French
DeutschKōki Kameda – Wikipedia, wolna encyklopedia
_IMG_6380-3_R_20160911.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 listopada 1986 |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Styl walki | leworęczny |
| Kategoria wagowa | musza |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 30 |
| Zwycięstwa | 29 |
| Przez nokauty | 17 |
| Porażki | 1 |
| Remisy | 0 |
| Nieodbyte | 0 |
Kōki Kameda (jap. 亀田興毅 Kameda Kōki; ur. 17 listopada 1986 w Osace) – japoński bokser, aktualny zawodowy mistrz świata w kategorii koguciej (do 118 funtów) i były w kategorii junior muszej (do 108 funtów) organizacji WBA oraz były mistrz świata w kategorii muszej (do 112 funtów) organizacji WBC. Brat boksera Daiki Kamedy.
Zawodową karierę rozpoczął w grudniu 2003. 20 czerwca 2005, w swojej siódmej zawodowej walce, znokautował już w pierwszej rundzie byłego mistrza WBC i IBF w kategorii junior muszej, Samana Sorjaturonga[1]. W listopadzie tego samego roku pokonał w siódmej rundzie dwukrotnego byłego mistrza WBA w kategorii słomkowej, Noela Arambuleta. Po stoczeniu dwóch kolejnych zwycięskich walk dostał szansę walki o pas mistrzowski WBA w kategorii junior muszej. 2 sierpnia 2006, w pojedynku o wakujący tytuł mistrza świata pokonał niejednogłośną decyzją na punkty Juana Jose Landaetę[2]. W grudniu doszło do walki rewanżowej obu pięściarzy. Ponownie wygrał Kameda, tym razem jednogłośnie na punkty.
Kameda zrezygnował z tytułu i zmienił kategorię wagową na wyższą. W tej kategorii stoczył kolejnych osiem zwycięskich pojedynków, a następnie dostał szansę walki o tytuł mistrza świata federacji WBC z ówczesnym jej mistrzem, Daisuke Naitō. Do walki doszło 29 listopada 2009. Kameda zwyciężył jednogłośnie na punkty i zdobył pas mistrzowski[3]. Tytuł mistrza świata stracił już w pierwszej obronie – 27 marca 2010 przegrał decyzją większości na punkty z Pongsaklekiem Wonjongkamem. W piątej rundzie Taj został ukarany odjęciem jednego punktu za uderzenie głową rywala. W wyniku tego zderzenia Kameda doznał rozcięcia łuku brwiowego nad prawym okiem. Dwóch sędziów punktowało w stosunku 116–112 i 115–112 na korzyść Taja, trzeci sędzia punktował w stosunku 114–114[4].
26 grudnia 2010 w Saitamie stanął do pojedynku o wakujący tytuł mistrza WBA w kategorii koguciej z Alexandrem Munozem, dwukrotnym mistrzem organizacji WBA w junior koguciej. Wygrał jednogłośnie na punkty i został pierwszym japońskim mistrzem świata w trzech kategoriach wagowych[5]. W pierwszej obronie tytułu 7 maja 2011 pokonał Daniela Diaza z Nikaragui[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-07]. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-07]. (ang.).
- ↑ Joe Koizumi: Kameda dethrones Naito. Fightnews.com, 29.11.2009. [dostęp 2009-12-07]. (ang.).
- ↑ Joe Koizumi: Full Report: Pongsaklek-Kameda. Fightnews.com, 27.03.2010. [dostęp 2010-06-13]. (ang.).
- ↑ Koki zdobył pas w trzeciej kategorii wagowej (Bokser.org)[dostęp 25-07-2011]
- ↑ Kameda obronił tytuł (Bokser.org)[dostęp 25-07-2011]