Merkurochrom – Wikipedia, wolna encyklopedia

Merkurochrom
	; Mercurochrome – 2% roztwór wodny merkurochromu jako środek odkażający
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Mercurochromum, Merbrominum, Natrium dibromhydroxyhydrargyrifluoresceinum
inne	merbromin
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C20H8Br2HgNa2O6
Masa molowa	750,65 g/mol
Wygląd	ciemnozielone kryształy lub krystaliczny proszek o mosiężnym połysku
	Identyfikacja
Numer CAS	129-16-8
PubChem	441373
DrugBank	DB13392
SMILES
	C1=CC=C(C(=C1)C2=C3C=C(C(=O)C=C3OC4=C(C(=C(C=C24)Br)[O-])[Hg])Br)C(=O)[O-].O.[Na+].[Na+]
InChI
	InChI=1S/C20H9Br2O5.Hg.2Na.H2O/c21-13-5-11-17(7-15(13)23)27-18-8-16(24)14(22)6-12(18)19(11)9-3-1-2-4-10(9)20(25)26;;;;/h1-7,24H,(H,25,26);;;;1H2/q;3*+1;/p-3
	InChIKey
	SQFDQLBYJKFDDO-UHFFFAOYSA-K
Właściwości
Temperatura topnienia	300 °C (temperatura przybliżona)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanego źródławg MSDS
Silnie; toksyczny; (T+)	Groźny dla; środowiska; (N)
Zwroty R	R26/27/28, R33, R50/53
Zwroty S	S13, S28, S36, S45, S60, S61
Numer RTECS	LM5250000
Dawka śmiertelna	LD50 50 mg/kg (mysz, dożylnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	D 08 AK 04
	Multimedia w Wikimedia Commons

Merkurochrom (merbromin) – metaloorganiczny związek chemiczny z grupy związków rtęcioorganicznych, barwnik ksantenowy (pochodna fluoresceiny). Zawiera dwa atomy bromu i grupę hydroksyrtęciową. Stosowany jako środek odkażający. Tworzy ciemnozielone kryształy lub krystaliczny proszek o mosiężnym połysku. Roztwory wodne mają intensywną czerwoną barwę.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Ma działanie przeciwbakteryjne. Związek znalazł zastosowanie w lecznictwie jako środek odkażający skórę nieuszkodzoną (roztwory wodne i etanolowe w stężeniu do 2%), błony śluzowe i rany (roztwory wodne 0,01-0,1%). Obecnie stosowany rzadko.

Preparaty

Mercurochromum (Merbrominum) subst. do receptury aptecznej / wytwórca: A.C.E.F. Sp.a. Włochy.

Stosowany także jako odczynnik analityczny, np. do oznaczania leków fluorochinolinowych^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Merkurochrom (nr M7011) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck).
↑ Amina Mohamed El-Brashy, Mohamed El-Sayed Metwally, Fawzi Abdallah El-Sepai. Spectrophotometric determination of some fluoroquinolone antibacterials by binary complex formation with xanthene dyes. „Il Farmaco”. 59 (10), s. 809-817, 2004. DOI: 10.1016/j.farmac.2004.07.001. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Jaczewski, Kazimierz Łodziński: Medycyna w plecaku. Wydawnictwo Harcerskie, 1962.
Piotr Kubikowski, Wojciech Kostowski: Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. PZWL, 1972.
Piotr Kubikowski: Poradnik Terapeutyczny. Wyd. 2. PZWL, 1969.
Henryk Różański: Środki antyseptyczne i odkażające stosowane w medycynie. [dostęp 2010-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-03)]. (pol.).
Mercuridibromofluorescein, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 102282 [dostęp 2010-06-17] (niem. • ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Aldrich-1] Merkurochrom (nr M7011) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck).

[El-Brashy-2] Amina Mohamed El-Brashy, Mohamed El-Sayed Metwally, Fawzi Abdallah El-Sepai. Spectrophotometric determination of some fluoroquinolone antibacterials by binary complex formation with xanthene dyes. „Il Farmaco”. 59 (10), s. 809-817, 2004. DOI: 10.1016/j.farmac.2004.07.001. (ang.).

[1]

[2]