

zgorzelecki

Gmina

Bogatynia

Data założenia

XIII wiek

Prawa miejskie

1945

Burmistrz

Wojciech Dobrołowicz

Powierzchnia

59,94[1] km²

Populacja (01.01.2023)
• liczba ludności
• gęstość


16 245[1]
271 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 75

Kod pocztowy

59-920 lub 59-916

Tablice rejestracyjne

DZG

Położenie na mapie gminy Bogatynia
Mapa konturowa gminy Bogatynia, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bogatynia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bogatynia”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Bogatynia”
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego
Mapa konturowa powiatu zgorzeleckiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Bogatynia”
Ziemia50°54′27″N 14°57′14″E/50,907500 14,953889
TERC (TERYT)

0225034

SIMC

0935908

Urząd miejski
ul. Daszyńskiego 1
59-920 Bogatynia
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP
Dom Zegarmistrza
Dom przysłupowy przy ulicy Słowackiego 7
Dom przy ul. 1 Maja 37

Bogatynia (dawniej Rychwałd, niem. Reichenau in Sachsen, cz. Bohatyně, Rychnov) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Bogatynia. Położone na Obniżeniu Żytawsko-Zgorzeleckim, nad potokiem Miedzianka, w polskiej części Górnych Łużyc.

Według danych GUS z 1 grudnia 2023 r. miasto posiadało 16 245 mieszkańców[1] (264. miejsce w kraju).

Jest to jedna z najbogatszych gmin w Polsce[2], na jej terenie znajdują się Kopalnia Węgla Brunatnego Turów oraz Elektrownia Turów zatrudniające łącznie ok. 5,5 tysiąca osób[3][4].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. powierzchnia miasta wynosi 59,94 km²[1] (73. miejsce w kraju).

Bogatynia leży w Kotlinie Turoszowskiej, która ograniczona jest od południa Granicznym Wierchem (616 m n.p.m., Góry Izerskie), a od północy Wyniosłością Działoszyńską (ok. 340 m n.p.m.). Najniższym punktem, a zarazem sztucznie utworzonym jest kopalnia odkrywkowa PGE KWB Turów, o wys. 20 m p.p.m.[5]

Miasto położone jest nad potokiem Miedzianka. W Bogatyni do Miedzianki uchodzą potoki Jaśnica oraz mniejszy Czerwienica. W południowej części miasta do Jaśnicy uchodzi także potok Wądolno.

Części miasta: Markocice, Trzciniec, Turoszów, Turoszów-Wieś, Zatonie, Zatonie-Kolonia.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. jeleniogórskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kopalnia Węgla Brunatnego Turów
Elektrownia Turów

Bogatynia położona jest w Kotlinie Turoszowskiej. Założono ją w XIII wieku jako osadę łużycką zwaną Richnow, później Reichenau (niem. Reichenau od reich – bogaty, die Aue – błonie, łąka). Pierwsze informacje o miejscowości pochodzą z 1262 roku[6]. Od 1319 leżała w granicach piastowskiego księstwa jaworskiego, jednego z polskich księstw dzielnicowych na Dolnym Śląsku[7], po czym od 1346 była pod rządami czeskimi (do XVII wieku).

Wieś średniowieczna rozwijała się ze względu na dogodną lokalizację na szlaku handlowym pomiędzy bogatymi miastami Dreznem i Świdnicą. W 1430 roku została doszczętnie zniszczona przez wojska husyckie[6].

Po pokoju praskim i umowie zawartej między królem czeskim-cesarzem a księciem saskim w 1635, Elektorat Saksonii przejął większość Łużyc wraz z Bogatynią[6][8]. W tym czasie osada była kondominium klasztoru cysterek St. Marienthal i miasta Żytawy. W latach 1697–1706 i 1709–1763 Bogatynia leżała w granicach unijnego państwa polsko-saskiego.

Pod patronatem klasztoru następował rozwój bogatyńskiego rzemiosła. W czasach nowożytnych wieś rozkwitała jako ośrodek tkactwa, zamożność osady wzrastała zagrażając ościennej konkurencji. W 1627 roku, mistrzowie tkaccy z sąsiedniej Żytawy, powołując się na szesnastowieczny przywilej, zniszczyli bogatyńskie warsztaty i zabrali surowiec potrzebny do prac[6]. W XVIII wieku Bogatynia dzięki tkactwu chałupniczemu była już bogatym ośrodkiem, czego dowodem były kunsztowne domy przysłupowo-zrębowe zrujnowane przez powódź z sierpnia 2010 roku[9].

Od połowy XIX wieku do końca II wojny światowej miasto administracyjnie należało do saksońskiego powiatu żytawskiego. Rozwinął się przemysł lekki i wydobycie węgla brunatnego, a miasto stało się ośrodkiem administracyjnym dla okolicznych gmin.

W 1856 roku Bogatynia otrzymała Saski Sąd Królewski. W 1884 otworzono kolej wąskotorową z Żytawy do Markocic przez Bogatynię, która po 1900 roku została przedłużona do Heřmanic w Czechach. Linię tę zamknięto po 1945 roku.

W 1904 roku podział na Bogatynię klasztorną i żytawską został zniesiony i powstała saska gmina Reichenau.

W 1945 miasto przyłączono do Polski, a niemiecką ludność, która pozostała w Bogatyni wysiedlono do Niemiec. Początkowo administracja polska używała nazwy Rychwałd (do 1947), ostatecznie jednak przyjęto formę Bogatynia. W 1973 Bogatynię połączono z Turoszowem.

Powódź w Bogatyni[edytuj | edytuj kod]

7 sierpnia 2010 roku w godzinach rannych wystąpiło oberwanie chmury. W rejonie Bogatyni spadło wówczas około 160 mm wody, z tego 140 mm w ciągu dwóch godzin[10], podczas gdy średnia miesięczna dla tego rejonu wynosi 60 mm. Spływający ze stoków Gór Izerskich potok Miedzianka wystąpił z koryta. Piotr Pawlas z Powiatowego Centrum Zarządzania Kryzysowego w Zgorzelcu określił, iż Miedzianka o godzinie 12 tego dnia osiągnęła głębokość 5,68 m, podczas gdy zazwyczaj po intensywnych opadach poziom wody w korycie nie przekraczał 1,5 m[11]. Płynąc ulicami miasta fala powodziowa zdewastowała je, zabierając dobytek wielu osób. Wezbrana rzeka niszczyła budynki (w tym zabytkowe domy przysłupowo-szachulcowe) i mosty. Od naporu wody 12 budynków zostało całkowicie zniszczonych[12][13], a 600 zostało uszkodzonych[12][9]. Woda podmywała odcinki ulic i dróg, w tym drogę wojewódzką nr 352. Dojazd do Bogatyni był możliwy przez Niemcy lub Czechy[14].

W czasie powodzi w mieście ucierpiało 277 zabytkowych domów. Jedenaście z nich zostało zniszczonych całkowicie, a 36 częściowo[12] – runęły niektóre ściany. Część domostw o kilkusetletniej historii została mocno podmyta, a ich konstrukcja naruszona. Wszystkie wspomniane domy ujęte były w gminnej ewidencji zabytków lub rejestrze zabytków[15].

Kilkusetletnia historia regionu została zniszczona w kilka chwil. Płakać się chce

powiedział Krzysztof Kurek przedstawiciel jeleniogórskiej delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków[15].

Kilkadziesiąt z zalanych zabytków to najcenniejsze historycznie konstrukcje przysłupowe, zbudowane pomiędzy 2. poł. XVII a początkami XIX wieku[15], większość z nich eksperci nadzoru budowlanego zakwalifikowali do rozbiórki[16].

Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków, ustalił jednak po dokonanej samodzielnej kontroli, że do odbudowy nie nadają się co najwyżej 4 domy:

Nie pozwolimy rozebrać obiektów wpisanych do rejestru zabytków, które według naszej oceny mogą zostać uratowane

– powiedział Wojciech Kapałczyński – kierownik delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków[16].

Burmistrz Bogatyni Andrzej Grzmielewicz poprosił o interwencję wojsko oraz straż pożarną z innych rejonów Polski. Na wezwanie samorządu pomocy miastu udzielało 1300 strażaków z województw: dolnośląskiego, opolskiego, wielkopolskiego, śląskiego oraz małopolskiego[a] i 900 żołnierzy, w tym ponad 850 z Wojsk Lądowych. Do walki ze skutkami powodzi skierowano żołnierzy z 23 Śląskiej Brygady Artylerii z Bolesławca, 1 Brzeskiej Brygady Saperów z Brzegu, 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej z Żagania oraz Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych. Z lotniska we Wrocławiu i w Zgorzelcu operowały 4 śmigłowce ze składu 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. W sumie wykonały one kilkadziesiąt godzin nalotu. Kolejne 4 maszyny znajdowały się w pogotowiu na lotnisku w Tomaszowie Mazowieckim[17]. Bogdan Klich, który był w zalanym mieście zapewnił, że wojsko będzie pomagać tak długo, jak będzie trzeba[18]. Do Bogatyni dla niesienia pomocy otworzono most powietrzny; śmigłowce Mi-8 i 17 oraz W3W Sokół latały na zmianę[19].

Burmistrz Bogatyni oszacował, że aż 1000 mieszkańców jego gminy będzie potrzebowało nowego dachu nad głową, w związku z tym powstał plan budowy dla nich nowego osiedla stworzonego z domów modułowych[20].

Straty finansowe powodzi oszacowano na 225 mln zł, przy czym kwota ta obejmuje również szkody wyrządzone nie tylko w samym mieście, ale też w gminie. Szkody w infrastrukturze drogowej (mosty, drogi, przepusty) wyniosły prawie ¼ tej kwoty (51,1 mln zł), a straty w majątku osób fizycznych (co dotyczyło ok. tysiąca rodzin) i infrastrukturze wodno-kanalizacyjnej wyniosły po ok. 30 mln zł. Straty majątku przedsiębiorstw miały niewiele większą wysokość (38 mln), ale ze względu na stan ubezpieczenia to przedsiębiorstwa otrzymały 80% wypłaconych odszkodowań od firm ubezpieczeniowych, podczas gdy pozostałe wydatki na zasiłki czy odbudowę pochodziły ze środków publicznych[12].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Piramida wieku mieszkańców Bogatyni w 2014 roku[21].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Zabudowa rejonu Elektrowni Turów
Dom przysłupowo-ryglowy przy ul. Kościuszki 2

Podstawowymi zabytkami Bogatyni są dawne drewniane domy przysłupowo-zrębowe zbudowane w stylu łużyckim oraz alzackim[22].

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[23]:

  • historyczny układ urbanistyczny miasta, powstały od końca XVIII w. do XIX w.
  • zabudowa dawnej wsi Markocice:
    • dawny dom ludowy „Sztacheta” – obecnie Multifunkcjonalne Centrum Trójstyku w Markocicach
  • zespół kościoła parafialnego, wybudowany w latach 1863–1868, ul. Kurzańska 3: kościół par. pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, cmentarz, kaplica przedpogrzebowa, plebania, salka katechetyczna, ogrodzenie
  • kościół ewangelicki, obecnie rzym.-kat. par. pw. świętych Piotra i Pawła, wybudowany w XVIII w., XIX w.
  • dawny zajazd, pl. Bohaterów Warszawy 3, wybudowany w 1828 roku
  • domy, ul. Dąbrowskiego 1, 7, 8, 13, 14, 15, 17, 18, drewniane
  • zespół pałacowy i folwarczny Markocice, ul. Dąbrowskiego 22 a, z XVIII w./XIX w., k. XIX w.:
    • pałac; folwark: budynek gospodarczo-mieszkalny, obora, wozownia, kuźnia, park
  • domy, ul. Główna 3, 4, 7, 8, 11, 12, 17, 23, 24, 25, 27, 33, 35, 37, 41, 50, 53, 54, 58, 66, drewniane
  • domy, ul. Górska 2, 5, 6, 7, drewniane
  • domy, ul. Kolejowa 2, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 15, 19, 25, drewniane
  • domy, ul. Kościuszki 1, 2, 14 szachulcowy z k. XVIII w.
  • domy, ul. Listopadowa 7, 15, szachulcowe, z pierwszej ćw. XIX w., 1920 r.
  • dom, ul. 1 Maja 3, 5, 10 szachulcowy z XVIII w., nr 25, 1850 r., XIX w.
  • dom, murowano-szachulcowy, ul. Nadbrzeżna 12, z poł. XIX w.
  • domy, ul. Nadrzeczna 4, 6, 9, 14, 15, 16, 20, 30, 36, drewniane
  • dom, ul. Turowska 60, z XIX w.
  • dom, ul. Waryńskiego 17, szachulcowy, z trzeciej ćw. XIX w./XX w.
  • zespół gospodarczy, ul. Waryńskiego 18: budynek mieszkalno-gospodarczy, szachulcowy, z 1810 r.; budynek gospodarczy I, murowano-szachulcowy, z k. XVIII w., budynek gospodarczy II, mur., z k. XIX w.
  • domy, ul. Waryńskiego 24, 30, 32, szachulcowy, z 1836 r., XIX w.
  • dom, ul. Wąska 14, z 1706 roku

Bogatynia – Zatonie

Bogatynia – Trzciniec

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

W Bogatyni do 2002 największym pracodawcą w mieście były Bogatyńskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego „Doltex”, które w latach świetności zatrudniały około 3500 pracowników[25]. W 1993 roku zostały nabyte przez Zakłady Przemysłu Bawełnianego „Frotex” z siedzibą w Prudniku. Nowy prezes „Frotexu” Bogdan Stanach zamknął fabrykę w 2002 roku[26]. Pozostałości po niej zostały zburzone w 2011[27].

W 2019 r. wskaźnik bezrobocia w Bogatyni wynosił 4,2%. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w Bogatyni wynosiło 4 225,18 zł[21].

Transport[edytuj | edytuj kod]

Drogi[edytuj | edytuj kod]

Przez miasto przebiega 352, a także 354. Do 21 grudnia 2007 roku funkcjonowało przejście graniczne Bogatynia-Kunratice.

Linie kolejowe[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Bogatynia (stacja kolejowa).

Do miasta prowadzi nieczynna linia kolejowa nr 290.

Publiczny transport zbiorowy[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajdują się obecnie prywatni przewoźnicy:

W samym mieście znajduje się jedna linia autobusowa[29].

Oświata[edytuj | edytuj kod]

Szkoła Podstawowa nr 1

W miejscowości funkcjonuje Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie, prowadzące wieloletnią współpracę z Gymnasium w niemieckim Herrnhut oraz jedna szkoła średnia: Zespół Szkół Zawodowych.

Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]

Od ponad 23 lat Bogatynia co roku gości jedyny w swoim rodzaju ogólnopolski Turniej Łgarzy im. Koziołka Matołka, na którym zawodnicy starają się przedstawić najbardziej absurdalne bądź najbardziej wiarygodne kłamstwo. Znajdują się tu również dwa kluby piłkarskie LKS Pogoń Markocice, czyli klub, który po sezonie 2019/2020 wycofał się z rozgrywek ligowych, oraz MKS Granica Bogatynia, która w sezonie 2023/2024 występuje w klasie okręgowej, gr. Jelenia Góra[30][31].

Od 2008 roku w mieście odbywają się Bogatyńskie Dni Węgla i Energii zwane „Karbonaliami”. W latach 2011–2013 nie odbyły się ze względu na sierpniową powódź w Bogatyni w 2010 roku. Od 2014 roku powrócono do organizacji tej imprezy.[potrzebny przypis]

Administracja[edytuj | edytuj kod]

Bogatynia współpracuje z czeskim miastem Gródek nad Nysą i niemiecką Żytawą i wspólnie tworzą Związek Miast „Mały Trójkąt – Bogatynia – Hrádek nad Nisou – Zittau”.

Na obszarze miasta utworzono 7 jednostek pomocniczych miasta, będących osiedlami (nr 1–7)[32][33][34].

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Wieża kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła

Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Informacje udzielone przez rzecznika państwowej straży pożarnej Pawła Frątczaka dla TVP Info.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d GUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-07-23] (pol.).
  2. ↑ Wskaźniki dochodów podatkowych dla poszczególnych gmin, powiatów i województw na 2011 r.
  3. ↑ Pracownicy [online], KWB Turów [zarchiwizowane z adresu 2011-03-01].
  4. ↑ Pracownicy [online], Oddział Elektrownia Turów [zarchiwizowane z adresu 2011-07-03].
  5. ↑ Iwanek Marian, Orłowska Elżbieta, Bogatynia i okolice. Zarys dziejów, Oficyna Wydawnicza AFT, Jelenia Góra, 1994, ISBN 83-85711-05-8.
  6. ↑ a b c d Bogatynia – historia miast. www.e-bogatynia.pl, 2005-12-13. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)].
  7. ↑ Hermann Knothe, Geschichte des Oberlausitzer Adels und seiner Güter, Leipzig, Breitkopf & Härtel, 1879, s. 655, 657.
  8. ↑ Zbigniew Wójcik – Historia powszechna XVI–XVII wieku, wydanie czwarte poprawione i uzupełnione, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1991.
  9. ↑ a b Grażyna Leśniak, Jarosław Kałucki, Liczenie ruin, sprzątanie i wyburzanie [online], rp.pl, 10 sierpnia 2010 [dostęp 2017-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
  10. ↑ Przegląd Pożarniczy nr 9/2010, Miesięcznik Komendy Głównej PSP, ISSN 0137-8910, s. 25.
  11. ↑ Bogatynia: Rzeka Miedzianka zalała miasto. www.gazetawroclawska.pl, 2010-08-07. [dostęp 2017-01-01].
  12. ↑ a b c d Mirosław Szreder, Ewa Wycinka, Damian Gajda. Kompensacja szkód powodziowych na przykładzie Bogatyni. „Wiadomości Ubezpieczeniowe – Powódź – Infrastruktura – Finansowanie”. 1 specjalne, s. 39–48, 2012. Polska Izba Ubezpieczeń. ISSN 0137-7264. 
  13. ↑ Bogatynia. Inspektorzy budowlani oceniają stan zniszczeń. Kilkadziesiąt jest do wyburzenia. www.gazetawroclawska.pl, 2010-08-09. [dostęp 2017-01-01].
  14. ↑ Wielka woda odcięła Bogatynię od świata. Dwie ofiary powodzi [online], Wyborcza.pl, 7 sierpnia 2010 [dostęp 2017-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04].
  15. ↑ a b c Bogatynia: Najcenniejsze zabytkowe domy zniszczone. www.gazetawroclawska.pl, 2010-08-12. [dostęp 2017-01-01].
  16. ↑ a b Bogatynia: Konserwator zabytków broni zalanych domów. www.gazetawroclawska.pl, 2010-08-21. [dostęp 2017-01-01].
  17. ↑ UMI weszły do akcji. 2010-08-10. [dostęp 2010-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)].
  18. ↑ Powodzianom będzie nadal pomagać wojsko. fakty.interia.pl, 2010-08-12. [dostęp 2017-01-01].
  19. ↑ Tomaszowscy żołnierze ratują powodzian z Bogatyni. www.dzienniklodzki.pl, 2010-08-10. [dostęp 2010-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-24)].
  20. ↑ Bogatynia: Powstanie osiedle dla powodzian. www.gazetawroclawska.pl, 2010-08-12. [dostęp 2017-01-01].
  21. ↑ a b Bogatynia w liczbach. Bogatynia – Dane demograficzne [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-06], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  22. ↑ Zabudowa łużycka i pruski mur. Góry Izerskie. [dostęp 2017-01-01].
  23. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 253–255. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  24. ↑ Konczewski P., Sýkora M., 2023: Zamek Ronow. Zapomniana siedziba rycerzy-rabusiów. Archeologia żywa, 2 (88), s. 42-46
  25. ↑ bogatynia.info.pl – Kulisy Frotex-u: plan był taki, żeby zlikwidować fabrykę [online], bogatynia.info.pl [dostęp 2021-01-02].
  26. ↑ Damian Wicher, Tygodnik Prudnicki – Josel Czerniak: Dbali o własne firmy, nie o „Frotex” [online], www.tygodnikprudnicki.pl, 31 lipca 2011 [dostęp 2021-01-02].
  27. ↑ www.e-Bogatynia.pl – Zburzyli pozostałości po „bawełniance” [online], www.e-bogatynia.pl [dostęp 2021-01-02].
  28. ↑ Bieleccy Busy – Przewozy osobowe Zgorzelc, Lubań, Bogatynia. bieleccybus.pl. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-02)].
  29. ↑ Komunikacja miejska / Przewodnik / Strona główna – Bogatynia. www.bogatynia.pl. [dostęp 2015-08-22].
  30. ↑ Skarb - Pogoń Markocice [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-02-02].
  31. ↑ Skarb - Granica Bogatynia [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-02-02].
  32. ↑ Osiedla. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Urząd Miasta i Gminy Bogatynia. [dostęp 2010-08-08].
  33. ↑ Uchwała Nr 99/91 Rady Gminy i Miasta Bogatynia z 22 marca 1991 r. z ws. utworzenia osiedli.
  34. ↑ Uchwała Nr 78/95 Rady Gminy i Miasta Bogatynia z dnia 14 lutego 1995 roku ws. zmiany uchwały.
  35. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-24].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Miasta województwa dolnośląskiego
Miasta powiatowe
Miasta gminne

Herb województwa dolnośląskiego

Powiat zgorzelecki
Miasta
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie

Herb powiatu zgorzeleckiego

Gmina Bogatynia
Miasto
Części miasta
Wsie
Osada
Pozostałe
miejscowości

Powiat zgorzelecki (1946–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Osiedla (1954-72)
Gminy wiejskie
(1945-54 i 1973-75)
Gromady (1954-72)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogatynia&oldid=73459730”