Kenneth Jones – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 30 grudnia 1921 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 18 kwietnia 2006 | ||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 180 cm | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||||
|
Kenneth Jeffrey „Ken” Jones OBE (ur. 30 grudnia 1921 w Blaenavon, zm. 18 kwietnia 2006 w Newport) – walijski rugbysta, reprezentant kraju i lekkoatleta (sprinter), wicemistrz olimpijski z 1948, działacz sportowy.
Kariera lekkoatletyczna
[edytuj | edytuj kod]Karierę sportową rozpoczął w 1945 roku podczas służby w RAF w Indiach, a jego pierwszym sukcesem było zwycięstwo w All-Indian Games. Był następnie siedemnastokrotnym lekkoatletycznym mistrzem Walii, w siedmiu edycjach wygrywając oba biegi sprinterskie, dodatkowo w 1949 roku triumfując także w konkursie skoku w dal[1][2].
Na igrzyskach olimpijskich w 1948 w Londynie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (sztafeta brytyjska biegła w składzie: John Archer, Jack Gregory, Alastair McCorquodale i Jones) – po dyskwalifikacji reprezentacji USA Brytyjczykom przyznano złoty medal, jednak po trzech dniach tę decyzję cofnięto. Startował również w biegu na 100 metrów, w którym odpadł w półfinale[1].
Również na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Kenneth Box, George Ellis, Jones i Brian Shenton), a w biegu na 100 metrów odpadł w półfinale[3][2][1].
Jako reprezentant Walii zdobył brązowy medal w biegu na 220 jardów na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1954 w Vancouver, a w biegu na 100 jardów zajął 6. miejsce[4][2][1].
Kariera w rugby union
[edytuj | edytuj kod]Po epizodach w klubach Blaenavon RFC i Pontypool RFC w 1946 roku związał się z Newport RFC, w którym występował do zakończenia kariery w roku 1958. W jego barwach zagrał wówczas w 294 spotkaniach zdobywając 443 punkty, w dwóch sezonach pełniąc rolę kapitana. Dodatkowo pięciokrotnie zagrał dla Barbarians, a w sezonie 1948/49 zaliczył mecz dla Leicester[5][6][7][2][1].
Grał jako prawy skrzydłowy. W walijskiej reprezentacji, także jako kapitan, rozegrał w latach 1947–1957 łącznie czterdzieści cztery testmecze[8], a wynik ten został pobity dopiero dwie dekady później przez Garetha Edwardsa[1][9]. Walijczycy sześciokrotnie zwyciężali wówczas w Pucharze Pięciu Narodów (trzykrotnie samodzielnie), w dwóch edycjach zdobywając dodatkowo Wielkiego Szlema, a Jones w 1953 roku zdobył przyłożenie dające zwycięstwo nad All Blacks[2][1].
Wziął udział w tournée British and Irish Lions w 1950, podczas którego zagrał w siedemnastu spotkaniach, w tym w trzech testmeczach, zdobywając łącznie szesnaście przyłożeń[8][10].
Varia
[edytuj | edytuj kod]- Za zasługi dla sportu został Oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego w 1960[2][11].
- Został wybrany sportowcem roku w Walii w 1955 roku, a także jednym z pierwszej dziesiątki przyjętych do Welsh Sports Hall of Fame w latach dziewięćdziesiątych[2][1].
- Pracował jako nauczyciel[5], a przez blisko trzydzieści lat był również sportowym korespondentem Sunday Express. Był działaczem sportowym – prezesem Newport Athletic Club, z roli tej zrezygnował w 1995 roku, gdy rugby union zostało otwarte na zawodowstwo, którego był przeciwnikiem[2].
- Przez 58 lat żonaty z Irene, syn Philip[2].
- Po wylewie ostatnie lata życia spędził na wózku inwalidzkim[1], jego pogrzeb zgromadził wielu sportowców, obecni byli także ówcześni szefowie Welsh Rugby Union i Welsh Athletics – Keith Rowlands i Steve Brace[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Olympics at Sports-Reference.com > Athletes > Ken Jones [online], Sports-Reference.com [dostęp 2014-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-07] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j KEN JONES OBITUARY. wru.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 109, 114.
- ↑ Commonwealth Games Medallists – Athletics (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-05-24] (ang.).
- ↑ a b Ken Jones. blackandambers.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-04)]. (ang.).
- ↑ KEN JONES PASSES AWAY. blackandambers.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-08)]. (ang.).
- ↑ Player Archive – K. J. Jones. barbarianfc.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-30)]. (ang.).
- ↑ a b Ken Jones @ ESPN Scrum. en.espn.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-07)]. (ang.).
- ↑ Former Wales wing Ken Jones dies. news.bbc.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-25)]. (ang.).
- ↑ Ken Jones. lionsrugby.com. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-30)]. (ang.).
- ↑ London Gazette. „London Gazette”. 42051, s. 3985, 3 June 1960. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kenneth Jones, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2014-05-24] (ang.).
- Profil zawodnika w bazie all-athletics.com [online] [dostęp 2014-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-24] (ang.).