Matt Dillon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Matt Dillon
Ilustracja
Matt Dillon (2018)
Imię i nazwisko

Matthew Raymond Dillon

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1964
New Rochelle

Zawód

aktor, reżyser

Lata aktywności

od 1979

Matt Dillon, właśc. Matthew Raymond Dillon[1] (ur. 18 lutego 1964[2] w New Rochelle[3]) – amerykański aktor i reżyser filmowy[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w New Rochelle w rodzinie rzymskokatolickiej Paula Dillona, menedżera inwestycyjnego i portrecisty, i Mary Ellen Dillon[5]. Wychowywał się w hrabstwie Westchester wraz z czterema braćmi: starszym Paulem (ur. 1962) oraz młodszymi – Kevinem (ur. 19 sierpnia 1965), znanym z roli Johnny’ego „Dramy” Chase’a w serialu Ekipa[6], Timothym (ur. 1969) i Brianem (ur. 1972) oraz młodszą siostrą Katy (ur. 1966). Większość jego przyjaciół pochodziło z rodzin dysfunkcyjnych, ale jego rodzice byli szczęśliwym małżeństwem klasy średniej irlandzkich katolików.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Został dostrzeżony przez łowców talentów, którzy podczas pobytu w gimnazjum Hommocks School w poszukiwaniu nowych twarzy do filmu niskobudżetowego Warner Bros. zwrócili na niego uwagę i zaproponowali mu kluczową rolę Richiego White’a w dramacie kryminalnym Jonathana Kaplana Nad krawędzią (Over the Edge, 1979)[7]. Jego pozycję w filmowym świecie ugruntowały role zbuntowanych nastolatków w dwóch obrazach Francisa Forda Coppoli z 1983: Outsiderzy (The Outsiders) i Rumble Fish. Szybko okazał się niezwykle wszechstronnym aktorem, który równie dobrze sprawdził się w repertuarze dramatycznym (Miasto gniewu) jak i komediowym (Sposób na blondynkę, O czym marzą faceci). Za najlepszą i najbardziej dojrzałą jego rolę z lat 80. uchodzi jednak kreacja charyzmatycznego przywódcy grupy narkomanów w Narkotykowy kowboj (1989) Gusa Van Santa, uhonorowana w 1990 nagrodą Independent Spirit Award.

W następnej dekadzie równie często pojawiał się na kinowym ekranie. Zagrał m.in. w rozgrywających się w Seattle w czasach triumfu grunge’u Samotnikach (1992), Za wszelką cenę (1995), Białym aligatorze (1996; reżyserski debiut Kevina Spacey) i kryminale Dzikie żądze (1998). W 2002 zadebiutował jako reżyser dramatem kryminalnym Miasto duchów, był także współautorem scenariusza tego filmu. W 2006 za rolę rasistowskiego policjanta w Mieście gniewu zdobył nominację do Oscara. Wcześniej wystąpił w opartym o autobiograficzną prozę Charlesa Bukowskiego Factotum (2005) zagrał Henry’ego Chinaskiego, alter ego amerykańskiego pisarza.

Tribeca Film Festival (2009)

Zasiadał w jury konkursu głównego na 77. MFF w Wenecji (2020).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Overview for Matt Dillon. TCM.com. [dostęp 2016-08-06]. (ang.).
  2. Matt Dillon Biography, Movie Highlights. AllMovie. [dostęp 2016-08-06]. (ang.).
  3. Matt Dillon. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-08-06]. (ang.).
  4. Matt Dillon. AdoroCinema. [dostęp 2016-08-06]. (port.).
  5. Matt Dillon Biography (1964-). Film Reference. [dostęp 2016-08-06]. (ang.).
  6. Kevin Dillon: 'Celebrities are afraid to party openly. The Guardian. [dostęp 2016-08-06]. (ang.).
  7. Matt Dillon. MYmovies. [dostęp 2016-08-06]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]