French
DeutschMaria Nowicka-Marusczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | socjolożka, działaczka opozycyjna |
| Miejsce zamieszkania | |
| Alma Mater | |
| Partia | |
| Rodzice | |
| Małżeństwo | |
| Krewni i powinowaci | Agnieszka Dąbrowska (siostra) |
| Odznaczenia | |
  | |
Maria Ludwika Nowicka-Marusczyk (ur. 6 czerwca 1940 w Poniewieżu[1]) – polska socjolożka, działaczka opozycyjna.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W październiku 1956 jako uczennica Liceum Ogólnokształcącego w Kazimierzu Dolnym organizowała zbiórki dla powstańców węgierskich. Ukończyła studia na Wydziale Polonistyki (1962) oraz Wydziale Filozofii i Socjologii (1965) Uniwersytetu Warszawskiego[1].
Pracowała w administracji w Wyższej Szkole Pedagogicznej oraz Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1967–1970), analityczka w Śląskim Wydawnictwie Prasowym w Katowicach (1970–1972), redaktorka gazety zakładowej „Wiadomości Ośrodka” w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Separator tamże (1972–1975), socjolożka w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku (1975–1977), inspektorka oraz starsza inspektorka w Urzędzie Miejskim w Sopocie (1977–1979). W latach 1979–1980 pozostawała bez zatrudnienia. Od grudnia 1980 pracowała w Międzyzakładowej Komisji Związkowej NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, socjolożka w Zespole Analiz Bieżących, specjalistka ds. społecznych w oddziale Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych. Od listopada 1981 była samodzielną pracowniczką ds. organizowania pomocy zimowej. W latach 1982–1989 udostępniała swoje mieszkanie na potrzeby spotkań działaczy „Solidarności”. Była także współzałożycielką i działaczką Komisji Charytatywnej przy parafii św. Brygidy w Gdańsku[1].
W latach 1990–1992 była członkinią Komitetu Wykonawczego Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy[1].
Córka Władysława Siły-Nowickiego oraz Ireny Siły-Nowickiej[2], siostra Agnieszki Dąbrowskiej[3], żona Konrada Marusczyka (1936–1996). Po śmierci męża wróciła do Warszawy[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej” (2011)[5]
- Krzyż Wolności i Solidarności „za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (2016)[6][7]
Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Siła-Nowicki. Wspomnienia i dokumenty, t. 1–2, Wrocław, 2002.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Arkadiusz Kazański, Nowicka-Marusczyk Maria - Biogramy, Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-07-08] [zarchiwizowane 2023-07-07].
- ↑ Agata Szwedowicz, Zmarła wdowa po mec. Władysławie Sile-Nowickim, Irena Siła-Nowicka, dzieje.pl, 29 czerwca 2023 [dostęp 2023-07-07] [zarchiwizowane 2023-06-29].
- ↑ Nowicka-Marusczyk Maria, Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-07-07] [zarchiwizowane 2023-01-30].
- ↑ Archiwa NSZZ "Solidarność" trafiły do Archiwum Akt Nowych, dzieje.pl, 30 marca 2017 [dostęp 2023-07-08] [zarchiwizowane 2020-09-18].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 grudnia 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2012 r. poz. 394).
- ↑ Postanowienie nr rej. 549/2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 listopada 2016 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2017 r. poz. 125).
- ↑ Maria Ludwika Nowicka-Marusczyk, odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2023-07-08] [zarchiwizowane 2022-08-21].